INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2009 r. (data wpływu 19.08.2009 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach reorganizacji działalności grupy kapitałowej spółki XXX S.A. (dalej: XXX), zakładającej skupienie komercyjnej działalności telekomunikacyjnej w jednym podmiocie, XXX zawarła umowę z dnia 24 września 2003 r. (dalej: Umowa) dotyczącą wniesienia niektórych aktywów telekomunikacyjnych XXX do spółki YYY S.A. (dalej: YYY).

W 2004 r. spółka YYY została przekształcona w ZZZ S. A. (dalej ZZZ). Z kolei XXX zmieniła w 2007 r. nazwę na VVV S. A. (dalej VVV). Na podstawie przedmiotowej Umowy, XXX zgodziła się na ustanowienie na rzecz YYY prawa 20-letniej dzierżawy na należących do niej określonych aktywach telekomunikacyjnych, takich jak linie światłowodowe stanowiące składnik linii przesyłowych wysokich lub średnich napięć (określone jako „Przekazane Linie Światłowodowe”) systemy i urządzenia teletransmisyjne związane funkcjonalnie z liniami światłowodowymi, inne urządzenia (elementy zasilania, kable ziemne, przełącznice światłowodowe) oraz związane z tymi urządzeniami wartości niematerialne i prawne, takie jak: programy komputerowe, licencje itp. (określone jako „Przekazane Urządzenia i Wartości”).

Przekazanie linii światłowodowych nie polegało na wydzieleniu konkretnych linii z majątku XXX. Przekazanie tychże linii polegało bowiem na zagwarantowaniu YYY prawa do korzystania przez 20 lat z włókien w kablu światłowodowym w określonej proporcji w ogólnej liczbie włókien na danej relacji linii światłowodowej. Innymi słowy, przekazanie linii światłowodowych nastąpiło w formie zagwarantowania dostępu do przepustowości wskazanych w Umowie łączy, którą to przepustowość określono jako procent całkowitej przepustowości danego łącza. Linie światłowodowe dzierżawione na podstawie Umowy przez YYY nie tylko pozostały własnością XXX, lecz były również przez tę spółkę w zakresie w jakim nie przysługiwało to YYY używane w bieżącej działalności XXX.

Na podstawie Umowy do obowiązków XXX należało utrzymanie „Przekazanych Linii Światłowodowych” w stanie przydatnym do użytku, w tym usuwanie awarii, bieżąca naprawa, odtwarzanie zużytych i zniszczonych elementów itp. Z kolei na YYY spoczywał obowiązek utrzymywania w stanie przydatnym do użytku, dokonywania napraw i usuwania awarii w zakresie „Przekazanych Urządzeń i Wartości”.

Wartość dzierżawy na okres 20 lat została wyceniona przez niezależną jednostkę na ok. AA mln zł. W zamian za ustanowienie dzierżawy XXX objął akcje YYY wyemitowane po podwyższeniu kapitału zakładowego tej spółki, w wartości nominalnej równej wartości aportu. W związku z tym, że aport nie stanowił przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części, zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 7 ustawy o CIT, XXX rozpoznała przychód podatkowy w wysokości wartości nominalnej objętych akcji YYY. W rezultacie, koszty utrzymania „Przekazanych Linii Światłowodowych” oraz ich odpisy amortyzacyjne w całości były przez XXX traktowane jako koszty uzyskania przychodów.

Następnie, w celu dopełnienia obowiązków regulacyjnych, wyodrębniono z XXX działalność w zakresie przesyłu energii elektrycznej. Wydzielenie, podział przez wydzielenie został dokonany w dniu 31 grudnia 2007 r., a majątek przesyłowy wraz z liniami przesyłowymi i infrastrukturą został przejęty przez VVV S. A. (dalej VVV lub Spółka).

W związku z tym, że zarówno wydzielany majątek, jak i majątek pozostający w XXX stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zgodnie z zasadą sukcesji, zawartą w art. 93c Ordynacji podatkowej, na VVV

• przeszły wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podatkowe XXX związane ze składnikami majątkowymi wymienionymi w planie podziału. Zostało to potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2008 r. (sygn. IP-PB3/423-198/08-4/JB, dalej: Interpretacja).
  
