INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2009 r. (data wpływu 20.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Znowelizowane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, iż o możności bądź niemożności zaliczania do kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych lub nie postawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności ze stosunku pracy oraz składek ZUS decyduje termin dokonania zapłaty tych należności.

Przepisy art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych informują, iż należności te stanowią koszty uzyskania przychodów pracodawcy w miesiącu, za który są należne pod warunkiem, że wynagrodzenia i składki zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji uprawnionego w terminach wynikających z przepisów prawa pracy oraz przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wątpliwości budzi sformułowanie „postawione do dyspozycji” w odniesieniu do wypłat należności ze stosunku pracy oraz świadczeń z ubezpieczenia - społecznego wypłacanych przez zakład pracy. W szczególności chodzi tu o wątpliwość, czy „postawienie do dyspozycji” oznacza moment w którym określone kwoty „zeszły” z konta bankowego zakładu pracy, czy też moment, w którym pracownik otrzymał wynagrodzenie na swoje konto bankowe. W wyjątkowych przypadkach dochodzi bowiem do sytuacji, gdy przeważnie z winy banku, należna kwota nie wpływa na konto pracownika w terminie zgodnym z regulaminem, pomimo, iż zakład pracy dokonał zlecenia z odpowiednim wyprzedzeniem.

Spółka zadała pytanie:

Czy „postawienie do dyspozycji” oznacza moment, w którym określone kwoty „zeszły” z konta bankowego zakładu pracy, czy też moment, w którym pracownik otrzymał wynagrodzenie na swoje konto bankowe...

Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy, z art. 86 par. 1 i 3 kodeksu pracy wynika, że miejsce wypłaty wynagrodzeń wskazuje regulamin pracy oraz, że dokonuje się jej w formie pieniężnej, a obowiązek wypłaty wynagrodzenia może być spełniony w inny sposób niż „do rąk pracownika„ jeżeli uprzednio pracownik wyraził: zgodę na piśmie. W sytuacji, gdy zakład pracy posiada wyrażone na piśmie zgody pracowników na przekazywanie wynagrodzeń na konta bankowe Spółka uważa, iż „postawienie do dyspozycji” oznacza moment, w którym środki „schodzą” z konta bankowego pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.