INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 13 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy waloryzacja będzie zwiększała w kolejnych latach, wartość początkową urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, czy też powinna być bezpośrednio zaliczona w koszty uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy waloryzacja będzie zwiększała w kolejnych latach, wartość początkową urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, czy też powinna być bezpośrednio zaliczona w koszty uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest spółką prawa handlowego, będącą własnością Gminy, działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747 z późn. zm.). Spółka do realizacji zadań statutowych wykorzystuje sieci wodociągowe i kanalizacyjne będące jej własnością, które otrzymała od swojego organu założycielskiego czyli Gminy, buduje we własnym zakresie, bądź nabywa od osób prywatnych lub jednostek organizacyjnych, które wybudowały je z własnych środków. Zgodnie z art. 31 ww. ustawy Spółka zawarła w dniu 19 września 2008 r. umowę odpłatnego przekazania na własność przedsiębiorstwa sieci wodociągowej i kanalizacyjnej z „Przedsiębiorstwem D” z siedzibą w Polsce (dalej: Inwestor).

Umowa ta określa:

1. warunki przekazania wybudowanego przez „Przedsiębiorstwo D” odcinka sieci;
2. sposób rozliczenia wybudowanego przez Inwestora odcinka sieci.
   
   

W myśl tej umowy Spółka nabyła odcinek sieci wodociągowej o długości całkowitej 1657 mb oraz odcinek sieci kanalizacji sanitarnej o długości całkowitej 1624 mb.

Postanowienia umowne w zakresie płatności za powyższe urządzenia zostały określone w § 6 ww. umowy i przedstawiają się następująco:

1. Przedsiębiorstwo (Spółka) zobowiązuje się do zapłaty za przejmowane odcinki sieci kwoty w wysokości 1.304.208,62zł (słownie: jedenmiliontrzystaczterytysiącedwieście
2. osiemzłotych 62/100), powiększonej o podatek VAT w wysokości obowiązującej na dzień powstania obowiązku podatkowego.
3. Podstawą określenia wartości przejmowanych urządzeń są przedłożone przez inwestora kosztorysy, które zostały zweryfikowane i uznane przez Przedsiębiorstwo (Spółkę) za prawidłowe.
4. Określona w ust. 1 należność brutto zostanie przekazana na rachunek Inwestora w 22 ratach, w wysokości: raty od 1 do 21 - 4,5% należności określonej w ust. 1, a rata 22 - 5,5% należności określonej w ust. 1, uiszczanych w okresach rozliczeniowych jednego roku, najpóźniej do dnia 30 czerwca każdego roku, poczynając od 30 czerwca 2009 r. Za dzień zapłaty uznaje się datę uznania na rachunku Inwestora.
5. Kwota określona w ust. 1, w okresie spłaty należności w 22 rocznych ratach, podlega corocznej waloryzacji według stopy redyskonta weksli Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w dniu 15 czerwca każdego roku. Waloryzacją objęta jest niespłacona na dzień 30 czerwca każdego roku część kwoty określonej w ust. 1.
6. Pierwsza waloryzacja obejmie pełną kwotę określoną w ust. 1 i nastąpi w dniu 30 czerwca 2009 r. według stopy redyskonta weksli NBP obowiązującej w dniu 15 czerwca 2009 r.
7. Kolejna waloryzacja obejmie kwotę określoną w ust. 1 pomniejszoną o zapłacone już raty należności określonej w ust. 1.
8. Kwota corocznej waloryzacji, powiększona o należny podatek VAT, ustalona wg powyższych zasad, płatna jest każdorazowo w całości, bez osobnego wezwania, na podstawie faktury wystawionej przez Inwestora, wraz z ustaloną w ust. 3 ratą, do dnia 30 czerwca każdego roku począwszy od 30 czerwca 2009 r.
9. Opóźnienie w zapłacie którejkolwiek z rat ustalonych wg ust. 3, kwoty wynikających z waloryzacji, o których mowa w ust. 4-7 lub ich części, skutkuje obciążeniem Przedsiębiorstwa (tu: Spółki) odsetkami ustawowymi, naliczanymi do dnia przekazania całości należności na rachunek Inwestora."

