INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) oraz pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu 14 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta środków trwałych,
• prawidłowe – w zakresie udokumentowania czynności nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta środków trwałych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta środków trwałych. Wniosek uzupełniono w dniu 9 lipca 2012 r oraz w dniu 14 sierpnia 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową opłatę za wydanie interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejski Zakład Komunikacji (dalej Zakład) jest samorządowym zakładem budżetowym. Zgodnie ze Statutem mienie Zakładu jest mieniem komunalnym.

Na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 30 grudnia 2011 r. Zakład przekazał na rzecz organizatora publicznego transportu zbiorowego – Miasta – środki trwałe w postaci wiat przystankowych i infrastruktury trakcyjnej. Przekazanie środków trwałych nastąpiło na podstawie dokumentu PT.

Zakład przekazał do Urzędu Miasta dokumentem PT następujące środki trwałe:

1. wiaty przystankowe w ilości 200 szt. z tego:
   • 75 szt. wiat przystankowych zakupionych w 2011 roku ze środków unijnych – od ich zakupu Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 20 szt. wiat przystankowych zakupionych w 2002 roku – od ich zakupu Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 1 szt. wiaty przystankowej zakupionej w 1997 roku – od jej zakupu Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 104 szt. wiat przystankowych otrzymanych z Urzędu Miasta w latach 1993-2010 na podstawie dokumentu PT. Na podstawie dokumentu PT wprowadził do ksiąg rachunkowych. Od ich otrzymania Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od otrzymanych z Urzędu Miasta wiat.
2. infrastruktura trakcyjna (kable, torowiska tramwajowe, sieć trakcyjna, stacja prostownikowa, rozdzielnia prądu) nabyte przez Zakład przed 1993 rokiem bądź otrzymanych dokumentem PT z Urzędu Miasta w latach 2001, 2007 i 2008 – Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od przekazanej infrastruktury.
3. pozostałe środki trwałe (poręcze łańcuchowe, witryna reklamowa, urządzenie do zdalnego sterowania podstacją) zakupione przez Zakład w latach 2002 i 2009 – od ich zakupu Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości.

Zakład przekazanie środków trwałych, od których w momencie zakupu obniżył kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, tj. od: wiat przystankowych – szt. 75, wiat przystankowych – szt. 20, wiaty przystankowej – szt. 1, pozostałych środków trwałych wymienionych w pkt 3 opodatkował podatkiem od towarów i usług VAT i udokumentował na potrzeby podatku od towarów i usług VAT, poprzez wystawienie faktury wewnętrznej VAT.

Natomiast środki trwałe od których Zakład nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tj.: otrzymane przez Zakład z Urzędu Miasta na podstawie dokumentu PT bądź zakupione przed 1993 rokiem uznał, iż nie stanowią dostawy towarów, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, Zakład nie wykazał ich w fakturze wewnętrznej a tym samym w deklaracji VAT.

Podstawę opodatkowania przekazanych środków trwałych ujętych na fakturze wewnętrznej dokonano w wysokości ceny nabycia środków trwałych skorygowaną na dzień przekazania środków trwałych, tj. na dzień 2 stycznia 2012 r. Wyceny dokonał rzeczoznawca.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta nastąpiło nieodpłatnie.

Otrzymywane środki trwałe są mieniem komunalnym (art. 43 ustawy o samorządzie gminnym) i stanowią własność Miasta. Miasto wyposaża swoją jednostkę organizacyjną, tj. Miejski Zakład Komunikacji w składniki mienia komunalnego niezbędne do realizacji zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Oznacza to, że właścicielem otrzymanych środków trwałych, które później Miejski Zakład Komunikacji przekazał, w czasie ich użytkowania było Miasto.

Do momentu przekazania na rzecz Miasta opisane we wniosku środki trwałe służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca w formie tabeli uzupełnił opis stanu faktycznego (tabelka załącznik PDF).

