INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 06 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 10 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy określona w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie wartość zadłużenia odnosi się tylko do zadłużenia wobec udziałowca udzielającego pożyczki i nie dotyczy zadłużenia wobec innych spółek powiązanych kapitałowo z udziałowcem (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określona w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie wartość zadłużenia odnosi się tylko do zadłużenia wobec udziałowca udzielającego pożyczki i nie dotyczy zadłużenia wobec innych spółek powiązanych kapitałowo z udziałowcem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 04 listopada 2009 r. znak: IBPBI/2/423-1196/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia przedmiotowego wniosku dokonano w dniu 10 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka nasza prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży profili z tworzyw sztucznych. Udziałowcem spółki jest duńska spółka prawa handlowego, posiadająca 100% udziałów. Na przestrzeni 13 lat istnienia spółki udziałowiec udzielał licznych pożyczek długo i krótkookresowych służących finansowaniu działalności spółki w Polsce. W zależności od umowy pożyczki odsetki mogły być kapitalizowane lub też nie. Większość naliczonych odsetek zarówno tych podlegających kapitalizacji jak również pozostałe nie zostały jeszcze zapłacone ale będą płatne na przestrzeni najbliższych kilku lat.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „wartość zadłużenia” odnosi się tylko do zadłużenia wobec udziałowca udzielającego pożyczki i nie dotyczy zadłużenia wobec innych spółek powiązanych kapitałowo z udziałowcem (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)...

Zdaniem Spółki, zgodnie z brzmieniem w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 UPDOP pojęcie zadłużenia odnosi się do zadłużenia wobec udzielającego pożyczkę, zadłużenia rozumianego jako ogół zobowiązań bez względu na tytuł z jakiego pochodzą (dostawa towarów i usług, udzielone pożyczki itp.). Pismo Ministra Finansów z dnia 17 marca 2000 r., sygn. akt PB4/AK-802-624/71/00, w którym zostało wyjaśnione, iż w przepisach dotyczących cienkiej kapitalizacji mowa jest o zadłużeniu wobec udziałowca, a nie o zadłużeniu z jakiegoś jednego określonego tytułu. Zgodnie z tym stanowiskiem, przepisy dotyczące cienkiej kapitalizacji powinny być stosowane w przypadkach wypłaty odsetek od pożyczek, kiedy zadłużenie Spółki z jakiegokolwiek tytułu wobec wspomnianych podmiotów powiązanych przekroczy odpowiedni poziom określony na dzień zapłaty tych odsetek.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też na zachowanie źródła pozyskiwania przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych. Obowiązkiem podatnika, odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu lub funkcjonowaniem tegoż podatnika, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Jednocześnie w zakresie pożyczek udzielanych spółce przez jej udziałowców ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera regulację szczególną.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 60 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki – w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Celem wprowadzenia unormowania zawartego w art. 16 ust.1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, było ograniczenie finansowania podmiotów gospodarczych działających w ramach tej samej grupy kapitałowej poprzez udzielanie im kredytów, czy pożyczek zamiast podnoszenia kapitału.

W praktyce, omawiane przepisy stosuje się, kiedy zadłużenie spółki wobec podmiotów bezpośrednio lub pośrednio powiązanych ze spółką, przekroczy określoną wielkość liczoną w stosunku do wielkości kapitału zakładowego spółki.

Ponieważ, użyte w przepisie art. 16 ust.1 pkt 60 ustawy pojęcie „wartości zadłużenia”, nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, przy ich interpretacji, należy posłużyć się wykładnią językową. W tym miejscu należy mieć na względzie, iż w procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, tzn. gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest co najmniej dwojakie rozumienie tekstu prawnego. Możliwość stosowania innych metod wykładni niż gramatyczna jest więc dopuszczalna jedynie w przypadku, gdy dany przepis jest niejednoznacznie sformułowany.

Biorąc pod uwagę wykładnię językową, zadłużenie to suma długów, dług z kolei oznacza zaciągniętą pożyczkę zwykle pieniężną, obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia, zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze. O długu mówi się wtedy, kiedy po stronie dłużnika istnieje zobowiązanie („Popularny Słownik Języka Polskiego” pod red. prof. Bogusława Dunaj, Wydawnictwo Wilga 2003).

Wobec powyższego, ustalając wartość zadłużenia należy mieć na względzie wszelkie transakcje zawarte z udziałowcem oraz innymi podmiotami posiadającymi co najmniej 25% udziałów w kapitale tego udziałowca, które powodują powstanie zadłużenia, np. z tytułu kredytów handlowych, czy zobowiązań polegających na zapłacie ceny za dostarczony towar. Zatem, wszystkie transakcje, które rodzą po stronie Spółki powstanie zobowiązania do dokonania określonych płatności na rzecz udziałowca oraz ww. podmiotów, stanowią zadłużenie Spółki w rozumieniu art. 16 ust.1 pkt 60 ustawy.

Stanowisko spółki, iż pojęcie zadłużenia odnosi się tylko zadłużenia wobec udzielającego pożyczkę, należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zwrócić uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Spółkę art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 1 i 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.