INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nieterminowo wykonanej usługi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nieterminowo wykonanej usługi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest świadczenie usług w zakresie przewozu i spedycji krajowej i międzynarodowej. W ramach wykonywanych usług spedycyjno-przewozowych Spółka świadczy usługi z wykorzystaniem podwykonawców-zewnętrznych firm transportowych.

Zlecenie przewozowe zawiera m.in.: nazwę przewożonego towaru, dostawcę i odbiorcę oraz termin dostarczenia przesyłki. Przy wykonywaniu usług spedycyjno-przewozowych występują przypadki nieterminowego wykonania usługi, które nie są zależne od Spółki np. spowodowane trudnościami komunikacyjnymi, nierzetelnymi danymi, warunkami atmosferycznymi. Wykonanie takiej usługi, mimo najlepszej staranności ze strony Spółki zależne jest od czynników zewnętrznych, niezależnych od firmy. Przy nieterminowym wykonaniu usługi zleceniodawca występuje do Spółki z roszczeniem. Roszczenie jest rozpatrywane i w uzasadnionych przypadkach wypłacane zleceniodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy roszczenie zapłacone zleceniodawcy z tytułu nieterminowo wykonanej usługi może być zaliczone do kosztów podatkowych w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 ustawy.

Spółka uważa, że wypłacane przez nią roszczenia za nieterminowe wykonanie usługi są związane z zakresem wykonywanej działalności. Terminowe świadczenie usług spedycyjno-przewozowych stanowi istotny element tej działalności, który decyduje o konkurencyjności na rynku.

Spółka dokłada wszelkich starań aby usługa była wykonana należycie i w terminie. Nieterminowe dostarczenie przesyłki wynika z sytuacji na które Spółka nie ma wpływu.

Rzetelna i szybka realizacja uzasadnionych roszczeń wpływa na podnoszenie wiarygodności Spółki, służy utrzymaniu bazy klientów i w konsekwencji przyczynia się do generowania przez Spółkę przychodów dzięki uzyskiwaniu nowych zleceń.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów odszkodowania i kary umowne z tytułu wad dostarczonych towarów oraz wad wykonywanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, a także zwłoki w usunięciu wad towarów oraz zwłoki w usunięciu wad wykonywanych robót i usług.

Istotą tego przepisu jest wyłączenie z kosztów kar umownych związanych z wadami towarów i usług, a nie opóźnienie w ich dostarczeniu.

Przepis ten nie obejmuje przypadków nieterminowego wykonania robót i usług będących przedmiotem umów. Zatem uważamy, że zapłacone roszczenie z tytułu nieterminowego wykonania usługi jest kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest świadczenie usług w zakresie przewozu i spedycji krajowej i międzynarodowej. W ramach wykonywanych usług spedycyjno-przewozowych Spółka świadczy usługi z wykorzystaniem podwykonawców-zewnętrznych firm transportowych.

Przy wykonywaniu usług spedycyjno-przewozowych występują przypadki nieterminowego wykonania usługi, które nie są zależne od Spółki np. spowodowane trudnościami komunikacyjnymi, nierzetelnymi danymi, warunkami atmosferycznymi. Wykonanie takiej usługi, mimo, jak podkreśla Spółka, najlepszej staranności zależne jest od czynników zewnętrznych, niezależnych od firmy. Przy nieterminowym wykonaniu usługi zleceniodawca występuje do Spółki z roszczeniem. Roszczenie jest rozpatrywane i w uzasadnionych przypadkach wypłacane zleceniodawcy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

• wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

• zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
  
  

Przepis ten stanowi katalog zamknięty, dotyczący zdarzeń gospodarczych spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych kosztów z kosztów podatkowych. Oznacza to, iż wypłacone odszkodowanie z tytułu opóźnienia w realizacji zamówienia, jako nie wymienione w ww. przepisie, może stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile wykazuje związek z prowadzoną działalnością i uzyskanymi z tego tytułu przychodami.

Zapłacone kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania usług, będących przedmiotem umów stanowią koszty uzyskania przychodu, ponieważ nie są wymienione w art. 16 ust.1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przy zachowaniu należytej staranności nie mógł zapobiec okolicznościom, które doprowadziły do wypłaty odszkodowania. Podobnie jak wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Reasumując, należy stwierdzić, iż skoro w rozpatrywanej sprawie ponoszone przez Spółkę wydatki na wypłatę odszkodowania, które stanowi wypełnienie obowiązków umownych w związku z tytułu nieterminowym doręczaniem przesyłek i niezawinionymi przez Podatnika okolicznościami, związane są z zachowaniem źródła przychodów, to wydatki na wypłatę przedmiotowego odszkodowania mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.