INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 28 listopada 2008 r.) uzupełnionym w dniu 02 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej za ścieki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej za ścieki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 15 stycznia 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 02 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest osobą prawną i czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka ma podpisaną umowę z przedsiębiorstwem wodociągowo - ściekowym na dostawę wody oraz odbiór ścieków płynnych. Spółka wodociągowo - ściekowa jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. Zgodnie z postanowieniami tej umowy Spółka jest uprawniona do zrzutu ścieków a spółka wodociągowo – ściekowa jest zobowiązana do ich odbioru i utylizacji. W umowie tej ustalono parametry fizyko- chemiczne określające bazowe dopuszczalne wysokości określonych składników zanieczyszczeń zrzucanych ścieków i ich temperatury zrzutowej. W umowie tej ustalono również, że jeżeli Spółka będzie zrzucała ścieki zawierające przekroczenie ustalonych umownie wskaźników dla poszczególnych składników ścieków to wówczas będzie zobowiązana do wnoszenia na rzecz spółki wodociągowo - ściekowej opłaty dodatkowej w wysokości określonej załącznikiem do tej umowy a bazującej na wielkości ustalonych przekroczeń poziomów maksymalnych określonych w umowie.

Tym samym wynagrodzenie za świadczone usługi odbioru ścieków miały się składać z dwóch składników, a to:

1. ilość zrzuconych ścieków i stawka za jednostkę zrzuconych ścieków,
2. opłata dodatkowa.
   
   

W załączniku do tej umowy wskazano, że wprowadzone przez Spółkę ścieki muszą spełniać określone warunki w zakresie: temperatura, odczyn dopuszczalnych zawartości zanieczyszczeń określonego rodzaju poprzez wskazanie ich maksymalnych dopuszczalnych parametrów.

Dalej zaś stwierdzono, że "Za wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków nie odpowiadających ustalonym warunkom (stanu lub dopuszczalnego składu) od dnia stwierdzenia przekroczenia będzie naliczana opłata dodatkowa ..." i określono zasady ustalania tej opłaty dodatkowej. W umowie nigdzie nie jest zapisane, że spółka wodociągowo - kanalizacyjna nie przyjmie ścieków przekraczających ustalone jako bazowe parametry ścieków ale jedynie ustalono dodatkowe wynagrodzenie dla tej spółki wodociągowo - ściekowej za przyjęcie ścieków bardziej zanieczyszczonych aniżeli poziom bazowy. Spółka wodociągowo - ściekowa wystawia na rzecz Spółki fakturę na wynagrodzenie według stawki dla poziomów bazowych zrzucanych ścieków przy uwzględnieniu ich ilości w okresie rozliczeniowym oraz po stwierdzeniu w ramach realizowanych zgodnie z warunkami umowy czynności kontrolnych przekroczenia poziomów bazowych składu zanieczyszczeń ścieków i ich temperatury dodatkowo fakturę na opłatę dodatkową za okres, w którym przekroczono poziomy bazowe według stawek określonych załącznikiem do umowy. Do tej kwoty ustalonej opłaty dodatkowej spółka wodociągowo - ściekowa nalicza podatek VAT według stawki 7%.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie płacone z tej umowy w zakresie opłaty dodatkowej stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, jeżeli ponoszony przez nią wydatek na opłatę dodatkową spełnia kryteria wydatku kosztowego zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) i jednocześnie wydatek ten nie znajduje się na wykazie wydatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu według art. 16 tej ustawy to taki wydatek może być zarachowany jako koszt podatkowy.

Wytwarzanie ścieków pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Spółki, która jest ubojnią drobiu. Również ewentualne przekroczenie poziomów bazowych zanieczyszczeń ścieków zrzucanych przez Spółkę określonych w umowie ze spółką wodociągowo - kanalizacyjną jest wynikiem specyfiki działalności Spółki. Tym samym należy uznać, że wydatek na opłatę dodatkową w rozumieniu przedstawionym w opisie stanu faktycznego dla niniejszego zapytania jest wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro wydatek ten spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu pozostaje rozważyć czy nie jest objęty katalogiem wydatków wyłączonych z mocy ustawy jako koszt podatkowy. Spośród stanów wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostaje rozważyć stan wskazany w pkt 22 tego przepisu. Jak stanowi przepis art. 16 ust. 1 pkt 22, kosztem uzyskania przychodów nie są kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być zaliczone poniesione kary umowne oraz zapłacone odszkodowania tylko z tytułów wyraźnie określonych w komentowanym przepisie. Powołany przepis nie zabrania zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu jakichkolwiek kar umownych oraz odszkodowań.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zostać zaliczone tylko i wyłącznie kary umowne i odszkodowania z tytułu:

• wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
  
  

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z należytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc umożliwiać pomniejszania podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązań.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 nie dotyczy wszystkich kar umownych i odszkodowań, lecz obejmuje tylko kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Należy jednak zwrócić uwagę, że zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań uzależnione jest od spełnienia ogólnego warunku zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, czyli poniesienia kosztu w celu uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Większość wydatków z tytułu odszkodowań i kar umownych nie spełnia tego warunku, na co wskazał w wyroku Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 12 marca 1999 r., niepubl. Na poparcie swego stanowiska Spółka wskazała też wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2003 r., niepubl.

Zdaniem Spółki biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy jednoznacznie wskazać, że wydatek z tytułu opłaty dodatkowej jako element wynagrodzenia za świadczoną usługę nie jest karą umowną, a nawet gdyby uznać ten wydatek za jakiś rodzaj kary umownej to i tak nie mieści się w katalogu kar umownych wyłączonych jako koszt podatkowy. Reasumując Spółka stwierdza, że opłata dodatkowa jest dla niej kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.