INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 19.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 04 maja 2009 r. (data wpływu 06.05.2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka ubiega się o dotację na planowane inwestycje w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007 – 2013, które będą finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Wyżej wymieniona dotacja ma być jednym ze źródeł finansowania środków trwałych, które powstaną w wyniku realizacji procesu inwestycyjnego. Celem inwestycji jest rozbudowa zakładu oraz zakup nowoczesnych maszyn, tworzących dodatkową linię produkcyjną. Przyczyni się to do wzrostu dotychczasowej produkcji i konkurencyjności Spółki na rynku.

Wniosek o dofinansowanie został przygotowany przez firmę zewnętrzną, do wniosku należało dołączyć promesę kredytową, jako dokument potwierdzający zewnętrzne finansowanie inwestycji oraz opinię o innowacyjności inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w celu uzyskania dotacji, to jest: koszty przygotowania wniosku o dotację, koszty opinii o innowacyjności oraz prowizja bankowa za udzielenie promesy kredytowej stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też będą to koszty zwiększające wartość inwestycji (środków trwałych powstałych w wyniku realizacji procesu inwestycyjnego) i stanowić będą koszty podatkowe poprzez amortyzację ww. środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja kosztów uzyskania przychodów zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwala uznać koszty poniesione w celu uzyskania dotacji za koszty podatkowe. Są to bowiem z całą pewnością koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przedmiotowe wydatki poczynione przez Spółkę są kosztami związanymi z Jej działalnością gospodarczą. Są to działania podejmowane przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zmierzające do zabezpieczenia przychodów w przyszłości i zapewnienia ich ewentualnego wzrostu poprzez zwiększenie potencjału produkcyjnego i konkurencyjności. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, należy je zakwalifikować do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, podlegających potrąceniu w dacie ich poniesienia. Wydatki poniesione w celu uzyskania dotacji nie powinny powiększać wartości początkowej środków trwałych dla celów amortyzacji podatkowej, gdyż nie są to wydatki ściśle związane z zakupem środka trwałego, lecz są to wydatki związane z uzyskaniem dofinansowania, które ma służyć sfinansowaniu danej inwestycji. Nie ma w przedmiotowej sprawie, w ocenie Spółki, też zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż poniesione koszty zostały sfinansowane z własnych środków Spółki i nie zostaną zwrócone Jej w jakikolwiek sposób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Zauważyć także należy, iż przez sformułowanie „w celu”, zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

Z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl ust. 4e ww. artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w celu uzyskania dotacji w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla województwa dolnośląskiego na lata 2007 – 2013, finansowanej ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego poniosła wydatki, tj.: koszty przygotowania wniosku o dotację, koszty opinii o innowacyjności oraz prowizję bankową za udzielenie promesy kredytowej.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Spółkę w celu uzyskania dotacji, tj.: koszty przygotowania wniosku o dotację, koszty opinii o innowacyjności oraz prowizja bankowa za udzielenie promesy kredytowej, stanowią – zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – pośrednie koszty uzyskania przychodów, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Jednocześnie dodaje się, iż przedmiotowe wydatki (jako koszty pośrednie) nie zwiększą wartości inwestycji, tj. środków trwałych powstałych w wyniku realizacji procesu inwestycyjnego, w związku z czym, nie będą odnoszone w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.