INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2009 r. (data wpływu 31.08.2009 r.) uzupełniony w dniu 06.10.2009 r. (data wpływu 07.10.209r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (zwana dalej: Spółką) w latach 2007-2008 świadczyła firmie „P.” Sp. z o.o. (zwaną dalej: dłużnikiem) usługi przewozowe oraz usługi dodatkowe na podstawie zawartej umowy. Ponadto Spółka wydzierżawiała dłużnikowi teren zgodnie z zawartą umową dzierżawy. Jednocześnie dłużnik korzystał z terenów należących do Spółki bez zawartej umowy, za co Spółka obciążała dłużnika opłatą za bezumowne korzystanie z terenu na podstawie wspólnych uzgodnień. W związku z nie uiszczaniem zapłaty przez dłużnika w wyznaczonych terminach, Spółka dochodziła należności na drodze sądowej. Ogólna kwota nieuregulowanych należności spornych kierowana była do Sądu etapowo, tj.:

1. w dniu 29 listopada 2007 r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
2. w dniu 03 stycznia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi przewozowe,
3. w dniu 10 stycznia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu noty odsetkowej,
4. w dniu 24 stycznia 2008 r wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu uszkodzenia wagonów,
5. w dniu 31 stycznia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu bezumownego korzystania z terenu,
6. w dniu 31 stycznia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu dzierżawy terenu,
7. w dniu 6 maja 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
8. w dniu 21 sierpnia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi przewozowe,
9. w dniu 21 sierpnia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
10. w dniu 31 stycznia 2008 r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu noty odsetkowej,
11. w dniu 15 stycznia 2009 r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu bezumownego korzystania z terenu.
    
    

Powyższe wierzytelności zostały potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego. Ze względu na brak majątku dłużnika komornik wydał w 2008 roku dwa postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Postanowienia dotyczyły należności wskazanych powyżej w pkt 2) oraz pkt 5). W obu postanowieniach postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. W siedzibie dłużnika nie jest podejmowana korespondencja, w toku prowadzonych postępowań egzekucyjnych komornik ustalił, iż aktualna siedziba dłużnika nie jest znana.

W związku z powyższym na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka w 2008 roku odpisała i zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwotę netto (baz podatku VAT) należności, w stosunku do których otrzymała postanowienia organu egzekucyjnego.

Spółka zamierza skorzystać z „ulgi na złe długi” i skorygować podatek należny. Spełnia warunki określone art. 89a ust. 2 ustawy o VAT. Zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego zostało wysłane dnia 29.07.2009 r. pod ostatnio znany Spółce adres, który jest zgodny z adresem w KRS. Zawiadomienie wróciło do Spółki w dniu 24.08.2009 r. z adnotacją nie zastano- awizowano 5.08.2009”, „awizowano powtórnie dnia 12.08.2009”. W dniu 20.08.2009 r. U P w D dokonał zwrotu korespondencji do Spółki (nadawcy) jako nieodebranej przez dłużnika.

Spółka zamierza dokonać korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy wrzesień gdyż, w tym miesiącu upłynie termin 14 dniowy od daty doręczenia zastępczego. Zgodnie z art. 89b ust. 5 do zawiadomienia stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazał, iż pomiędzy nim a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odzyskania podatku VAT zapłaconego z tytułu świadczonych usług dłużnikowi, za które nie otrzymała zapłaty poprzez dokonanie korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres wrzesień 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka ma prawo do korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres wrzesień 2009 r. Z przepisów o podatku VAT jasno wynika, że do zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. (art. 89b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Regulacje ordynacji podatkowej przewidują natomiast instytucję tzw. doręczenia zastępczego pozwalającą na wywołanie skutków prawnych nawet wówczas, gdy przepis przewiduje konieczność odbioru określonego dokumentu przez adresata.