Ponadto w uzupełnieniu wskazano, że:

• Otrzymywane środki trwałe są mieniem komunalnym (art. 43 ustawy o samorządzie gminnym) i stanowią własność Miasta. Miasto wyposaża swoją jednostkę organizacyjną, tj. Miejski Zakład Komunikacji w składniki mienia komunalnego niezbędne do realizacji zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Przekazanie majątku przez Miasto na rzecz Zakładu nastąpiło bez przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ramach przekazanego mienia, Zakład mógł jedynie korzystać z niego przy wykonywaniu zadań statutowych (w myśl art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie doszło do przekazania prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).
• Nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta budowli w postaci poręczy łańcuchowej oraz witryny reklamowej City-Light ma związek z prowadzoną działalnością Zakładu.
  1. poręcze łańcuchowe stanowią zabezpieczenie pasażerów na przystanku autobusowym, z którego korzystają podróżujący pojazdami Miejskiego Zakładu Komunikacji.
  2. witryna reklamowa przedstawia schemat linii tramwajowych i autobusowych w mieście oraz zachęca do korzystania z komunikacji miejskiej.
• Grunt (tj. pas drogowy) na którym umieszczono witrynę reklamową (aktualnie przekazaną przez MZK na rzecz Miasta), nie należy do MZK. Zakład umieścił witrynę po otrzymaniu pozytywnej decyzji w sprawie zajęcia gruntu w pasie drogowym. Od powyższego Zakład uiszczał stosowne opłaty do momentu przekazania na rzecz Miasta.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie środków trwałych dokumentem PT do Urzędu Miasta stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług VAT...
2. Czy w związku z przekazaniem dokumentem PT środków trwałych przez Zakład do Urzędu Miasta wystąpi konieczność zapłaty podatku od towarów i usług...
   
   

Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 będzie pozytywna, to:

3. Czy opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będą tylko środki trwałe, od których Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości natomiast czy pozostałe środki trwałe (nabyte przed 1993 rokiem oraz otrzymane z Urzędu Miasta dokumentem PT), od których nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego pozostają poza zakresem ustawy VAT i nie należy ich opodatkowywać, a tym samym wykazywać w fakturze wewnętrznej i deklaracji VAT...
4. W jaki sposób udokumentować dla celów podatku od towarów i usług VAT przekazanie środków trwałych do Urzędu Miasta...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i Ad. 2

Przekazanie środków trwałych dokumentem PT do Urzędu Miasta na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta nie stanowi dostawy towarów, a tym samym obowiązek odprowadzenia podatku należnego z tytułu przekazania nie wystąpi.

W sytuacji odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1 i 2 stanowisko Zakładu jest następujące:

Ad. 3

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będą tylko środki trwałe, od których Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości. Natomiast środki trwałe nabyte przed 1993 rokiem i otrzymane z Urzędu Miasta dokumentem PT nie podlegają opodatkowaniu, a tym samym wykazaniu w fakturze wewnętrznej i deklaracji VAT.

Ad. 4

Przekazanie środków trwałych należy udokumentować poprzez wystawienie faktury wewnętrznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta środków trwałych,
• prawidłowe – w zakresie udokumentowania czynności nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta środków trwałych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazać należy, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za opłatę, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa bez wynagrodzenia, w tym wszelkie darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Miejski Zakład Komunikacji) jest samorządowym zakładem budżetowym. Zgodnie ze Statutem mienie Zakładu jest mieniem komunalnym. Na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 30 grudnia 2011 r. Zakład przekazał na rzecz Miasta – środki trwałe w postaci wiat przystankowych i infrastruktury trakcyjnej. Przekazanie środków trwałych nastąpiło na podstawie dokumentu PT.

