Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1440/12/AP
z 28 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność holdingową (head offices) oraz działalność związaną z usługami doradztwa i zarządzania. Ponadto przedmiotem Jej działalności, według KRS, są m.in. pozostałe pośrednictwo pieniężne oraz pozostałe formy udzielania kredytów. Zgodnie z przyjętą strategią działania, Spółka będzie udzielać oprocentowanych pożyczek podmiotom i uzyskiwać w ten sposób środki finansowe na bieżącą działalność, oraz inwestować kapitał głównie w udziały lub akcje w innych spółkach handlowych.

W dniu 10 października 2012 r. Spółka zawarła umowę pożyczki ze spółką akcyjną (będącą wyłącznym wspólnikiem Spółki), na podstawie której przeniosła na jej własność kwotę 18.549.000 PLN. Pożyczka została udzielona na warunkach komercyjnych z oprocentowaniem nie odbiegającym od stosowanego w pożyczkach udzielanych przez wyspecjalizowane instytucje finansowe (np. banki). Podobnie jak ww. umowa pożyczki, przyszłe umowy pożyczki będą zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pieniądze w chwili zawarcia umowy pożyczek będą znajdowały się na rachunku bankowym Spółki w Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożyczka udzielona przez Spółkę w dniu 10 października 2012 r. oraz przyszłe pożyczki udzielone na rzecz innych podmiotów, podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i korzystają ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki wspólnikowi przez Spółkę jest czynnością podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Udzielenie pożyczki wspólnikowi przez Spółkę mieści się w przedmiotowym zakresie zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług. Spółka powołała treść art. 5 ust. 1, art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i stwierdziła, że z przepisów tych wynika, iż każde działanie i/lub zaniechanie niebędące dostawą towarów co do zasady stanowi usługę w rozumieniu ustawy. W następstwie świadczonej usługi, druga strona musi być beneficjentem świadczenia, a świadczeniu wykonanemu przez świadczeniobiorcę odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy. Wskazała, że z istoty umowy pożyczki wynika, iż dający pożyczkę zobowiązuje się do przeniesienia na rzecz pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku (art. 720 Kodeksu cywilnego). Znaczące jest jednak, że przeniesienie własności sumy pieniężnej ma charakter tymczasowy, gdyż pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu określonej sumy pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku. Zatem umowa pożyczki w swej istocie prowadzi do udostępnienia środków finansowych na rzecz innego podmiotu w ściśle określonym czasie. W zamian za świadczoną usługę pożyczkobiorca zobowiązuje się zapłacić pożyczkodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. W ocenie Spółki, udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Spółka zauważyła, że według art. 15 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Stwierdziła, iż jako że została powołana w celu prowadzenia działalności gospodarczej, jest z mocy prawa przedsiębiorcą. Z tego względu przysługuje Jej status „producenta, handlowca lub usługodawcy" w rozumieniu wyżej wspomnianego artykułu. Dlatego też, bez względu na to, czy świadczona przez nią usługa ma charakter jednorazowy, czy też powtarzalny – jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ocenie Spółki, zapis artykułu mówiący o zamiarze dokonywania czynności w sposób częstotliwy ma znaczenie w przypadku podmiotów, których nie można określić mianem „producenta, handlowca lub usługodawcy" i ma na celu rozszerzenie, a nie zawężenie podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług.

Wskazała, że stanowisko powyższe potwierdza interpretacja z dnia 16 października 2009 r. nr ITPP2/443-628/09/EŁ, w której wskazano, że „udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Bowiem udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie były wpisane do umowy spółki oraz nie były wykazane w Krajowym Rejestrze Sądowym”. Spółka podniosła, że w niniejszym przypadku nie tylko posiada wpisane w umowie tego rodzaju usługi finansowe, ale również udzieliła i zamierza udzielać oprocentowanych pożyczek na komercyjnych zasadach.

Po powołaniu treści art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy stwierdziła, że czynność udzielenia pożyczki zawiera się w powyższym zwolnieniu przedmiotowym, ponieważ przepis nie zawiera żadnych ograniczeń co do stron umowy. Zdaniem Spółki, świadczenie usług udzielania pożyczek podlega opodatkowaniu, przy czym na podstawie art. 43 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Na potwierdzenie powyższego wskazała interpretację indywidualną z dnia 10 stycznia 2012 r. nr IPPP1/443-1595/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Analiza powołanych regulacji wskazuje, że czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Powyższa regulacja stanowi implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

W oparciu o art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei z treści ust. 14 ww. artykułu wynika, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl ust. 15 powołanego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu,
2. usług doradztwa,
3. usług w zakresie leasingu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność holdingową oraz związaną z usługami doradztwa i zarządzania. Przedmiotem Jej działalności są m.in. pozostałe pośrednictwo pieniężne oraz pozostałe formy udzielania kredytów. W dniu 10 października 2012 r. Spółka zawarła, ze spółką akcyjną będącą wyłącznym Jej wspólnikiem, umowę pożyczki kwoty 18.549.000 zł. Pożyczka została udzielona na warunkach komercyjnych z oprocentowaniem nie odbiegającym od stosowanego w pożyczkach udzielanych przez wyspecjalizowane instytucje finansowe (np. banki). Podobnie jak ww. umowa, przyszłe umowy pożyczki będą zawierane na terytorium Polski i będą dotyczyły środków znajdujących się na rachunku bankowym w Polsce.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wykonana usługa udzielenia pożyczki oraz planowane usługi w tym zakresie, stanowi/będą stanowić usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym korzysta/będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług jest/będzie terytorium kraju, a także, iż działania Wnioskodawcy są zgodne z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu

Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.