Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1113/12/PP
z 11 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi outsourcingowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi outsourcingowe. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 12 września 2012 r. znak: IBPBI/2/423-1113/12/PP, IBPP1/443-889/12/BM wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca i kontrahent są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług od początku prowadzenia działalności gospodarczej z tytułu dokonywanej przez nich sprzedaży towarów i usług. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę, na podstawie której przekaże część zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy kontrahentowi. Przejście zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy nastąpi na podstawie umowy prawa cywilnego, na mocy której Wnioskodawca przekaże kontrahentowi swoich pracowników.

Następnie strony zamierzają zawrzeć umowę outsourcingu, na podstawie której kontrahent będzie świadczył usługi na rzecz Wnioskodawcy, oddelegowując osoby, które objęte zostały wcześniejszą umową o przejściu części zakładu pracy. Na podstawie umowy outsourcingu kontrahent „wypożyczy” pracowników (którzy wcześniej zostali przekazani kontrahentowi) Wnioskodawcy; będą oni świadczyli taką pracę, jaką świadczyli wcześniej na rzecz Wnioskodawcy. Kontrahent będzie zatrudniał pracowników na podstawie umowy o pracę, gdyż w związku z przejściem zakładu pracy, do którego z mocy prawa stosuje się art. 23¹ Kodeksu pracy, pracodawcą dla pracowników „przekazanych” będzie kontrahent.

W związku z zastosowaniem art. 23¹ Kodeksu pracy, mimo zmiany po stronie podmiotu zatrudniającego (pracodawcy), dotychczasowy stosunek pracy trwa nadal – tzn. Wnioskodawca nie będzie już pracodawcą, jednak stosunek pracy nie ulegnie rozwiązaniu, zmieni się zaś strona tego stosunku, tj. pracodawca i będzie nim kontrahent. Umowa o przekazanie zakładu pracy zawierana jest bezterminowo, tj. definitywnie. Wynagrodzenie pracownikom „przekazanym” wypłacał będzie pracodawca – kontrahent. Wynagrodzenie będzie płatne na podstawie wystawionych przez kontrahenta faktur VAT, przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze, w terminie 3 dni od daty otrzymania przez Wnioskodawcę prawidłowo wystawionej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia kwot netto z faktur VAT wystawionych przez kontrahenta, na podstawie umowy outsourcingu, jako kosztu uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – winno być Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 tej ustawy. Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika. Związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a przychodem musi być bezpośredni lub chociażby potencjalny. Ponadto, związek ten musi być tego typu, że poniesienie wydatków ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Obowiązek wykazania, że wydatek pozostaje w związku z przychodem ciąży na podatniku. Wydatek musi być właściwie udokumentowany. W enumeratywnym wyliczeniu przypadków, jakie zawiera katalog określony w art. 16 updop, w których to przypadkach nie mamy do czynienia z kosztami uzyskania przychodów, nie znalazło się zdarzenie prawne, odpowiadające istotą umowie outsourcingu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, pomiędzy wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że obiektywnie poniesienie wydatku outsourcingowego wpłynie na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź też na zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła. Przy czym wystarczy, że przychód ten będzie potencjalny, czyli że nie jest konieczne rzeczywiste pojawienie się przychodu. Działając racjonalnie, Wnioskodawca zakłada, że dzięki outsourcingowi obniży koszty działalności i dzięki temu osiągnie większe przychody. Wobec tego takie działanie wypełnia dyspozycję art. 16 ust. 1 updop i w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na usługę outsourcingu powinny być uznane za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku ( jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu ) oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka poniesie wydatki na usługę outsourcingową. Na podstawie umowy outsourcingu kontrahent „wypożyczy” pracowników (którzy wcześniej zostali przekazani kontrahentowi) Wnioskodawcy; będą oni świadczyli taką pracę, jaką świadczyli wcześniej na rzecz Wnioskodawcy. Kontrahent będzie zatrudniał pracowników na podstawie umowy o pracę, gdyż w związku z przejściem zakładu pracy, do którego z mocy prawa stosuje się art. 23¹ Kodeksu pracy, pracodawcą dla pracowników „przekazanych” będzie kontrahent. Wydatek na zakup usługi outsourcingowej będzie zatem ściśle powiązany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz poniesiony w celu uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.