INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008r. (data wpływu do tut. BKIP- 01 września 2008 r.) uzupełnionym w dniu 20 listopada 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kary za brak pełnej realizacji dostaw do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 września 2008r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kary za brak pełnej realizacji dostaw do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 listopada 2008r wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 20 listopada 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi ewidencję księgową w formie KH (ksiąg handlowych), zajmuje się sprzedażą warzyw. Na podstawie podpisanego porozumienia handlowego z odbiorcą Spółka dostarcza do sieci wyselekcjonowany towar. Niestety handel świeżymi warzywami jest bardzo specyficzny i obciążony różnymi następstwami (zwrot towaru, kary umowne itp.).

Kwestie norm jakościowych są indywidualnie oceniane przez osoby przyjmujące towar w sieciach handlowych, dlatego też, każda umowa czy porozumienie handlowe uwzględnia wyżej wymienioną sytuacją. Także na bazie tego porozumienia odbiorca obciążył Spółkę karą: „za brak pełnej realizacji dostaw”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może ww. karę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ponieważ kara ta nie została w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączona z kategorii kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, zapłacona kara umowna w związku z niewywiązaniem się z umowy dostarczenia towaru (takie jest uzasadnienie dostawcy), powinna stanowić koszty uzyskania przychodów. Spółka uważa, że kara ta nie została w ustawie wyłączona z kategorii kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów a koszty poniesione zostały w związku z realizacją danej dostawy.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała wyrok WSA w Krakowie z 17 maja 2008 (I SA/Kr 1590/05).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - określonej w dalszej części skrótem „ustawy o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z definicji tej wynika, że aby wydatek mógł być kosztem uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie dwa warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że poniesienie kar o jakich mowa we wniosku było następstwem dostarczenia odbiorcy, towarów o obniżonej jakości. Kwestionowanie norm jakościowych przez odbiorcę towaru, w ocenie organu podatkowego jest równoznaczne z dostarczeniem towaru wadliwego.

Wypłata kary umownej z tytułu wad dostarczonych towarów, stosownie do postanowień ww. art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o pdop, nie może być uważana za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008r. jest nieprawidłowe.

W złożonym przez Spółkę wniosku ODR-IN powołano się na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 maja 2008r. sygn. akt I SA/Kr 1590/05. Nadmienić należy, iż we wskazanej przez wnioskodawcę dacie wyroku jest błąd; winno być 17 maja 2007 roku. Należy zauważyć, iż powołane orzeczenie zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.