  

W rezultacie sukcesji, VVV wstąpił również we wszelkie prawa i obowiązki cywilnoprawne związane z Umową. W szczególności, Spółka otrzymała składniki majątkowe będące przedmiotem dzierżawy oraz umowne zobowiązanie do utrzymywania „Przekazanych Linii Światłowodowych”. VVV na bieżąco ponosi koszty utrzymywania tych linii, w tym ich naprawy, usuwania awarii i zastępowania zużytych elementów. Dodatkowo, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od posiadanych linii światłowodowych stanowiących środki trwałe w jej majątku. Zarówno koszty utrzymania linii światłowodowych, jak i ich odpisy amortyzacyjne Spółka traktuje w całości jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty utrzymania „Przekazanych Linii Światłowodowych” oraz dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne stanowią dla Spółki w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty utrzymania Przekazanych Linii Światłowodowych oraz dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne powinny w całości stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Podział przez wydzielenie XXX dokonany w 2007 r. nastąpił w taki sposób, że zarówno majątek przejmowany przez VVV wskutek podziału, jak i pozostający w XXX stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W rezultacie, zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 93c Ordynacji podatkowej dla podziału. Zgodnie z tym przepisem, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału, wstępują z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku.

W związku z tym, że prawa i obowiązki podatkowe związane z Umową przeszły na VVV, Spółka przejęła również prawo do rozliczania jako koszty uzyskania przychodów, wydatków związanych z wykonaniem obowiązków nałożonych przez Umowę. Takie rozumienie powyższej sytuacji, wynika wprost z art. 93c Ordynacji podatkowej oraz z wydanej na rzecz Spółki Interpretacji. W Interpretacji wskazano bowiem, iż choć „ustawodawca nie definiuje pojęcia praw i obowiązków podatkowych, będących na podstawie art. 93c Ordynacji podatkowej przedmiotem sukcesji”, to „zasadnym wydaje się przyjęcie, iż przedmiotem sukcesji są wszelkie skonkretyzowane prawa i obowiązki podatkowe istniejące na dzień podziału”. W następstwie powyższego, „w przypadku istnienia dwóch zorganizowanych części przedsiębiorstwa w dzielonej spółce można wywnioskować, iż przepis art. 93c Ordynacji podatkowej zakłada możliwość wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowych związanych z poszczególnymi zorganizowanymi częściami majątku oraz że tak wyodrębnione zespoły praw i obowiązków są objęte sukcesją”.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powoływany przepis nie precyzuje, kiedy powinien powstać przychód, w celu osiągnięcia którego poniesiono określony wydatek. Przychód taki może więc powstać jeszcze przed poniesieniem wydatku równocześnie z nim lub dopiero w przyszłości.

Przychód podatkowy związany z Umową powstał jednorazowo w 2003 r. i został rozpoznany przez spółkę XXX. Koszty uzyskania tego przychodu miały być rozpoznawane przez XXX w okresie trwania Umowy, tj. przez 20 lat. W wyniku ustanowienia dzierżawy, XXX miała przez 20 lat ponosić koszty utrzymania udostępnionej w formie aportu sytuację prawno - podatkową XXX.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że wydatki ponoszone przez Spółkę nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo zaliczyć je w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki trwałe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. Z kolei, zgodnie z art. 16h ust. 3 ustawy o CIT, podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek podziału, jeśli majątek przejmowany oraz pozostający w podmiocie dzielonym stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot podzielony.

Nie ulega wątpliwości, iż „Przekazane Linie Światłowodowe” spełniają definicję środka trwałego podlegającego amortyzacji. Linie te były amortyzowane przez XXX przed podziałem jako, że VVV nabył przedmiotowe aktywa w sposób przewidziany w art. 16h ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z zasadą kontynuacji amortyzacji zawartą w tym przepisie oraz zasadą sukcesji wynikającą z art. 93c Ordynacji podatkowej potwierdzoną w Interpretacji, powinien mieć prawo do amortyzowania tychże aktywów na tych samych zasadach co poprzednik prawny.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że całość odpisów amortyzacyjnych od „Przekazanych Linii Światłowodowych” powinna stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.