Zakład przekazał do Urzędu Miasta dokumentem PT m.in. następujące środki trwałe:

1. wiaty przystankowe w ilości 200 szt. z tego:
   • 75 szt. wiat przystankowych (poz. 126-200 tabeli) zakupionych w 2011 roku ze środków unijnych – od ich zakupu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT i Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 20 szt. wiat przystankowych (poz. 39-58 tabeli) zakupionych w 2002 roku – od ich zakupu Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT i dokonał on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 1 szt. wiaty przystankowej (poz. 30 tabeli) zakupionej w 1997 roku – od jej zakupu Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT i dokonał on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości,
   • 104 szt. wiat przystankowych (poz. 1-29, 31-38, 59-125 tabeli) Zakład otrzymał z Urzędu Miasta w latach 1993-2010 na podstawie dokumentu PT. Od ich otrzymania Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. infrastruktura trakcyjna (kable, torowiska tramwajowe, sieć trakcyjna, stacja prostownikowa, rozdzielnia prądu) (poz. 201-274, 277-278, 280-287 tabeli) – nabyte przez Zakład przed 1993 rokiem, bądź otrzymanych dokumentem PT z Urzędu Miasta w latach 2001, 2007 i 2008, co oznacza, że od ich nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku i Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od przekazanej infrastruktury,
3. pozostałe środki trwałe w postaci poręczy łańcuchowych (poz. 275 tabeli), witryny reklamowej (poz. 276 tabeli) oraz urządzenia do zdalnego sterowania podstacją (poz. 279 tabeli) – od tego zakupu Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku i dokonał on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości.
   
   

Zakład przekazanie środków trwałych, od których w momencie zakupu przysługiwało prawo do odliczenia podatku i od których obniżył kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, tj. od: wiat przystankowych – szt. 96, pozostałych środków trwałych wymienionych w pkt 3 opodatkował podatkiem od towarów i usług VAT i udokumentował na potrzeby podatku od towarów i usług VAT poprzez wystawienie faktury wewnętrznej VAT.

Natomiast w stosunku do środków trwałych, od których Zakład nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tj. otrzymanych przez Zakład od Miasta na podstawie dokumentu PT bądź zakupionych przed 1993 rokiem, Zakład uznał, iż nie stanowią one dostawy towarów, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i nie wykazał ich w fakturze wewnętrznej, a tym samym w deklaracji VAT.

Podstawę opodatkowania przekazanych środków trwałych ujętych na fakturze wewnętrznej określono w wysokości ceny nabycia środków trwałych skorygowaną na dzień przekazania środków trwałych, tj. na dzień 2 stycznia 2012 r. Wyceny dokonał rzeczoznawca.

Jak wskazał Wnioskodawca, przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta nastąpiło nieodpłatnie. Otrzymywane środki trwałe są mieniem komunalnym i stanowią własność Miasta, które wyposaża swoją jednostkę organizacyjną, tj. Miejski Zakład Komunikacji w składniki mienia komunalnego niezbędne do realizacji zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Właścicielem otrzymanych środków trwałych, które później Zakład przekazał, w czasie ich użytkowania było Miasto. Do momentu przekazania na rzecz Miasta opisane we wniosku środki trwałe służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przekazanie majątku przez Miasto na rzecz Zakładu nastąpiło bez przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ramach przekazanego mienia, Zakład mógł jedynie korzystać z niego przy wykonywaniu zadań statutowych (w myśl art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie doszło do przekazania prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta budowli w postaci poręczy łańcuchowej oraz witryny reklamowej City-Light ma związek z prowadzoną działalnością Zakładu, tj. poręcze łańcuchowe stanowią zabezpieczenie pasażerów na przystanku autobusowym, z którego korzystają podróżujący pojazdami Zakładu, a witryna reklamowa przedstawia schemat linii tramwajowych i autobusowych w mieście oraz zachęca do korzystania z komunikacji miejskiej. Grunt (tj. pas drogowy) na którym umieszczono witrynę reklamową (aktualnie przekazaną przez MZK na rzecz Miasta), nie należy do MZK. Zakład umieścił witrynę po otrzymaniu pozytywnej decyzji w sprawie zajęcia gruntu w pasie drogowym. Od powyższego Zakład uiszczał stosowne opłaty do momentu przekazania na rzecz Miasta.

