INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), uzupełnionym pismami w dniach 24 lipca i 18 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania „uproszczonej” metody obliczania podatku należnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami w dniach 24 lipca i 18 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania „uproszczonej” metody obliczania podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma dokonuje nabycia towarów opodatkowanych 7% i 22% stawką podatku. Sprzedaży towarów dokonuje w automatach sneckowych i kawowych, opodatkowując do tej pory wszystkie produkty 22% stawką podatku. Sprzedaż z automatów vendingowych nie jest ewidencjonowana za pomocą kas fiskalnych. Wnioskodawca posiada dwa rodzaje automatów vendingowych, tj. kawowy i sneckowy. W automacie kawowym sprzedawane są produkty przetworzone (np. kawa z mlekiem, czekolada z mlekiem) i nieprzetworzone (herbata, rosół). Natomiast w automacie sneckowym sprzedawane są produkty nieprzetworzone (batony, puszki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można stosować „uproszczoną” metodę obliczania podatku należnego strukturą zakupów do towarów przetworzonych i nieprzetworzonych, zgodnie z art. 84 i 85 ustawy o podatku od towarów i usług...

W piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 18 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca sformułował ostatecznie swoje stanowisko, iż można stosować rozliczenie podatku należnego strukturą zakupów do towarów przetworzonych jak i nieprzetworzonych, zgodnie z art. 84 i 85 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej według różnych stawek, a nie są obowiązani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1, mogą w celu obliczenia kwoty podatku należnego dokonać podziału sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego okresu, w którym dokonano zakupu. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen uwzględniających podatek.

W myśl art. 85 ustawy, w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

1. 18,03% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 22%;
2. 6,54 % - dla towarów i usług objętych stawką podatku 7%;
3. 2,91% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 3%.

Wskazane wyżej regulacje prawne dotyczą szczególnych przypadków określenia wysokości podatku należnego i co do zasady prowadzą do uproszczenia procedury obliczania wysokości zobowiązania podatkowego.

Możliwość zastosowania uproszczonej metody obliczania wysokości podatku należnego ograniczona jest jednak podmiotowo. Z metody tej mogą bowiem skorzystać jedynie ci podatnicy, którzy spełniają wymagania określone w ww. przepisie, tj. prowadzą działalność handlową, w której stosuje się różne stawki podatku lub również zwolnienie od podatku, a jednocześnie nie są zobowiązani do używania kas rejestrujących. Z kolei przez pojęcie „podział sprzedaży towarów” należy rozumieć obowiązek ustalenia wartości sprzedaży towarów, która będzie podstawą ustalenia należnego podatku według poszczególnych stawek podatku od towarów i usług, w proporcji wynikającej z zakupów podatnika. Ponadto zauważyć należy, iż stosując metodę określoną w przepisie art. 84 ustawy, podatnik dokonuje podziału sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym, w oparciu o proporcje, wynikające z udokumentowanych zakupów w okresie, w którym ich dokonał. Ustalając proporcje dotyczące zakupów należy zatem brać pod uwagę jedynie te towary, które przeznaczone są do dalszej sprzedaży, a więc towary mające „charakter handlowy”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dokonuje Pani sprzedaży towarów za pomocą dwóch automatów vendingowych. W automacie kawowym sprzedawane są produkty przetworzone (np. kawa z mlekiem, czekolada z mlekiem) i nieprzetworzone (herbata, rosół). Natomiast w automacie sneckowym sprzedawane są produkty nieprzetworzone (batony, puszki).

Sprzedaży tej – jak wynika z wniosku – nie ewidencjonuje Pani przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Uwzględniając powyższe, a także biorąc pod uwagę, iż przez handlową działalność usługową należy rozumieć dokonywanie dostaw towarów uprzednio zakupionych w celu ich dalszej odsprzedaży, stwierdzić należy, iż wobec spełnienia warunków ustanowionych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług, może Pani zastosować uproszczoną formę prowadzenia ewidencji sprzedaży opisaną w ww. przepisie jedynie w przypadku dokonywania sprzedaży w tym automacie, w którym wydawane są towary nieprzetworzone (np. batony i puszki).

W sytuacji jednak sprzedaży towarów w automacie, w którym wydawane są towary przetworzone (np. kawa z mlekiem, czekolada z mlekiem, ale również herbata i rosół, które w ocenie tut. organu również są towarami przetworzonymi) – w stanie gotowym do spożycia wskazuje się, że wyliczając podatek należny nie może Pani dokonywać tego w sposób przewidziany w art. 84 ustawy, tj. na podstawie struktury udokumentowanych zakupów, metoda ta bowiem dotyczy wyłącznie podatników świadczących usługi w zakresie handlu. Prawa zatem do wyboru tej formy obliczania wysokości podatku należnego nie mają podatnicy prowadzący działalność o charakterze produkcyjnym, czy też w zakresie usług gastronomicznych. Przez handlową działalność usługową należy rozumieć dokonywanie dostaw towarów uprzednio zakupionych w celu ich dalszej odsprzedaży. Ponieważ w takim przypadku sprzedawany jest towar inny niż ten, który został zakupiony, stosowanie reguł określonych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług prowadziłoby do zakłócenia proporcji określonych w tym przepisie.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż w przypadku sprzedaży towarów zarówno przetworzonych, jak i nieprzetworzonych z tego samego automatu, przewidziana wyżej metoda wynikająca z art. 84 ustawy również nie może mieć zastosowania przy wyliczaniu podatku należnego.

Wskazać należy, że kwestia dotycząca odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących użytkowanie samochodu osobowego na podstawie umowy dzierżawy rozstrzygnięta została w interpretacji indywidualnej o numerze ITPP2/443-425b/09/AD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.