INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizacyjnego dokonanego przez Spółkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizacyjnego dokonanego przez Spółkę, uzupełniony pismem Spółki z dnia 26 listopada 2008 r. (data wpływu 27 listopada 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy. Do dnia 30 września 2008 r. zajmował się działalnością gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów osobowych. Spółka ma zamiar zakończyć przedmiotową działalność w miesiącu październiku 2008 r. Rozpoczęła wyprzedaż posiadanych samochodów osobowych. Pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej oraz nieuzyskiwania przychodów, z wyjątkiem ewentualnych przychodów z tytułu sprzedaży majątku, Spółka nie jest likwidowana, ani też nie jest ogłoszona jej upadłość. Aktualnie zatrudnia na umowę o pracę dwie osoby – prezesa zarządu oraz prokurenta. W wynajmowanym budynku w B., przy ul. K. znajduje się jej siedziba i są przechowywane wszelkie dokumenty związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą (akta osobowe, dokumenty księgowe, itp.). Pomimo nieprowadzenia od miesiąca października 2008 r. działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi stałe wydatki miesięczne w kwocie około 2 671 zł 52 gr, tj. :

1. ubezpieczenie majątku - 541 zł 25 gr
2. wynagrodzenie pracowników - 700 zł
3. składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika - 130 zł 27 gr
4. usługi księgowe - 1 100 zł
5. wynajem lokalu - 200 zł.

W 2005 r. Wnioskodawca wynajął spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą „A.”, z siedzibą w W. maszyny do produkcji tworzyw sztucznych, stanowiące jego własność. Przedmiotowa umowa została zerwana w roku podatkowym 2006 z powodu niepłacenia czynszu przez najemcę, a Sąd Rejonowy nakazem z dnia 27 maja 2008 r. w postępowaniu upominawczym nakazał najemcy zapłatę Spółce kwoty brutto 47 390 zł (netto w kwocie 38 844 zł 27 gr) z tytułu zaległego czynszu, który to czynsz na podstawie wystawionych faktur VAT został ujęty przez Spółkę w roku podatkowym 2005 oraz 2006 w księgach podatkowych oraz zadeklarowany jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w poszczególnych latach podatkowych. Sąd Rejonowy powyżej opisanemu nakazowi w dniu 16 września 2008 r. nadał tytułu wykonawczy. Przedmiotowy wyrok opatrzony klauzulą wykonalności Wnioskodawca przesłał w dniu 15 października 2008 r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym, który to komornik jest właściwy miejscowo dla dłużnika, celem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Jednocześnie, w związku z wszczęciem postępowania egzekucyjnego, w księgach rachunkowych Spółki w miesiącu październiku 2008 r. zaksięgowano odpisy aktualizacyjne od należności za czynsz nieopłacony przez „A.” Sp. z o. o. na łączną kwotę brutto 47 390 zł.

Działalność Jednostki była częściowo finansowana przez jej wspólników. Między innymi, wspólnik Andrzej P. w dniu 7 października 2004 r. pożyczył Spółce kwotę 50 000 zł (termin spłaty pożyczki 6 października 2010 r.) oraz w dniu 28 października 2008 r. - kwotę 40 000 zł (termin spłaty pożyczki 6 października 2010 r.). Od przedmiotowych pożyczek przysługuje mu oprocentowanie. Z uwagi na trudną sytuację finansową Spółki, Andrzej P. amierza - za zgodą zgromadzenia wspólników - podarować jej ww. pożyczki wraz z należnym na dzień darowizny oprocentowaniem. W związku z nieprowadzeniem działalności przez Jednostkę, wspólnicy mają zamiar wszcząć postępowanie likwidacyjne. Koszty likwidacji, wobec braku własnych środków finansowych Spółki oraz majątku możliwego do sprzedaży, mają być sfinansowane darowiznami wspólników, za zgodą Walnego Zgromadzenia.

