INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2009r. (data wpływu 25 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2009r. (data wpływu 28 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym odsprzedaży energii elektrycznej, od której został zapłacony podatek akcyzowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym odsprzedaży energii elektrycznej, od której został zapłacony podatek akcyzowy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2009r. (data wpływu 28 lipca 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 lipca 2009r. znak IBPP3/443-494/09/ŁW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada koncesję, ważną do dnia 31 marca 2011r., na wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wydaną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 21 marca 2001r.

Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje w całości odbiorcy posiadającemu koncesję na obrót energią.

Przy sprzedaży tej energii Wnioskodawca nie nalicza podatku akcyzowego – sprzedaż odbiorcy niebędącym odbiorcą końcowym.

Jednocześnie Wnioskodawca kupuje energię elektryczną z przeznaczeniem na potrzeby produkcyjne i administracyjne. W fakturach dostawców podatek akcyzowy ujmowany jest w cenie energii (zapis na fakturze – „… od xxx kWh energii została naliczona akcyza w kwocie xxx,xx zł), który staje się tym samym kosztem zakupu energii. Część kupowanej energii Wnioskodawca odsprzedaje, refakturuje, dzierżawcom obiektów należących do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w refakturach należy naliczać ponownie podatek akcyzowy, który został już naliczony i odprowadzony przez jednostkę od której Wnioskodawca nabył energie elektryczną...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dalszej odsprzedaży energii elektrycznej, wcześniej nabytej z podatkiem akcyzowym przez jednostkę posiadająca koncesję wyłącznie na produkcję energii nie powinno się ponownie naliczać podatku akcyzowego. Jednostka taka bowiem – nie posiadając koncesji na dystrybucję energii – może dokonać odsprzedaży energii podmiotowi będącemu nabywcą końcowym w rozumieniu ustawy (refaktura) i na podstawie ustawy będzie w tym przypadku po raz kolejny obowiązany doliczyć przy tej sprzedaży podatek akcyzowy. Tym samym energia elektryczna będzie podwójnie opodatkowana, co w oczywisty sposób jest sprzeczne z ratio legis ustawy o podatku akcyzowym oraz rozwiązaniami stosowanymi w Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 19 ww. ustawy nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r., - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1. ww. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Powyższy katalog wyczerpująco określa przypadki obrotu energią elektryczną. Kluczowe znaczenie ma w tym katalogu objęcie akcyzą sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, co jest podstawową czynnością podlegającą opodatkowaniu w przypadku energii elektrycznej. Zasadą ww. rozwiązań w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej jest fakt, iż obowiązek podatkowy powstaje co do zasady na etapie „przekazania” energii elektrycznej „ostatecznemu konsumentowi”. Odstępstwem od tej zasady jest sytuacja, gdy energia elektryczna zostaje zużyta zanim dotrze do nabywcy końcowego. Wówczas opodatkowany zostaje podmiot, który dokonał tego zużycia.

Cyt. wyżej przepisy nakazują również opodatkowanie zużycia energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeśli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii nabywcy końcowemu.

Sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ją do sprzedaży czy też tylko zużywa ją, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. Zatem sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podatnikiem jest, stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, podmiot, który sprzedaje energię elektryczną Wnioskodawcy będącemu w tej sytuacji nabywcą końcowym.

Przy czym zauważyć należy, iż nieistotne jest z punktu widzenia ww. przepisów, w jaki sposób nabywca końcowy wykorzysta tą energię, bowiem od tej energii został już uiszczony podatek akcyzowy. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do wielokrotnego opodatkowania akcyzą podczas gdy przedmiot opodatkowania jest tak skonstruowany, aby do opodatkowania dochodziło tylko na jednym etapie obrotu.

Reasumując, nabywca końcowy który odsprzedaje energię elektryczną, od której został zapłacony podatek akcyzowy nie jest podatnikiem podatku akcyzowego. Sprzedaż opodatkowanej energii elektrycznej przez nabywcę końcowego kolejnym podmiotom również nie rodzi obowiązku podatkowego dla tych podmiotów.

W związku z tym, ze wskazanych powyżej względów Wnioskodawca w zakresie odsprzedaży dzierżawcom energii elektrycznej uprzednio opodatkowanej podatkiem akcyzowym nie jest podatnikiem podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.