Inwestor w ślad za zawartą umową przekazania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej wystawił w dniu 22 września 2008 r. Fakturę VAT nr 678 opiewającą na wartość netto 1.304.208,62 zł, podatek VAT wg stawki 22% - 286.925,90 zł oraz wartość brutto 1.591.134,52 zł.

Sieci te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki w miesiącu wrześniu 2008 r. od miesiąca października 2008 r. rozpoczęto naliczanie amortyzacji podatkowej wg stawki 4,5% rocznie zgodnie z art. 16a, art. 16d ust. 2, art. 16h ust. 1 pkt 1 oraz art. 16 i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o pdop. Zgodnie z powyższymi ustaleniami umownymi Spółka na dzień 30 czerwca 2009 r. wpłaciła na rachunek Inwestora kwotę 135.246,42 zł (słownie: stotrzydzieścipięćtysięcydwieście

czterdzieścisześćzłotych 42/100) będącą sumą kwot raty należności głównej w wysokości 71.601,05 zł (słownie: siedemdziesiątjedentysięcysześćsetpięćzłotych 05/100) oraz kwoty waloryzacji obliczonej zgodnie z warunkami płatności określonymi w zawartej umowie w wysokości 63.645,37 zł ( słownie: szcześćdziesiąttrzytysiącesześćsetczterdzieścipięc

złotych 37/100). Wartość raty należności została obliczona zgodnie z wytycznymi zawartymi w umowie, natomiast na kwotę waloryzacji Inwestor wystawił odrębną Fakturę VAT o treści: „KB-12 Odpłatne przekazanie sieci wodociągowej kanalizacyjnej. Waloryzacja zgodnie z umową i wartości netto 52.168,34 zł (słownie: pięćdziesiątdwatysiącestosześćdziesiątosiemzłotych 34/100), podatku VAT wg stawki 22% w kwocie 11.477,03 zł (słownie: jedenaścietysięcyczterystasiedemdziesiątsiedemzłotych 03/100) oraz wartości brutto 63.645,37 zł (słownie: sześćdziesiąttrzytysiącesześćsetczterdzieścipięćzłotych 37/100).

Kwota waloryzacji wynika z uwzględnienia stopy redyskonta weksli Narodowego Banku Polskiego w wysokości 4,00% oraz kwoty netto z faktury sprzedaży (tj. 1.304.208,62 zł).

Waloryzacja w kolejnych latach będzie uwzględniała należność pierwotną w wysokości zwaloryzowanej w roku poprzednim i stopę redyskonta weksli Narodowego Banku Polskiego obowiązującą na dzień 15 czerwca danego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obliczona wg powyższych zasad waloryzacja będzie zwiększała w kolejnych latach, aż do 2030 roku, wartość początkową urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 czy też można ją zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o PDOP...

