INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. (data wpływu 2 grudnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania importu usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania importu usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Kontrahenci zlecają Wnioskodawcy usługi reklamy polegające na opracowaniu i wydaniu gazetki reklamowej, a następnie rozprowadzenie jej na terenie Czech i Kraju.

Usługę reklamy Wnioskodawca zleca Poczcie Czeskiej na terenie Czech. Poczta Czeska wystawia Wnioskodawcy dowód wpłaty gotówki oraz fakturę za roznoszenie materiałów reklamowych łącznie z podatkiem VAT w wysokości 19%, jeżeli wartość usługi przekracza 10.000,00 koron czeskich natomiast poniżej ww. kwoty wystawia zwykłe dowody wpłaty gotówki. Powyższe usługi Wnioskodawca traktuje jako import usług reklamy, wystawia fakturę wewnętrzną, oblicza wartość w złotych, przyjmując kurs NBP z poprzedniego dnia roboczego dowodu wpłaty gotówki. Następnie Wnioskodawca nalicza podatek VAT w wysokości 22% licząc od wartości brutto (łącznie z czeskim podatkiem VAT).

Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Statystycznego w Łodzi z zapytaniem o PKWiU oraz czy usługi Poczty Czeskiej należy traktować jak poczty polskiej. W odpowiedzi stwierdzono, że nie można usług Poczty Czeskiej zaklasyfikować wg PKWiU, ponieważ PKWiU dotyczy wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu na terytorium Kraju.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy usługi roznoszenia materiałów reklamowych przez Pocztę Czeską należy traktować jak import usług reklamy wystawiając fakturę wewnętrzną i doliczając do kwoty brutto polski podatek VAT 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że kontrahenci zlecają Wnioskodawcy usługę reklamy polegającą nie tylko na opracowaniu i wydaniu gazetki reklamowej ale także na dostarczenie jej do potencjalnych odbiorców, reklamowanie ich wytwarzanych produktów lub świadczonych usług, w tym również firmy Wnioskodawcy, dlatego też Wnioskodawca uważa, że usługi poczty Czeskiej stanowią import usług reklamy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiadając na niniejszy wniosek w pierwszej kolejności należy odpowiedzieć sobie na pytanie jaką de facto usługę nabywa Wnioskodawca od Poczty Czeskiej.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługę kompleksową na którą składają się dwa odrębne świadczenia, a mianowicie polegające na opracowaniu i wydaniu gazetki reklamowej, a następnie jej rozprowadzeniu, co jest zlecane Poczcie Czeskiej.

Zgodnie z potocznym znaczeniem usług reklamy, gdyż brak jest definicji legalnej w ustawie o VAT, należy rozumieć usługę rozpowszechniania wiadomości o usługach i towarach w celu wpływania na kształtowanie się podaży; elementy działań reklamowych to między innymi przyciągnięcie uwagi potencjalnego nabywcy, poinformowanie o zaletach reklamowanego towaru lub usługi, za działania reklamowe można uznać także sprzedaż osobistą towarów i usług przez odpowiednio przeszkolonych sprzedawców, akwizytorów, docierających bezpośrednio do konsumenta (tzw. sprzedaż osobista).

Niewątpliwie działalność Wnioskodawcy, na rzecz swych klientów, wyczerpuje znamiona usługi reklamy i pomimo tego, iż składa się z dwóch odrębnych świadczeń należy traktować ją jako jedną usługę. Należy tutaj zauważyć, iż Europejski Trybunału Sprawiedliwości niejednokrotnie stwierdzał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej (por. sprawa C-349/96 Card Protection Plan Ltd,).

Jednakże nabywana przez Wnioskodawcę usługa pocztowa od czeskiego kontrahenta w celu wykonania własnej usługi, zdaniem tut. organu nie może być traktowana jako usługa reklamy. Należy bowiem zauważyć, że samo rozprowadzenie gazetek reklamowych, czyli nośników treści reklamy, nie sposób uznać za usługę reklamy. Co prawda dochodzi tutaj do rozpowszechniania wiadomości o usługach i towarach lecz nie w celu wpływania na kształtowanie się podaży, jak to podano w powyższej definicji reklamy, gdyż ten cel przysługuje Wnioskodawcy jako podmiotowi świadczącego usługę reklamy, a nie Poczcie Czeskiej, której celem jest dostarczenie do konkretnych podmiotów powierzonych jej materiałów, niezależnie od treści w nich zawartych i celu jaki zamierza osiągnąć Wnioskodawca.

Mając powyższe na uwadze można się zastanowić, czy dochodzi do importu usług przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów,
• import towarów,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Natomiast w myśl art. 8 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Przez import usług, na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi zaś, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju. Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Przepis ust. 1 pkt 4 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Wskazać również należy na treść przepisu art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Generalna zasada dotycząca ustalenia miejsca świadczenia usług została określona w art. 27 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast w art. 27 ust. 2-6 i art. 28 ustawy, zostały wymienione szczególne przypadki (w zależności od rodzaju świadczonej usługi lub od spełnienia określonych warunków przez usługobiorcę oraz usługodawcę), w których przy określeniu miejsca świadczenia usług, nie ma zastosowania ww. ogólna zasada.

I tak, w myśl art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
   

miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W art. 27 ust. 4 pkt 1-14 ustawy o VAT wymieniono następujące usługi:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
2. reklamy;
3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:
   a) usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
   b) usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
   c) usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
   d) usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
   e) usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3);
   3a) usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń;
4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;
5. dostarczania (oddelegowania) personelu;
6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;
7. telekomunikacyjnych;
8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;
9. elektronicznych;
10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;
11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;
12. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;
13. przesyłowych:
    a) gazu w systemie gazowym,
    b) energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;
    
14. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.
    
    

Należy zauważyć, że usługi pocztowe czy też inne usługi o podobnym charakterze nie zostały wymienione w ww. przepisie tym samym nabywając przedmiotową usługę Wnioskodawca nie dokona jej importu, gdyż miejscem świadczenia tej usługi, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, będzie kraj, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę i tam też usługa będzie opodatkowana. Tym samym nie zostanie tutaj spełniony warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 4 aby móc uznać, że doszło do importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.