INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków związanych z wniesieniem powództwa sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wniesieniem powództwa sądowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi szkoleniowe dla sektora morskiego. Szkolenia prowadzone są w budynku znajdującym się na terenie, który jest obecnie przedmiotem sporu w sprawie sądowej z powództwa Spółki.

Właściciel terenu wydzierżawił go stowarzyszeniu, natomiast stowarzyszenie poddzierżawiło ten teren Spółce. Poprzedni zarząd Spółki podjął decyzję o budowie bazy szkoleniowej na tym terenie, w związku z tym Spółka poniosła znaczne nakłady inwestycyjne. Obecnie w tym budynku prowadzone są wszelkie szkolenia będące przedmiotem działalności Wnioskodawcy.

Właściciel terenu rozwiązał umowę dzierżawy ze stowarzyszeniem, a stowarzyszenie oddało właścicielowi teren wraz z budynkiem Spółki.

W związku z powyższym Spółka pozwała właściciela terenu uiszczając opłatę sądową od wniesionego pozwu w kwocie 13408 zł (opłata ta jest zwracana w całości w przypadku wygranej sprawy, w przypadku przegranej przepada).

Poza kosztami wniesienia pozwu, Spółka poniosła koszty wyceny nieruchomości (dla potrzeb sądu) w wysokości 3660 zł oraz koszty obsługi prawnej.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów: opłatę sądową, fakturę za wycenę nieruchomości oraz fakturę za obsługę prawną...

W ocenie Spółki poniesione wydatki dotyczące procesu są bezpośrednio związane z przychodem, ponieważ w przypadku braku możliwości korzystania z budynku Spółka nie będzie w stanie prowadzić szkoleń. Nie bez znaczenia jest fakt, że budynek znajduje się na terenie z dostępem do wody, co jest niezbędne przy ćwiczeniach z ratownictwa morskiego.

W związku z powyższym Spółka wszystkie koszty związane z procesem sądowym uważa za koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu jego osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia),

• nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W tym miejscu należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów procesowych oraz kosztów obsługi prawnej. W związku z powyższym, należy wskazać na ogólne zasady kwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym, uznać należy, że koszty sądowe i koszty obsługi prawnej związane z prowadzonym przez Spółkę procesem, mają na celu ochronę jej interesów prawnych. Są to koszty pośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, przedmiotowe wydatki – niezależnie od rezultatu procesu – mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.