INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dokonywał eksportu do kontrahenta zagranicznego. Całość przychodów z tych transakcji została ujęta w przychodach należnych, zgodnie z artykułem 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na wydłużające się terminy realizacji płatności ze strony kontrahenta, na koniec 2007 r. został utworzony odpis aktualizacyjny na należności przeterminowane powyżej pół roku na dzień 31 grudnia 2007 r. Odpis nie stanowił kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu artykułu 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowany dysponuje potwierdzonym saldem należności od kontrahenta na dzień 31 grudnia 2007 r.

W roku bieżącym sytuacja płatnicza kontrahenta zagranicznego nie uległa zasadniczej poprawie. w związku z tym faktem w ciągu roku Wnioskodawca dokonał odpisu aktualizującego na kolejne wierzytelności przeterminowane powyżej 180 dni od upływu terminu płatności. Nadal w całości odpis aktualizujący nie stanowi kosztów uzyskania przychodów z uwagi na brak spełnienia wymogów określonych w artykule 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza umorzyć wierzytelności swojemu wierzycielowi. w tym celu pod koniec 2008 roku Wnioskodawca zawrze z nim ugodę spełniającą w swej treści wymogi przepisu artykułu 508 Kodeksu Cywilnego, tzn. za zgodą zagranicznego dłużnika Jego firma zwolni go z długu, a on pisemnie potwierdzi, że zwolnienie to przyjmuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umorzone wierzytelności wobec zagranicznego dłużnika można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle artykułu 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy należność była w przeszłości zaliczona do przychodów podatnika, a utworzony odpis nie stanowił kosztu uzyskania przychodu, wówczas na dzień umorzenia należność można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w tej części w jakiej była zarachowana do przychodów podatkowych (tj. bez podatku VAT i odsetek za zwłokę). Podstawę stanowi artykuł 23 ust. 1 punkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

• musi być prawidłowo udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, a mianowicie:

• wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

• wierzytelność musi zostać umorzona.

Ponadto należy zastrzec, iż przedmiotowa wierzytelność w myśl z art. 23 ust 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być przedawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia umorzonej wierzytelności.

Natomiast zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. w oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu czy też poprzez oświadczenie). Wierzytelność będzie umorzona dopiero wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu. Dopiero wówczas okoliczność ta, po spełnieniu ustawowych wymogów może rzutować na wysokość podstawy opodatkowania, a w konsekwencji i na wysokość zobowiązania podatkowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż oba warunki decydujące o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej spółki jawnej umorzonej wierzytelności zostaną spełnione. Wierzytelność ta została wcześniej zarachowana do przychodów należnych, natomiast Zainteresowany zamierza umorzyć przedmiotowe wierzytelności zawierając z wierzycielem ugodę spełniającą w swej treści wymogi przepisu artykułu 508 Kodeksu cywilnego.

Reasumując umorzone wierzytelności wobec zagranicznego dłużnika będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże – mając na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przedmiotowe wierzytelności nie mogą być przedawnione w rozumieniu ww. ustawy Kodeks cywilny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.