Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-452/12-4/KS
z 5 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest jednostką organizacyjną Gminy działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego. Zakład nie posiada osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem (uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26.10.2010 r.) przedmiotem działalności Zakładu jest realizacja zadań Gminy odnoszących się do bieżącego i nieprzerwalnego zaspakajania zbiorowych potrzeb ludności.

W ramach swoich zadań Zakład zajmuje się m.in. utrzymaniem obiektu sportowego, który otrzymał nieodpłatnie od Gminy w celu prowadzenia działalności statutowej. Wartość nieodpłatnie otrzymanego obiektu sportowego (grunt i budynki) nie stanowiła przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od wartości początkowej środków trwałych stanowiących obiekt sportowy Zakład dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 ww. ustawy nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem obiektu sportowego Zakład otrzymuje dotację przedmiotową z budżetu Gminy.

W 2012 r. w wyniku pożaru budynek znajdujący się na obiekcie sportowym doszczętnie spłonął. Obiekt był ubezpieczony, w związku z czym Zakład otrzymał od ubezpieczyciela odszkodowanie (zysk nadzwyczajny). Przed otrzymaniem odszkodowania Zakład poniósł koszty usunięcia skutków pożaru (straty nadzwyczajne), które zostały pokryte ze środków obrotowych Zakładu.

Pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia stanu faktycznego, Wnioskodawca doprecyzował, iż:

Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest jednostką organizacyjną Gminy działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego. Zakład nie posiada osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem (uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26.10.2010 r.) przedmiotem działalności Zakładu jest realizacja zadań Gminy odnoszących się do bieżącego i nieprzerwalnego zaspakajania zbiorowych potrzeb ludności. W ramach swoich zadań Zakład zajmuje się m.in. utrzymaniem obiektu sportowego, który otrzymał nieodpłatnie od Gminy w celu prowadzenia działalności statutowej.

Podstawą nieodpłatnego przekazania ww. obiektu sportowego była uchwała Rady Miejskiej z dnia 29.12.2004 r., na mocy której zakres zadań statutowych Zakładu rozszerzył się o „administrowanie nieruchomością stanowiącą kompleks sportowy (…)”.

W związku z powyższym, w dniu 01.02.2005 r. przedmiotowy obiekt został przekazany w administrację Zakładowi protokołami przekazania środków trwałych - PT (nie jest to ani trwały zarząd ani umowa użyczenia, a środki trwałe znajdują się w ewidencji księgowej Zakładu).

Wartość nieodpłatnie otrzymanego obiektu sportowego (grunt i budynki) nie stanowiła przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od wartości początkowej środków trwałych stanowiących obiekt sportowy Zakład dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem obiektu sportowego Zakład otrzymuje dotację przedmiotową z budżetu Gminy.

W 2012 r. w wyniku pożaru budynek znajdujący się na obiekcie sportowym doszczętnie spłonął. Obiekt był ubezpieczony w związku z czym Zakład otrzymał od ubezpieczyciela odszkodowanie (zysk nadzwyczajny). Przed otrzymaniem odszkodowania Zakład poniósł koszty usunięcia skutków pożaru (straty nadzwyczajne), które zostały pokryte ze środków obrotowych Zakładu.

Przez usunięcie skutków pożaru należy rozumieć rozbiórkę elementów budowlanych pozostałych po wystąpieniu pożaru, posprzątanie pogorzeliska i niwelacja terenu, wywóz gruzu oraz zabezpieczenie terenu przed dostępem osób postronnych (ogrodzenie terenu).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane przez Zakład odszkodowanie za straty spowodowane pożarem jest przychodem podatkowym?
2. Czy nieumorzona część wartości początkowej spalonego budynku stanowi koszt uzyskania przychodu?
3. Czy koszty związane z usuwaniem skutków pożaru stanowią koszty uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że wartość otrzymanego od Gminy obiektu sportowego nie stanowiła przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a dokonywane odpisy amortyzacyjne nie są zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie nie stanowi przychodu podatkowego. Z tego samego względu nieumorzona część wartości początkowej spalonego budynku nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Nie stanowią również kosztu uzyskania przychodu koszty poniesione w związku z usuwaniem skutków pożaru pokryte ze środków obrotowych Zakładu, ponieważ otrzymane odszkodowanie zwiększa środki obrotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest jednostką organizacyjną Gminy działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego, nieposiadającą osobowości prawnej.

Przedmiotem działalności Zakładu jest realizacja zadań Gminy odnoszących się do bieżącego i nieprzerwalnego zaspakajania zbiorowych potrzeb ludności. W ramach swoich zadań, Zakład zajmuje się m.in. utrzymaniem obiektu sportowego. Przedmiotowy obiekt sportowy Zakład otrzymał w 2005 r. nieodpłatnie od Gminy w celu prowadzenia działalności statutowej. Podstawę nieodpłatnego przekazania obiektu sportowego stanowiła uchwała Rady Miejskiej, na mocy której zakres zadań statutowych Zakładu rozszerzył się o „administrowanie nieruchomością stanowiącą kompleks sportowy (…)”. „Nie jest to ani trwały zarząd ani umowa użyczenia, a środki trwałe znajdują się w ewidencji księgowej zakładu”.