Zgodnie z zapisami Ordynacji podatkowej osobom prawnym pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji (art. 151 Ordynacji podatkowej). Jeżeli podany przez osobę prawną adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. W razie niemożności doręczenia pisma, poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej (Urząd Pocztowy przechowywał zawiadomienie od 5.08.2009 r. do 19.08.2009 r.). Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawieniu pisma na poczcie (pierwsze zawiadomienie nastąpiło 5.08.2009 r.). Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (dłużnik został powtórnie zawiadomiony 12.08.2009 r.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego 14-dniowego okresu, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 Ordynacji podatkowej). Zgodnie z powyższym zawiadomienie doręczono dnia 19.08.2009 r., Spółka respektuje 14-dniowy termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT upływający 2.09.2009 r., zatem Spółka ma prawo do korekty deklaracji za okres rozliczeniowy wrzesień 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia. Ponadto na podstawie ust. 5 ww. przepisu do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Powyższe uregulowania wskazują na możliwość pomniejszenia podatku należnego w sytuacji, gdy podatek należny obciążał kwoty należne z tytułu czynności opodatkowanych, które to kwoty nie zostały przez podatnika faktycznie otrzymane. Podatnik chcący skorzystać z możliwości pomniejszenia podatku należnego obowiązany jest spełnić szereg warunków zarówno o charakterze formalnym, jak i materialnym. Przy czym podkreślić należy, iż przepisy podatku od towarów i usług w stanie obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. nie uzależniają możliwości skorzystania z korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych od przepisów dotyczących podatku dochodowego.

Przede wszystkim przywołane przepisy stanowią, że korekta podatku należnego może dotyczyć podatku od takiego obrotu, który stanowi wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Jednocześnie ustawodawca zawarł swoją własną definicję takich wierzytelności. W myśl dodanego do ustawy art. 89a ust. 1a, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Po pierwsze, czynność opodatkowana, dla której obrotem jest wierzytelność nieściągalna, powinna zostać wykonana na rzecz podatnika VAT (prowadzącego działalność gospodarczą) zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Warunek ten musi być spełniony nie tylko w momencie powstania obowiązku podatkowego, a także później - w momencie dokonywania korekty. Warunek ten jest związany z faktem, że tylko tacy podatnicy są zdolni do dokonywania korekty. Takie, a nie inne określenie statusu dłużnika dla wierzytelności nieściągalnej, od której podatek ma podlegać u wierzyciela korekcie, związane jest z faktem, że korekta podatku należnego u wierzyciela skutkuje obowiązkiem korekty podatku naliczonego u podatnika dłużnika. Tak więc dłużnik musi mieć taki status, aby mogło u niego dojść do korekty podatku naliczonego. Podkreślenia wymaga fakt, że dłużnik w chwili dokonania transakcji nie może być podatnikiem będącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

Po drugie, koniecznym jest, aby wierzytelność nieściągalna została wykazana w deklaracji jako obrót, od którego zadeklarowano podatek należny oraz aby istniała w momencie dokonywania korekty. Potwierdza to jednoznacznie przepis art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że korekty podatku należnego (w ramach ulgi) można dokonać, jeśli wierzytelności - z których wynika korygowany podatek należny - nie zostały zbyte.

Następnym przepisem ustawodawca znacznie ogranicza możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych jest termin nie dłuższy niż 2 lata od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ostatni wreszcie warunek ma charakter formalny. W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z korekty przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście korekta wierzytelności nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także zastępczego) zawiadomienia u dłużnika. Moment końcowy wyznacza termin przewidziany na dokonanie zapłaty wierzytelności przez dłużnika. Bezskuteczny jego upływ określa moment dokonania stosownej korekty.

Zauważyć należy, że jeszcze jeden warunek możliwości dokonania korekty podatku naliczonego wynika z przepisu art. 89a ust. 7 ustawy. Zgodnie z nim bowiem, przepisów dotyczących możliwości skorygowania podatku należnego w ramach korekty podatku należnego nie stosuje się w przypadku, gdy pomiędzy sprzedawcą a nabywcą lub osobami pełniącymi u nich funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym (lub z tytułu przysposobienia), kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. W takiej sytuacji podatnik (sprzedawca) nie ma w ogóle prawa do skorzystania z możliwości pomniejszenia podatku należnego.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest uprawdopodobnienie wierzytelności jako nieściągalnej dopełnienie warunków, o których mowa w art. 89a ust. 2 pkt 1-6 ustawy. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 1 i 2 ustawy, daje wierzycielowi prawo do skorygowania podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin 14 dni od dnia zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel otrzymał potwierdzenie odbioru zawiadomienia przez dłużnika.

