INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 21 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W księgach roku 2007 pomyłkowo nie ujęto (nie zaksięgowano) opłaty skarbowej zapłaconej w 2007r. od wniosku o interpretację. Koszt ten ujęto w księgach roku 2008. W ocenie Wspólnoty jest to koszt inny niż bezpośredni.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Który rok podatkowy jest właściwy do potrącenia tego kosztu (tj. uznania niniejszej opłaty za koszt uzyskania przychodów):

1. Czy należy skorygować zeznanie CIT-8 za rok 2007 i mimo braku tego kosztu w księgach 2007r. uznać go w rozliczeniu za rok 2007 za koszt uzyskania przychodów...
2. Czy koszt niniejszy może być kosztem uzyskania przychodów w roku 2008, mimo iż był opłacony w 2007r., a fakt nieujęcia go w księgach roku 2007 wynika wyłącznie z pomyłki... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wspólnoty koszty inne niż bezpośrednie są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Za datę poniesienia uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach. Z przepisu tego nie wynika zakaz potrącania kosztów innych niż bezpośrednie w innym roku podatkowym niż rok faktycznego uregulowania tego kosztu. W związku z tym koszt może być kosztem uzyskania przychodów roku 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm. – zwanej dalej „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
2. poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. został właściwie udokumentowany,
4. nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 updop.
   
   

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

W myśl art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli te koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast z przepisu art. 15 ust. 4e updop wynika, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ujęcie kosztu w księgach rachunkowych o jakim mowa w powołanym art. 15 ust. 4e updop dokonywane jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Art. 4 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy stanowi, że rachunkowość jednostki obejmuje prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym. Zapisy chronologiczne polegają na ujęciu operacji w kolejności wynikającej z momentu ich dokonania (wystąpienia). A zatem zasadą jest, że poniesione wydatki winny być ujmowane niezwłocznie w dacie ich wystąpienia.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że momentem ujęcia kosztu innego niż bezpośredni w kosztach uzyskania przychodu jest moment jego ujęcia w księgach z zachowaniem, wynikającej z w/w art. 4 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zasady chronologii.

Nieprawidłowe, co do zasady, jest zatem stanowisko Wspólnoty, iż fakt kwalifikacji kosztu jako kosztu pośredniego jest wystarczający do ujmowania tego kosztu w księgach rachunkowych w dowolnym momencie. Jeżeli jednak, zgodnie z zasadą istotności, koszt o jakim mowa we wniosku nie jest istotny dla oceny sytuacji majątkowej, finansowej, wyniku finansowego i rentowności, taki koszt może być ujęty w księgach rachunkowych roku 2008 bez konieczności korygowania złożonego wcześniej zeznania podatkowego za rok 2007. Przy takim założeniu stanowisko można uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 2 wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.