W uzupełnieniu z dnia 26 listopada 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że w dniu 25 listopada 2009 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o rozwiązaniu Spółki. Rozpoczęta została jej likwidacja.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w roku podatkowym 2008 oraz w następnych latach podatkowych, pomimo nieprowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, opisane powyżej stałe wydatki miesięczne związane z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, które to wydatki będą w przyszłości częściowo finansowane z darowizn uzyskiwanych od wspólników, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednio w roku podatkowym 2008 oraz w następnych latach podatkowych...
2. Czy odpis aktualizacyjny w kwocie netto 38 844 zł 27 gr utworzony w miesiącu październiku 2008 r. za zaległy czynsz z tytułu najmu maszyn dla firmy „A.” zasądzony na rzecz spółki nakazem z dnia 27 maja 2008 r., który to nakaz po opatrzeniu go tytułem wykonawczym został w dniu 15 października 2008 r. skierowany do egzekucji, Spółka ma prawo uznać, że jest to wierzytelność, której nieściągalność uprawdopodobniono, skutkiem czego spółka może zaliczyć niniejszy odpis aktualizacyjny w miesiącu październiku 2008 r. do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2008, czy też będzie miała prawo zaliczyć ten odpis aktualizacyjny do kosztów uzyskania przychodów dopiero po zakończeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego...
3. Czy uzyskane przez Spółkę od wspólników darowizny w postaci środków pieniężnych przeznaczonych na jej bieżące funkcjonowanie po zaprzestaniu przez nią prowadzenia działalności gospodarczej oraz darowizna Pana Andrzeja P. w postaci środków pieniężnych należnych od Spółki z tytułu udzielonych w 2004 r. pożyczek oraz należnego od tych pożyczek oprocentowania stanowić będą w roku podatkowym 2008 i w następnych latach podatkowych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i trzeciego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, bezspornie nieściągalność opisanej wierzytelności należy uznać za uprawdopodobnioną, stosownie do art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tego, Spółka ma spółka prawo zaliczyć odpis aktualizacyjny w kwocie 38 844 zł 27 gr do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2008 w miesiącu październiku 2008 r. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest natomiast fakt, że od miesiąca października 2008 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 26a powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1. Co do zasady, ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych. Wyjątkiem są odpisy, spełniające łącznie następujące warunki:

• są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.),

• zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 tej ustawy.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Datę powstania tych przychodów określa się na zasadach uregulowanych w ust. 3a - 3e tego artykułu.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 2a pkt 1 omawianej ustawy, dla potrzeb art. 16 ust. 1 pkt 26a, nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności jeżeli:

1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

W przedstawionym stanie faktycznym, wskazano, że na mocy zawartej umowy najmu maszyn Spółce przysługiwały należności z tytułu czynszu najmu, których faktycznie nie otrzymała. Nieotrzymane kwoty czynszu, jako przychody należne, zostały przez nią zaliczone do przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i uwzględnione w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za lata 2005 i 2006.

W dniu 27 maja 2008 r. Sąd Rejonowy nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym, potwierdził przedmiotową wierzytelność. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku (art. 504 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego - Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.). Na podstawie wydanego nakazu zapłaty opatrzonego klauzulą wykonalności, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym wszczął postępowanie egzekucyjne w przedmiocie ww. należności wraz z odsetkami. Oznacza to, że przedmiotowa wierzytelność spełnia przesłanki uznania jej za uprawdopodobnioną w rozumieniu art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po wszczęciu postępowania egzekucyjnego, w miesiącu październiku 2008 r. w księgach rachunkowych Spółki zaksięgowano odpisy aktualizujące wartość tej wierzytelności.

Odnosząc powyższe do treści powoływanego art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, należy stwierdzić, że przedmiotowy odpis aktualizujący spełnia przesłanki uznania go za koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Z uwagi na charakter tego kosztu stanowi on pośredni koszt podatkowy.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku, tego rodzaju koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku). Oznacza to, że przedmiotowy odpis aktualizujący jest potrącalny w dacie, na którą został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

Należy ponadto zastrzec, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego. Wobec tego, tutejszy organ nie dokonał oceny prawnej kwestii prawidłowości ustalenia wartości dokonanego odpisu aktualizującego. Zagadnienie to jest bowiem regulowane przepisami o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 – 950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.