W 2012 r. w wyniku pożaru budynek, który Wnioskodawca otrzymał w administrowanie, znajdujący się w obiekcie sportowym doszczętnie spłonął. Obiekt był ubezpieczony w związku z czym Wnioskodawca otrzymał od ubezpieczyciela odszkodowanie.

W kontekście powyższego, Wnioskodawca zadał pytanie, czy otrzymane odszkodowanie za straty spowodowane pożarem stanowi przychód podatkowy.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczonych do tej kategorii.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie odszkodowanie stanowi trwałe przysporzenie majątkowe, a więc na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi przychód podatkowy.

Listę pożytków – które nie mogą być zaliczone do przychodów, zawarto w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Brak w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączenia z opodatkowania przychodu w postaci odszkodowania.

Argumentem przemawiającym za nieuznaniem przedmiotowego odszkodowania za przychód –nie może być uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy, iż wartość otrzymanego od Gminy obiektu sportowego nie stanowiła przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie stanowi dla Zakładu przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że przed otrzymaniem odszkodowania Zakład poniósł koszty usunięcia skutków pożaru, które zostały pokryte ze środków obrotowych Zakładu. Przez usunięcie skutków pożaru, jak wskazał Wnioskodawca, w przedmiocie sprawy należy rozumieć rozbiórkę elementów budowlanych pozostałych po wystąpieniu pożaru, posprzątanie pogorzeliska i niwelacja terenu, wywóz gruzu oraz zabezpieczenie terenu przed dostępem osób postronnych (ogrodzenie terenu).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, przy czym przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy przypadek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania w celu osiągnięcia przychodu.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, oprócz spełnienia przesłanek wynikających z tego przepisu, dany koszt nie może być ujęty w tzw. negatywnym katalogu kosztów. Wśród wymienionych w tym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyszczególniono kosztów związanych z usuwaniem skutków pożaru.

Wobec powyższego, skoro przedmiotowy budynek był wykorzystywany w działalności statutowej Wnioskodawcy, to wydatki mające na celu usunięcie skutków pożaru, jako wydatki związane z funkcjonowaniem podmiotu, na zasadzie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, stanowią koszt uzyskania przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wnioskodawca wskazał również, iż wśród wydatków dotyczących usunięcia skutków pożaru poniósł także wydatki związane z zabezpieczeniem terenu przed dostępem osób postronnych (ogrodzenie terenu).

Kwestie właściwej klasyfikacji środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Należy przy tym podkreślić, iż przepisy rozporządzenia w sprawie klasyfikacji środków trwałych nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), który wyznacza zakres przedmiotowy instytucji interpretacji indywidualnej. Tym samym, Organ nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

W konsekwencji, niniejsza interpretacja nie przesądza o prawidłowości kwalifikacji przedmiotowego składnika majątkowego, tj. ogrodzenia.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest również to, czy nieumorzona część wartości początkowej spalonego budynku stanowi koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z jego treścią, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wskazuje, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Znaczenie straty, jako kosztu poszukiwać należy w drodze wykładni językowej. W języku potocznym strata oznacza poniesioną szkodę; to co się przestało posiadać (Komputerowy słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1996).

Strata nie jest wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów. Jest następstwem zdarzeń losowych, nie wynika z celowych działań podatnika. Skoro pewne straty zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, a contrario należy przyjąć, że istnieją straty, które podlegają zaliczeniu do kosztów. Są to straty, które są normalnym chociaż niechcianym następstwem działalności podatnika. Strata nie może być wynikiem zawinionego działania podatnika lub jego zaniedbań.

Zatem w świetle przytoczonych przepisów będzie kosztem uzyskania przychodów strata w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części, w jakiej te środki i wartości nie zostały zamortyzowane. Tym samym, w przypadku strat powstałych w wyniku spalenia się budynku do kosztów uzyskania przychodów podatnika nie może być zaliczona ta część ich wartości, która została pokryta odpisami amortyzacyjnymi, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1, tzn. przy uwzględnieniu również tych odpisów, które nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (m.in. art. 16 ust. 1 pkt 63). Straty w pozostałej części można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż skoro w wyniku pożaru Wnioskodawca poniósł stratę w środkach trwałych, to na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest ta część, od której wcześniej nie dokonano odpisów amortyzacyjnych.

Wobec powyższego, nieumorzona wartość początkowa spalonego budynku stanowi koszt uzyskania przychodów.

Pozostałe wyłączenia zawarte w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przedmiotowej kwestii nie będą miały zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.