Ad.1, 2 i 3

Jak wynika z opisu sprawy Zakład przekazał na rzecz Miasta – środki trwałe w postaci budynków, budowli i ruchomości, od nabycia których przysługiwało prawo do odliczenia podatku i Zakład dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bądź środki trwałe, od nabycia których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku i Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przekazanie na rzecz Miasta środków trwałych nastąpiło nieodpłatnie.

Wnioskodawca poinformował, że otrzymał od Miasta w latach 1993-2010 środki trwałe w postaci 104 szt. wiat przystankowych (poz. 1-29, 31-38, 59-125 tabeli) oraz w latach 2001, 2007 i 2008 środki trwałe w postaci infrastruktury trakcyjnej (kabli, torowisk tramwajowych, sieci trakcyjnych, stacji prostownikowych, rozdzielni prądu) (poz. 201-274, 277-278, 280-287 tabeli). Przy czym, część z tych ostatnich Zakład sam nabył przed 1993 rokiem. Od ich nabycia, bądź otrzymania nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku i Zakład nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od przekazanej infrastruktury.

Zakład poinformował także, że przekazanie majątku przez Miasto na jego rzecz nastąpiło bez przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ramach przekazanego mienia, Zakład mógł jedynie korzystać z niego przy wykonywaniu zadań statutowych. Otrzymywane środki trwałe są mieniem komunalnym i stanowią własność Miasta, które wyposaża swoją jednostkę organizacyjną, tj. Zakład w składniki mienia komunalnego niezbędne do realizacji zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Pojęcie własności definiuje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93). Zgodnie z art. 140 cyt. ustawy, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność przyjęcia środków trwałych, otrzymanych od Miasta dokumentem PT i wprowadzonych do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy nie wypełnia definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem samo wprowadzenie do ewidencji danego środka trwałego (ksiąg rachunkowych) nie świadczy o tym, iż doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania ww. środkami jak właściciel.

W konsekwencji, przy przekazaniu środków trwałych otrzymanych uprzednio od Miasta nie doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, bowiem otrzymane środki stanowią mienie komunalne i nie należały one do Zakładu, lecz do Miasta, a Zakład korzystał z nich jedynie przy wykonywaniu zadań statutowych. Wobec powyższego doszło do ich zwrotu, a nie do dostawy towarów, gdyż przy dokonywaniu tej czynności nie miało miejsca przeniesienie prawa do rozporządzania tymi środkami trwałymi jak właściciel.

Z kolei, biorąc pod uwagę powołany powyżej art. 7 ust. 2 ustawy uznać należy, że opodatkowaniu VAT podlega nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, pod warunkiem, że przy nabyciu tego towaru przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, pozostają poza zakresem obowiązywania ustawy o VAT (podatnik nie musi dokonywać ich opodatkowania).

Zatem należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie środków trwałych w postaci 104 szt. wiat przystankowych otrzymanych od Miasta w latach 1993-2010 oraz środków trwałych w postaci infrastruktury trakcyjnej (kabli, torowisk tramwajowych, sieci trakcyjnych, stacji prostownikowych, rozdzielni prądu) nabytych przez Zakład przed 1993 rokiem, bądź otrzymanych od Miasta w latach 2001, 2007 i 2008 - przy nabyciu których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym do czynności nieodpłatnego przekazania ww. środków trwałych nie będzie miał zastosowania przepis art. 7 ust. 2 ustawy.

Natomiast nieodpłatne przekazanie środków trwałych w postaci: wiat przystankowych 75 szt. (poz. 126-200 tabeli), 20 szt. wiat przystankowych (poz. 39-58 tabeli) oraz 1 wiaty przystankowej (poz. 30 tabeli), ruchomości (urządzenie do zdalnego sterowania podstacją prostownikową - poz. 279 tabeli) – przy nabyciu, których Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku i dokonał on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, stanowi odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w związku z powyższym na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, przedmiotem nieodpłatnego przekazania są budowle w postaci poręczy łańcuchowych oraz witryny reklamowej, znajdujące się na terenie nie należącym do Zakładu i jak wskazał Wnioskodawca, których nieodpłatne przekazanie ma związek z prowadzoną działalnością Zakładu.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Odnosząc opisaną przez Zakład sytuację do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro poręcze łańcuchowe oraz witryna reklamowa znajdują się na gruncie nie stanowiącym własność Zakładu, nie można uznać, iż czynność nieodpłatnego przekazania tych środków trwałych przez Zakład na rzecz Miasta stanowi dostawę towaru, w myśl art. 7 ustawy.

