INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2009r. (data wpływu 25 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2009r. (data wpływu 28 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej nabywanej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej nabywanej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2009r. (data wpływu 28 lipca 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 lipca 2009r. znak IBPP3/443-494/09/ŁW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada koncesję, ważną do dnia 31 marca 2011r., na wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wydaną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki numer W. z dnia 21 marca 2001r.

Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje w całości odbiorcy posiadającemu koncesję na obrót energią.

Przy sprzedaży tej energii Wnioskodawca nie nalicza podatku akcyzowego – sprzedaż odbiorcy niebędącym odbiorcą końcowym.

Jednocześnie Wnioskodawca kupuje energię elektryczną z przeznaczeniem na potrzeby produkcyjne i administracyjne. W fakturach dostawców (E. oraz P.) podatek akcyzowy ujmowany jest w cenie energii (zapis na fakturze – „… od xxx kWh energii została naliczona akcyza w kwocie xxx,xx zł), który staje się tym samym kosztem zakupu energii. Część kupowanej energii Wnioskodawca odsprzedaje, refakturuje, dzierżawcom obiektów należących do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawcy energii prawidłowo naliczają podatek akcyzowy w fakturach wystawianych na rzecz Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę treść przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podmiotu posiadającego koncesję na produkcję tej energii (niezależnie czy posiada dodatkowo inną koncesję czy też jej nie posiada), na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 2 pkt 19 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym u sprzedawcy – czyli podatnika. Skoro bowiem czynnością uznaną za opodatkowaną jest sprzedaż energii elektrycznej na rzecz nabywcy końcowego, to każda sprzedaż na rzecz podmiotu nie posiadającego statusu nabywcy końcowego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

W myśl art. 2 pkt 19 wspomnianej ustawy pod pojęciem nabywcy końcowego należy rozumieć podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych.

Odnosząc się do ww. definicji nabywcy końcowego podkreślić należy cel jaki w zamiarze ustawodawcy miał być osiągnięty. Z uzasadnienia do art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym (uzasadnienie do projektu ustawy – druk sejmowy 1083) wynika, iż nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją zużyje. W związku z powyższym, w zakresie w jakim podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej dokupuje energię elektryczną i ją zużywa na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym.

Sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ją do sprzedaży czy też tylko zużywa ją, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby (w swoim gospodarstwie domowym). W związku z tym, w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którym, przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Podatnikiem zaś zgodnie z cyt. wyżej art. 13 ust. 1 ww. ustawy będzie osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu tj. podmioty sprzedające energię elektryczną Wnioskodawcy.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w odniesieniu do energii elektrycznej sprzedawanej przedsiębiorstwu energetycznemu tj. odbiorcy posiadającemu koncesję na obrót energią elektryczną, Wnioskodawca nie jest podatnikiem akcyzy, ponieważ wytworzoną energię sprzedaje podmiotowi, który nie jest odbiorcą końcowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym.

W odniesieniu do energii elektrycznej, którą Wnioskodawca kupuje od zakładu energetycznego, na własne potrzeby produkcyjne i administracyjne, stwierdzić należy, iż powyższa sytuacja mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy i podatnikiem jest zakład energetyczny sprzedający tą energię Wnioskodawcy będącemu w tej sytuacji nabywcą końcowym.

Dodatkowo zauważa się, iż podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, który nabywa dodatkowo energię elektryczną w celu jej zużycia w procesie produkcji energii elektrycznej jak również zużywa tą energię w celu podtrzymania tych procesów produkcyjnych może skorzystać ze zwolnienia w trybie art. 30 ust. 6 ww. ustawy.

W przypadku zakupu energii elektrycznej, która zostanie zużyta zgodnie z art. 30 ust. 6 ww. ustawy, strony dokonujące transakcji powinny prowadzić dokumentację w taki sposób aby umożliwić organom podatkowym weryfikację ilości zakupionej energii, która podlega temu zwolnieniu.

Stosownie do § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228) zwolnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 6 i 7 ustawy, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot zużywający zwolnioną energię elektryczną:

1. prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania tej energii;
2. przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie zwolnionej energii, oświadczenie o ilościach i sposobie wykorzystania zwolnionej energii elektrycznej.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno zawierać co najmniej:
4. nazwę i adres siedziby podmiotu zużywającego energię elektryczną oraz jego NIP;
5. ilość zużytej zwolnionej energii elektrycznej;
6. cel, na który została zużyta zwolniona energia elektryczna;
7. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.