INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztu zakupu utylizowanych towarów oraz towarów sprzedanych z magazynu dodatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztu zakupu utylizowanych towarów oraz towarów sprzedanych z magazynu dodatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się detaliczną sprzedażą towarów (biżuteria z tworzyw sztucznych oraz metali nieszlachetnych).

Towary, których nie udaje mu się sprzedać w zwykłym trybie podlegają przekazaniu w systemie zarządzania zapasami do magazynu dodatkowego. Przekazanie to nie następuje fizycznie tylko poprzez odpowiednie ujęcie towarów w systemie informatycznym Spółki.

Na tym etapie znane są: cena jednostkowa sprzedaży, waga i liczba przedmiotów dodanych do tego magazynu odnośnie danego towaru. Wartość towarów sprzedanych z magazynu dodatkowego wyceniana jest przy użyciu średnich wartości towarów dodanych do „dodatkowego” magazynu z dodatkowym obniżeniem wartości zapasu o 50%. Obniżenie wartości towarów wynika z otrzymania od dostawcy towarów korekty ceny o 50 % względem ceny zakupu towarów przekazanych do „dodatkowego magazynu”. Towar znajdujący się w magazynie w pierwszym rzędzie podlega sprzedaży po cenach promocyjnych ustalonych przez Spółkę (akcje promocyjne itd.).

Spółka podkreśla, iż towar ten jest towarem o niskiej wartości, jest to biżuteria z tworzyw sztucznych o niewielkiej rozpiętości cen względem poszczególnych sprzedawanych rodzajów.

Co kilka miesięcy Wnioskodawca fizycznie niszczy towar, którego nie udało się sprzedać i zleca to zadanie podmiotowi trzeciemu.

Podmiot utylizujący przekazuje Wnioskodawcy protokół, który pokazuje jedynie całkowitą wagę przejętych do utylizacji towarów. Zlikwidowane towary są wyceniane przy użyciu średniej ceny za kg i dokumentowane protokołem z utylizacji sporządzanym przez utylizujący podmiot.

Wnioskodawca może zatem na podstawie wagi towarów przyjmowanych do magazynu wykazać, iż towar który nie został sprzedany został zutylizowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę stosowany przez wnioskodawcę sposób wyceny towarów (uproszczony i bazujących na średnich), można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu koszt zakupu utylizowanych towarów oraz towarów sprzedanych z magazynu dodatkowego, jeżeli Wnioskodawca w oparciu o wagę towarów będzie w stanie wykazać, iż towary te zostały albo sprzedane (co potwierdza dokument sprzedaży) albo zutylizowane (co potwierdzi stosowny protokół ze zniszczenia towarów)...

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu:

1. osiągnięcia przychodów,
2. zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika mającą na celu osiąganie, zachowanie lub zabezpieczenie dochodów. Zachodzić musi zatem chociażby potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Kolejnym warunkiem koniecznym umożliwiającym zaliczenie wydatku w koszty uzyskania przychodu jest jego właściwe udokumentowanie. Ten warunek jest konieczny celem wykazania związku wydatku z przychodem. W orzecznictwie sądów administracyjnych dominuje stanowisko, iż podatnik ma prawo dokumentować wydatki wszelkimi możliwymi sposobami (takie stanowisko wyrażał NSA w wyroku z dnia 29 września 1997 r. (III S.A. 362/96), w wyroku z dnia 27 października 2000 r. (III S.A. 1612/99), w wyroku z dnia 05 marca 2004 r. (III S.A. 1240/2002)).

W omawianym przypadku Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup, zarządzanie, a następnie sprzedaż lub utylizację towarów, które ze względu uszkodzenia lub brak zainteresowania ze strony Klientów nie znajdują Nabywców. Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą biżuterii z plastiku oraz metali nieszlachetnych, biżuteria ta stanowi towar niskiej wartości, produkowany w dużej ilości i rozpiętości rodzajów, ale o niewielkiej rozpiętości cen. Ze względu na powyższe, a także „sezonowość" sprzedawanych towarów, naturalną konsekwencją działalności Wnioskodawcy jest konieczność przeceniania towarów i sprzedawania ich w ramach sprzedaży promocyjnej, jak i utylizowania. W związku z powyższym straty w środkach obrotowych (towarach) są konsekwencją racjonalnego działania podatnika i dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty - zakupu, zarządzania, sprzedaży promocyjnej oraz utylizacji towarów z magazynu „dodatkowego" - jako nie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (nie ma takiego wyłączenia także w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowią - co do zasady - koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy nie zmienia tego także fakt, iż część kosztów związanych z zarządzaniem towarami przekazanymi do magazynu „dodatkowego", jak i ich wycena będzie określana na podstawie wartości uśrednionych. Istotne jest jednak, aby posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja stanowiła niezbity dowód - także w oparciu jedynie o wagę towarów - iż towary z magazynu „dodatkowego” albo podlegały sprzedaży w ramach sprzedaży premiowej (sprzedaż na sztuki ale także "na wagę") albo utylizacji, co potwierdzi stosowny protokół z utylizacji sporządzony w oparciu o wagę. Spełnione będą zatem przesłanki do powiązania wydatków z przychodem, a tym samym do zaliczenia ich do kosztu uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 updop wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

1. poniesienie wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.
   
   

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Jednak znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki rzutować na podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (celowość, zasadność wydatku dla funkcjonowania podmiotu). Ze względu na szeroki zakres celowości, powinno poddawać się szczegółowej analizie czynniki wpływające na celowość w postaci racjonalności i efektywności;
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 updop katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do tego katalogu należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków, bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że naturalną konsekwencją działalności Wnioskodawcy jest konieczność przeceniania towarów i sprzedawania ich w ramach sprzedaży promocyjnej, jak i utylizowania. Straty w środkach obrotowych (towarach) są konsekwencją racjonalnego działania podatnika i dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszt zakupu utylizowanych towarów oraz towarów sprzedanych z magazynu „dodatkowego”.

Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Ponoszone przez podatnika koszty uzyskania przychodów, mają być prawidłowo udokumentowane. Przepis art. 15 ust. 1 updop, nie określa formy dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 9 ust. 1, nakłada na podatników jedynie obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami. Z kolei przepis art. 180 Ordynacji podatkowej stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast w art. 181 ww. Ordynacji podatkowej wymienia się przykładowo, rodzaje dowodów najczęściej spotykane w postępowaniu podatkowym. Przez pojęcie „dowodu” rozumie się środek, który pozwala na przekonanie o istnieniu określonych faktów lub umożliwia weryfikację twierdzeń o tych faktach. Spółka ma obowiązek dokumentować ponoszone koszty w taki sposób, aby móc przedstawić lub wskazać dowody na okoliczność faktycznego poniesienia wydatków w celu osiągnięcia przychodów oraz potwierdzających związek przyczynowo – skutkowy z osiągniętym lub zamierzonym przychodem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.