W przedmiotowym wypadku nie nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż właściciel gruntu, z racji posiadanego prawa własności do gruntu, będzie dysponował również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie do środków trwałych w postaci poręczy łańcuchowych i witryny reklamowej, których użytkownikiem był Zakład, trwale z tym gruntem związanych.

W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności przekazania tych środków trwałych przez Zakład na rzecz Miasta jako nieodpłatnego świadczenia usług, które nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku do towarów i usług.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem.

Jak wynika z opisu sprawy, nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta budowli w postaci poręczy łańcuchowych oraz witryny reklamowej City-Light, ma niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością Zakładu, bowiem poręcze łańcuchowe stanowią zabezpieczenie pasażerów na przystanku autobusowym, z którego korzystają podróżujący pojazdami Wnioskodawcy, natomiast witryna reklamowa przedstawia schemat linii tramwajowych i autobusowych w mieście oraz zachęca do korzystania z komunikacji miejskiej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż czynność nieodpłatnego przekazania środków trwałych, tj. nakładów poniesionych na powstanie poręczy łańcuchowych oraz witryny reklamowej na gruncie nie będącym własnością Zakładu, stanowi usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ czynność nieodpłatnego przekazania poręczy łańcuchowych i witryny reklamowej związana jest z prowadzonym przez Zakład przedsiębiorstwem.

Reasumując, czynność nieodpłatnego przekazania przez Zakład na rzecz Miasta środków trwałych w postaci poręczy łańcuchowych oraz witryny reklamowej, posadowionych na obcym gruncie, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w stosunku do czynności, które jak wyżej wykazano podlegają opodatkowaniu, należy wskazać na art. 146a pkt 1 ustawy, zgodnie z którym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności opodatkowanej, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wskazano wcześniej przekazanie środków trwałych w postaci:

• wiat przystankowych 75 szt. (poz. 126-200 tabeli) – zakupionych w 2011 roku,
• wiat przystankowych 20 szt. (poz. 39-58 tabeli) – zakupionych w 2002 roku,
• 1 wiaty przystankowej (poz. 30 tabeli) – zakupionej w 1997 roku,
• ruchomości w postaci urządzenia do zdalnego sterowania podstacją prostownikową (poz. 279 tabeli) zakupionego w latach 2002 i 2009,

– stanowi odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w odniesieniu do wszystkich ww. budynków (wiat przystankowych) Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT i dokonał on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ich zakupu w całości oraz nie były one ulepszane i nie były przedmiotem najmu i dzierżawy.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia już w momencie sprzedaży na rzecz Zakładu ww. nieruchomości (budynków i budowli) Tym samym ich dostawa po upływie 2 lat od momentu nabycia daje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem dostawa 20 wiat przystankowych zakupionych w 2002 r. i 1 wiaty przystankowej zakupionej w 1997 r. korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast w przypadku nieodpłatnego przekazania 75 szt. wiat przystankowych zakupionych w 2011 roku, od momentu ich zakupu do przekazania nie upłynął okres 2 lata. Zatem przekazanie przedmiotowych 75 wiat przystankowych nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, w stosunku do tych budynków (wiat) przysługiwało mu prawo do odliczenia, zatem nie został spełniony jeden z warunków wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wobec powyższego, przekazanie 75 wiat przystankowych podlega opodatkowania podatkiem od towarów i usług, według podstawowej, 23% stawki, w oparciu o art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Ponadto, przedmiotem przekazania była ruchomość w postaci urządzenia do zdalnego sterowania podstacją prostownikową (poz. 279 tabeli), którego okres używania przez Zakład wyniósł co najmniej pół roku od nabycia.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem wobec treści wyżej przytoczonego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy, stwierdzić należy, iż prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał tylko taki dostawca, który używał przedmiotowych ruchomości przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, a równocześnie przy nabyciu tego towaru nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W odniesieniu do przekazania ruchomości w postaci urządzenia do zdalnego sterowania podstacją prostownikową (poz. 279 tabeli) należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że w stosunku do tej ruchomości Zakładowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego nie ma możliwości zastosowania zwolnienia od tego podatku, bowiem nie będzie spełniony warunek wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy i przekazanie tej ruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. według właściwych stawek podatkowych dla poszczególnych towarów.