Doręczenia zostały uregulowane w rozdziale 5 działu IV Ordynacji podatkowej. I tak na podstawie art. 148 § 1 Ordynacji podatkowej pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Pisma mogą być również doręczane w siedzibie organu podatkowego; w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji; na wskazany adres poczty elektronicznej (§ 2).

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie ( § 3 – doręczenie zastępcze).

Powyższe przepisy wskazują sposób doręczania pism. Szczególny tryb doręczenia określono w art. 150 Ordynacji podatkowej. Z kolei stosownie do art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (§ 1a), natomiast zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 2).

Taka forma doręczenia pism, podobnie jak doręczenie zastępcze, powoduje domniemanie faktyczne, że skuteczne doręczenie w istocie miało miejsce. Należy go stosować w sytuacji, gdy nie jest możliwe doręczenie właściwe lub zastępcze pisma adresowanego zarówno do osoby fizycznej, jak i, na podstawie art. 151 Ordynacji, do osoby prawnej i jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Skuteczność doręczenia w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej warunkuje stwierdzenie, że adresat w sposób niebudzący wątpliwości zastał zawiadomiony o nadejściu przeznaczonego dla niego pisma oraz miejscu, w którym może je odebrać. Szczególne doręczenie w trybie, o którym mowa jest dokonane z upływem ostatniego dnia terminu, na który pismo pozostawiono przez okres 14 dni we właściwej placówce pocztowej bądź też we właściwym urzędzie gminy (miasta).

Reasumując powyższe, spełnienie warunków, o których mowa wyżej uprawnia podatnika do skorygowania podatku należnego dotyczącego wierzytelności nieściągalnych. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dochodził swoich należności z tytułu bezumownego korzystania z terenu przez kontrahenta. W okresie od 29 listopada 2007 r. do 15 stycznia 2009 r. wniesiono pozwy o zapłatę należności. Powyższe wierzytelności zostały potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego. W 2008 roku w stosunku do dwóch pozwów wniesionych w dniu 3 stycznia 2008 r. oraz w dniu 31 stycznia 2008 r. stwierdzono bezskuteczność egzekucji (brak majątku dłużnika) i na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. wydano postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego zostało wysłane dnia 29.07.2009 r. pod ostatnio znany Spółce adres, który jest zgodny z adresem w KRS. Zawiadomienie wróciło do Spółki w dniu 24.08.2009 r. dwukrotnie awizowane w dniu 5.08.2009 r. oraz w dniu 12.08.2009 r. W związku z powyższym Spółka zamierza dokonać korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy wrzesień 2009 r. gdyż, w tym miesiącu upłynie termin 14 dniowy od daty doręczenia zastępczego.

Powyższe wskazuje, iż upływ 180 dni od terminu płatności należności pozwala uznać nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną. Spółka zaznacza, że spełnia warunki określone art. 89a ust. 2 ustawy oraz pomiędzy nim a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy. Zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego uznane zostało za doręczone w sposób skuteczny zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej w dniu 19.08.2009 r. W związku z tym termin 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku przez wierzyciela upłynął z dniem 2 września 2009 r., natomiast Wnioskodawca otrzymał nieodebrane zawiadomienie w dniu 24 sierpnia 2009 r.

Wobec tego należy stwierdzić, iż Spółka posiada prawo do korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona - w deklaracji za wrzesień 2009 r.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy podatku od towarów i usług należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja jest rozstrzygnięciem w zakresie korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności. W przedmiocie podatku dochodowego została w dniu 8 października 2009 r. wydana odrębna interpretacja nr IPPB3/423-501/09-2/JB.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.