Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1139/12/JD
z 14 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (wpływ do tut. Biura 5 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania amortyzacji podatkowej w sytuacji otrzymania pozostałej części dotacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania amortyzacji podatkowej w sytuacji otrzymania pozostałej części dotacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest beneficjentem końcowym Funduszu Spójności. Spółka prowadziła zadanie inwestycyjne polegające na budowie kanalizacji sanitarnej. Umowa o dofinansowanie określała, że zostanie przyznane dofinansowanie maksymalnie do 84% poniesionych kosztów kwalifikowanych, nie więcej niż kwota określona w umowie. Decyzja o kosztach kwalifikowanych podejmowana jest przez Fundusz Spójności na podstawie przeprowadzonego audytu. Część dofinansowania zostaje zatrzymana, a zwrot kwoty zatrzymanej uzależniony jest od pozytywnego przyjęcia raportu końcowego przez Komisję Europejską i nie ma pewności, czy zostanie w całości zwrócona. Zadanie zostało zrealizowane z końcem 2010 r., a wybudowane środki przyjęte na stan majątku. Firma otrzymała na ten cel dofinansowanie z Funduszu Spójności jednakże do momentu ostatecznego rozliczenia projektu zatrzymano 10% kwoty dofinansowania. Od 2009 r. środki trwałe były amortyzowane, a amortyzacja była rozliczana podatkowo z uwzględnieniem udziału dotacji z Funduszu Spójności, która wpłynęła na konto do momentu przyjęcia środków trwałych na majątek. Do chwili ostatecznego odebrania inwestycji Spółka nie miała gwarancji, czy otrzyma całą zatrzymaną kwotę, czy tylko jej część. W 2012 r. nastąpiło ostatecznie rozliczenie inwestycji przez Komisję Europejską i wpłata na rachunek Spółki zatrzymanej kwoty dotacji. Jednakże Spółka nie otrzymała całej kwoty, gdyż część z tych środków (2%) zostało odebrane jako korekta systemowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy należy rozliczać amortyzację podatkową od momentu otrzymania pozostałej części dotacji?
2. Czy od miesiąca lipca 2012 rozliczać amortyzację podatkową z uwzględnieniem reszty dotacji bez korygowania okresów poprzednich?
   
   

Zdaniem Spółki, w momencie otrzymania pozostałej kwoty dotacji winna ona dokonać korekty udziału dofinansowania w amortyzacji od miesiąca otrzymania dotacji. Zatem od miesiąca lipca 2012 r. Spółka powinna rozliczać podatkowo niższą amortyzację. W ocenie Spółki jej stanowisko jest prawidłowe ponieważ kwota dotacji, która została przyznana w umowie o dofinansowanie była kwotą maksymalną, którą miała otrzymać, jeśli spełnione zostaną wszystkie warunki ujęte w umowie. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, także dokonane według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części wartości środków trwałych, która odpowiada wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków poniesionym we własnym zakresie, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie, a wiec np. w formie dotacji. Nie można uznać, że w momencie przyjmowania środków na majątek Spółka miała pewność co do tego jaką wartość dotacji otrzyma w końcowym rozrachunku. Mogło się okazać, że zatrzymana część nigdy do niej nie trafi.

Zgodnie z przytoczonym powyżej artykułem, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, także dokonane według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części wartości środków trwałych, która odpowiada wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków poniesionym we własnym zakresie, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Nie można stwierdzić, że w momencie podpisania umowy o dofinansowanie dotacja do Spółki wpłynęła - czyli wydatki zostały jej zwrócone. To, że część dotacji jest zatrzymywana, a jej ostateczna wysokość nie jest całkowicie znana, gdyż zależy od wielu czynników, w tym niezależnych od działania Spółki (korekta systemowa polegająca na niedostosowaniu prawa polskiego do prawa UE) powoduje, że nie można było stwierdzić w momencie przyjmowania środków na stan, jaka wartość amortyzacji będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu, a jaka nie. Co więcej wszelkie interpretacje podatkowe pojawiające się w tym okresie mówiły, że należy rozliczać amortyzację od momentu otrzymania dotacji na konto, a nie wstecz.

Dodatkowo na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych:

• we Wrocławiu, z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 166/12 oraz
• w Bydgoszczy z dnia 01 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 968/10.
  
  

Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, dotację należy rozliczać podatkowo od momentu jej faktycznego otrzymania, czyli wpływu środków na konto, bez dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodu od 2009 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74. poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych wchodzą w zakres powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powołany przepis znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup (wytworzenie) środka trwałego zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Spółka jest beneficjentem końcowym Funduszu Spójności. Spółka prowadziła zadanie inwestycyjne polegające na budowie kanalizacji sanitarnej. Zadanie zostało zrealizowane z końcem 2010 r., a wybudowane środki przyjęte na stan majątku. Firma otrzymała na ten cel dofinansowanie z Funduszu Spójności jednakże do momentu ostatecznego rozliczenia projektu zatrzymano 10% kwoty dofinansowania. Od 2009 r. środki trwałe były amortyzowane, a amortyzacja była rozliczana podatkowo z uwzględnieniem udziału dotacji z Funduszu Spójności, która wpłynęła na konto do momentu przyjęcia środków trwałych na majątek. Do chwili ostatecznego odebrania inwestycji Spółka nie miała gwarancji, czy otrzyma całą zatrzymaną kwotę, czy tylko jej część. W 2012 r. nastąpiło ostatecznie rozliczenie inwestycji przez Komisję Europejską i wpłata na rachunek Spółki zatrzymanej kwoty dotacji. Jednakże Spółka nie otrzymała całej kwoty, gdyż część z tych środków (2%) zostało odebrane jako korekta systemowa.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych wcześniej przepisów prawa należy stwierdzić, że po otrzymaniu dotacji Wnioskodawca jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak zauważyć, iż otrzymanie dofinansowania nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu a jedynie wpływa na wysokość kosztu bądź całkowite wykluczenie wydatków z kosztów podatkowych. Uwagi te należy odnieść także do kosztów w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc powyższe pod uwagę korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych należy dokonać poczynając od okresu rozliczeniowego, w którym te koszty zostały zawyżone a nie począwszy od miesiąca otrzymania środków z dofinansowania.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych w stanowisku wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, że powołane orzeczenia wydane zostały w indywidualnych sprawach i wiążą jedynie strony postępowań, których efektem były objęte tymi wyrokami rozstrzygnięcia. Jednocześnie ze względów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.