Reasumując:

1. Nieodpłatne przekazanie środków trwałych w postaci 104 szt. wiat przystankowych otrzymanych od Miasta w latach 1993-2010 oraz środków trwałych w postaci infrastruktury trakcyjnej (kabli, torowisk tramwajowych, sieci trakcyjnych, stacji prostownikowych, rozdzielni prądu) nabytych przez Zakład przed 1993 rokiem, bądź otrzymanych od Miasta w latach 2001, 2007 i 2008, przy nabyciu których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
2. Nieodpłatne przekazanie środków trwałych w postaci poręczy łańcuchowych oraz witryny reklamowej posadowionych na obcym gruncie, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
3. Nieodpłatne przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta w postaci:
   • wiat przystankowych 20 szt. – zakupionych w 2002 roku,
   • 1 wiaty przystankowej – zakupionej w 1997 roku,
   - korzysta ze zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
4. Nieodpłatne przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta w postaci:
   • wiat przystankowych 75 szt. – zakupionych w 2011 roku,
   • ruchomości w postaci urządzenia do zdalnego sterowania podstacją prostownikową,
   - podlega opodatkowania podatkiem od towarów i usług, według podstawowej, 23% stawki, w oparciu o art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.
   
   

Wobec powyższego w ww. zakresie stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 4

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższego fakturę VAT wystawia się w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji należy przyjąć, iż czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dokumentuje się zwykłymi rachunkami, notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi zewnętrznymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Wobec powyższego w przypadku, gdy nieodpłatne przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, to powinno być udokumentowane fakturą wewnętrzną nawet, gdy przekazanie to korzysta ze zwolnienia od podatku. Natomiast w przypadku nieodpłatnego przekazania środków trwałych na rzecz Miasta, która to czynność nie stanowi dostawy towarów i świadczenia usług, należy udokumentować ją właściwymi dokumentami zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Zatem nieodpłatne przekazanie wiat przystankowych (20 szt., 1 szt. i 75 szt.) oraz urządzenia do zdalnego sterowania podstacją prostownikową powinno być udokumentowane fakturą wewnętrzną. Natomiast nieodpłatne przekazanie środków trwałych na rzecz Miasta w postaci 104 szt. wiat przystankowych otrzymanych od Miasta w latach 1993-2010 oraz środków trwałych w postaci infrastruktury trakcyjnej (kabli, torowisk tramwajowych, sieci trakcyjnych, stacji prostownikowych, rozdzielni prądu) nabytych przez Zakład przed 1993 rokiem, bądź otrzymanych od Miasta w latach 2001, 2007 i 2008 oraz nieodpłatne przekazanie poręczy łańcuchowych i witryny reklamowej powinno być udokumentowane właściwym dokumentem przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

Wobec powyższego w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje że w pozostałym zakresie wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia z dnia 17 sierpnia 2012 r. nr ILPP2/443-428/12-7/MR, ILPP2/443-428/12-8/MR. Natomiast w podatku dochodowym od osób prawnych została wydana w dniu 17 sierpnia 2012 r. interpretacja indywidualna nr ILPB4/423-140/12-6/MC.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.