Zdaniem Spółki, zastosowanie klauzuli waloryzacyjnej w umowach dla określenia kwoty należnej zbywcy przedmiotu umowy jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron. W przedmiotowym stanie prawnym jest to podyktowane rozłożeniem zobowiązania na raty oraz dużą ilością rat (22) płatnych w okresach rocznych aż do 2030 roku. Jeżeli zatem przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej. Zastosowanie takiej klauzuli, co do zasady, ma na celu zabezpieczenie się przed ryzykiem związanym z niekorzystną zmianą siły nabywczej pieniądza, co oznacza, iż jest to ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia celu prowadzenia działalności gospodarczej, jakim jest osiągnięcie korzyści gospodarczej. Jest to dobre rozwiązanie zarówno dla zbywcy, który otrzymuje większe wynagrodzenie za zbywane dobra, jak i dla nabywcy, który nie musi od razu zapłacić całego zobowiązania oraz nie ma konieczności zaciągania kredytu, którego koszty są z reguły wyższe.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, którą stanowi kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług (art. 16g ust. 3 ustawy o pdop). Kwota waloryzacji zostanie poniesiona co prawda po przyjęciu sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, ale nie jest kosztem związanym z nabyciem, o który powiększa się wartość początkową środka trwałego do dnia oddania go do używania. Jest zwiększeniem kwoty należnej zbywcy czyli ceny nabycia. Przepisy podatkowe nie definiują jednak tego pojęcia, zatem należy się posiłkować przepisami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 535 K. c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać ją, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Cenę można ustalić poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia (art. 536 § 1 K.c). Zatem za kwotę należną uznaje się cenę podlegającą zapłacie sprzedawcy. Uznając za kwotę należną zbywcy rzeczywistą cenę podlegającą zapłacie, wszelkie ewentualnie zmniejszenia i zwiększenia kwoty wynikającej z faktury powinny wpływać na ustalenie kwoty należnej zbywcy, kształtującej cenę nabycia i tym samym wartość początkową środka trwałego. Ustalenie kwoty należnej sprzedającemu powinno więc być dokonane niezależnie od daty jej ostatecznego ustalenia, tj. przed lub po dniu przejęcia środka trwałego do używania i wprowadzenia go do ewidencji. W każdym bowiem przypadku kwota należna powinna wpływać we właściwej wysokości na ustalenie wartości początkowej środka trwałego. Zatem faktury opiewające na coroczną kwotę waloryzacji wystawiane przez zbywcę będą podstawą do corocznego zwiększenia wartości środka trwałego, aż do spłaty całego zobowiązania czyli do 2030 roku.

Nie można natomiast uznać kwoty waloryzacji jako kosztu pośrednio związanego z przychodami i zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Przemawia za tym charakter prawny waloryzacji. Jest ona traktowana jako kwota zwiększająca cenę nabycia przedmiotu umowy a nie jako odsetki. Tylko w przypadku gdyby to były odsetki, wówczas można by je uznać za koszt.

W świetle powyższego Spółka uważa, iż waloryzacja obliczona wg przedstawionych zasad będzie zwiększała wartość początkową urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych stanowiących środki trwałe Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określana dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o pdop uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (…).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak pojęcia kwoty należnej zbywcy. Wobec tego definiując ww. pojęcie należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z treścią art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przez kwotę należną rozumieć zatem należy cenę podlegającą zapłacie sprzedawcy (zbywcy).

Przy ustaleniu wartości początkowej środków trwałych niezbędne jest prawidłowe ustalenie ceny nabycia, której elementem składowym jest kwota należna zbywcy. W związku z tym, że kategoria kwoty należnej zbywcy nie jest zależna od terminu przyjęcia danego składnika majątku do używania i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wszelkie zmiany tejże kwoty (obniżające lub podwyższające ją) rzutują na wartość początkową składnika majątku i to niezależnie od dnia ich otrzymania. Kwotą należną zbywcy jest cena ostateczna, po wszelkich jej obniżkach i podwyżkach, niezależnie od momentu ich dokonania oraz zaewidencjonowania środków trwałych (np. waloryzacja rat).

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o pdop nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zawierającej informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami tej ustawy. Podatnicy zobowiązani są również do prowadzenia ksiąg w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku dochodowego.

Podatnicy mają zatem obowiązek ustalenia kosztów uzyskania przychodów, w tym amortyzacji środków trwałych, zgodnie z przepisami ww. ustawy podatkowej, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych.

Zatem w przypadku, gdy cena należna zbywcy wchodząca w skład ceny nabycia, ulegnie zmianie w wyniku waloryzacji płatności ratalnej, spowoduje to konieczność dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych. Tym samym kwota waloryzacji nie może być uznana za koszt pośrednio związany z przychodem, zwiększać będzie bowiem cenę nabycia, a w związku z tym wartość początkową urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, stanowiących w Spółce środki trwałe.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.