INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 04 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 19 stycznia 2009 r. (data wpływu) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 06 marca 1998 r. wynajmował budynek produkcyjno-magazynowy. Umowa została zawarta na czas określony 10 lat, tj. do 06 marca 2008 r. Najemca zgodnie z umową najmu obiektu wybudował na wynajmowanej działce z własnych środków drugą halę produkcyjno-magazynową. W grudniu 2000 r. hala produkcyjna została wprowadzona do rejestru środków trwałych Wnioskodawcy. W styczniu 2001 r. Wnioskodawca rozpoczął amortyzację obiektu metodą liniową stosując stawkę amortyzacyjną 2,5%. Strony postanowiły, że po wygaśnięciu umowy nowo wybudowana hala przejdzie nieodpłatnie na własność Wynajmującego. Dodatkowo Strony ustaliły, iż zwrot nakładów poniesionych na budowę hali nastąpi w dziesięcioletnim okresie obowiązywania umowy, ze względu na fakt, iż przez cały okres jej trwania czynsz najmu był obniżony o 40% pod tym warunkiem, że Najemca podejmie i ukończy inwestycję budowy nowej hali do dnia 31 grudnia 2000 r. Wartość poniesionych nakładów na budowę nowej hali przewyższa wartość obniżenia czynszu w okresie trwania umowy. W marcu 2008 r. strony zawarły kolejną umowę najmu tego obiektu na nowych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy nieumorzona wartość budynku będzie stanowić dla Wnioskodawcy jednorazowo koszt uzyskania przychodu w momencie wygaśnięcia pierwszej umowy najmu obiektu, tj. w dniu 06 marca 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, według zasady ogólnej, stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W konsekwencji zatem wszystkie straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego z innych powodów niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej przez podatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Wybudowana przez podatnika hala produkcyjno-magazynowa była i wciąż jest użytkowana przez podatnika do działalności gospodarczej, przy czym rodzaj prowadzonej działalności nie uległ zmianie.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, a według art. 16i odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z powyższym przepisem, podatnik zastosował stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%. W związku z tym, iż na podstawie postanowień umownych po 10 latach budynek stał się własnością Wynajmującego, podatnik nie zdążył umorzyć pełnej wartości inwestycji.

W piśmie z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 19.01.2009 r.) Wnioskodawca wskazał, iż w związku z powyższym, nie umorzoną część budynku może zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodu w dniu wygaśnięcia umowy.

W opinii Wnioskodawcy, przekazanie budynku Wynajmującemu nie jest też darowizną, ponieważ przez darowiznę rozumiemy nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści kosztem majątku darczyńcy.

Ponieważ nakłady na wybudowanie nowego budynku zostały zrekompensowane niższym czynszem za wynajem nieruchomości, nie jest to świadczenie nieodpłatne. A zatem, nie ma tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie (zabezpieczenie) już istniejącego źródła przychodów;
• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, stosownie do art. 16a ust. 2 tej ustawy, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, (…).

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 7 wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5 ww. ustawy.

W ust. 3-5 art. 16g stanowi się o wartości początkowej składników majątku ustalonej na podstawie ceny nabycia lub kosztów wytworzenia.

Stosownie do art. 16i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zaś, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie tutejszego Organu, gdy przed pełnym zamortyzowaniem hali produkcyjno-magazynowej wybudowanej na cudzym gruncie, dochodzi do wygaśnięcia pierwszej umowy i przekazania tego budynku (zgodnie z jej postanowieniami) właścicielowi, niezamortyzowana jego część nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów. U podatnika amortyzującego dotychczas taki środek trwały, nie dochodzi bowiem do fizycznej likwidacji środka trwałego, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania jego użytkowania w związku z wygaśnięciem umowy.

Nie mamy bowiem w tym przypadku do czynienia ze stratą amortyzowanego środka trwałego, lecz z wydaniem (zwrotem) nieruchomości właścicielowi na podstawie postanowień tej umowy.

W wyniku wygaśnięcia pierwszej umowy najmu oraz przejęcia na własność przez wynajmującego nowo wybudowanej hali produkcyjno-magazynowej, Spółka traci możliwość jej amortyzowania, a tym samym do zaliczenia nieumorzonej wartości tego budynku do kosztów uzyskania przychodów.

Wprawdzie w przedmiotowej sprawie została zawarta kolejna umowa najmu, jednak z uwagi na zapis powołanego wcześniej art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji podlegają budynki oddane do używania na podstawie najmu, prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie przysługuje Spółce.

Zatem, z uwagi na powyższe, a także na przepis art. 15 ust. 1 ustawy, tj. braku istnienia racjonalnego związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami, a uzyskanym przychodem nieumorzona wartość budynku nie będzie stanowić dla Spółki jednorazowo kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie dodaje się, iż tutejszy Organ udzielił pisemnej interpretacji co do sposobu zastosowania prawa podatkowego tylko i wyłącznie w kwestii zadanego pytania, gdyż nie jest uprawniony do wykraczania poza jego zakres.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja w dniu 28 stycznia 2009 r., nr ILPP1/443-1043/08-4/BP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.