INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2009 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 02.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia - jest prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków i prezentów w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia - jest prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostałych kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów: kosztów żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych, wydatków na zakup upominków i prezentów, pozostałych kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Podstawową działalnością Spółki w ramach Grupy jest świadczenie usług wsparcia na rzecz podmiotów powiązanych, zarówno polskich jaki i zagranicznych.

Na rzecz polskich spółek należących do Grupy, w oparciu o Umowy, Spółka świadczy kompleksowe usługi koordynacji i wsparcia, między innymi w dziedzinie reklamy i promocji (w tym poprzez budowanie renomy znaku towarowego w Polsce) oraz w zakresie wsparcia funkcji IT, HR, zakupów, audytu wewnętrznego a także doradztwa w zakresie finansów i zarządzania.

Usługi komunikacji marketingowej mogą obejmować w szczególności usługi polegające na:

1. planowaniu i realizacji strategii komunikowania środowiskom zewnętrznym (grupom docelowym) o działalności Grupy w Polsce oraz renomie znaku towarowego Grupy w kontekście zmieniających się warunków działalności na polskim rynku energetycznym; w szczególności rozpowszechnianie informacji w mediach lokalnych i krajowych na temat liberalizacji rynku energetycznego;
2. utrzymywania kontaktów z mediami i dziennikarzami zajmującymi się problematyką rynku energetycznego w Polsce;
3. organizacji i obsłudze wydarzeń medialnych;
4. organizacji i obsłudze wydarzeń sponsorskich;
5. monitoringu działań marketingowych konkurencji;
6. planowaniu i realizacji strategii komunikacji wewnętrznej o pozycji rynkowej i renomie Grupy w Polsce;
7. doradztwie przy organizowaniu oraz obsłudze wydarzeń wewnętrznych;
8. koordynacji i prowadzeniu projektów krajowych i lokalnych;
9. wsparciu działań wydawniczych Grupy w Polsce;
10. rozwoju działalności marketingowej zgodnie z globalną polityką i strategią marketingową Grupy;
11. organizacji i aktualizacji witryny internetowej;
12. organizacji i aktualizacji witryny Grupy.
    
    

Ponadto Spółka świadczy również usługi z zakresu business development, usługi zarządzania ryzykiem, doradztwa finansowego i doradztwa prawnego na rzecz zleceniodawcy należącego do Grupy. Spółka nie prowadzi co do zasady innej, poza opisaną w stanie faktycznym, działalności (osiąganie przychodów z pozostałych tytułów ma charakter incydentalny).

Ze względu na charakter świadczonych usług oraz w celu prawidłowego wykonania postanowień umownych Spółka ponosi na rzecz podmiotów z Grupy różnorakie koszty, w tym koszty związane z promocją i marketingiem działalności Grupy oraz marki (tj. koszty zakupu upominków i prezentów, żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych, itp.; dalej łącznie: „Wydatki”).

Kwoty wydatkowane przez Spółkę na nabycie ww. towarów i usług są następnie ujmowane w wynagrodzeniu należnym Spółce na podstawie umów o świadczenie usług na rzecz Grupy (wartość Wydatków stanowi w całości podstawę kalkulacji wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu świadczenia przedmiotowych usług - (metoda „koszt plus”). Spółka wskazuje jednocześnie, że kalkulując wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych w ramach Umów, dokonuje odpowiedniej alokacji poniesionych w danym okresie kosztów. Dotyczy to zarówno i) kosztów wewnętrznych (między innymi: kosztów wynagrodzeń, kosztów podróży służbowych, kosztów amortyzacji samochodów, kosztów paliwa i ubezpieczeń), jak i ii) kosztów zewnętrznych (między innymi: kosztów usług reklamowych, kosztów działań związanych ze zwiększeniem świadomości marki, kosztów sponsoringu, kosztów usług doradczych, kosztów podróży służbowych, a także wszelkich innych kosztów zakupu usług lub materiałów od podmiotów trzecich, związanych ze świadczeniem przedmiotowych usług). Koszty zewnętrzne (ze względu na podmioty, których dotyczą), w tym Wydatki, alokowane są bezpośrednio do podmiotu, na rzecz którego zostały poniesione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wydatki, ponoszone w ramach świadczenia usług na rzecz spółek z Grupy (działań promocyjnych i marketingowych), ujmowane następnie w kwocie wynagrodzenia z tytułu świadczenia tych usług, stanowią w całości koszt uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy. Stosownie do utrwalonej praktyki, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy:

1. musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
2. musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. musi zostać poniesiony lub zarachowany przez podatnika oraz właściwie udokumentowany, oraz
4. nie może zawierać się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.
   
   

W opinii Spółki, w analizowanym stanie faktycznym, Wydatkom nie można odmówić bezpośredniego związku z działalnością Spółki oraz z generowanymi przez Spółkę przychodami. Spółka świadcząc usługi koordynacji i wsparcia, w tym prowadząc działania promocyjne i marketingowe, w celu pełnego wywiązania się z postanowień umownych zobowiązana jest do ponoszenia Wydatków. Wydatki wchodzą bowiem w skład kompleksowej usługi świadczonej na rzecz poszczególnych podmiotów (Wnioskodawca wskazuje, iż trudno sobie wyobrazić świadczenie tego typu usług – co wymaga przykładowo kontaktów z dziennikarzami, kontrahentami Grupy, itp. – bez ponoszenia kosztów z tytułu nabycia usług gastronomicznych, itp. )

Ponadto Spółka zaznacza, że ze względu na sposób kalkulacji wynagrodzenia, przełożenie poniesienia Wydatków na przychody Spółki jest co do zasady „bezpośrednie”. Wartość Wydatków stanowi bowiem podstawę kalkulacji wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę z tytułu świadczenia przedmiotowych usług, czyli Wydatki są w rzeczywistości pokrywane przez usługobiorców. Oznacza to więc w uproszczeniu, że każdy Wydatek poniesiony przez Spółkę stanowi następnie przychód Spółki z tytułu usług świadczonych na rzecz Grupy.

W ocenie Spółki, w analizowanym przypadku, brak jest również możliwości zakwalifikowania ponoszonych Wydatków do kategorii kosztów opisanych w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT, tj. kosztów reprezentacji, w szczególności kosztów ponoszonych na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, które to koszty nie stanowią co do zasady kosztów podatkowych.

W Ustawie CIT brak jest definicji wydatków reprezentacyjnych. W opinii Spółki, o takiej klasyfikacji przesądza cel poniesienia wydatków. Zatem wydatki można uznać za reprezentacyjne, jeżeli wskazują na okazałość i wystawność podmiotu, który je ponosi; ich celem jest zwiększanie przychodów z tytułu sprzedaży produktów czy usług. W analizowanym stanie faktycznym podejmowane działania nie służą jednakże budowaniu własnego wizerunku Spółki w oczach obecnych czy też potencjalnych klientów (co do zasady jedynymi klientami Spółki są i pozostaną inne spółki należące do Grupy). Z racji umiejscowienia Spółki w Grupie i charakteru prowadzonej przez Spółkę działalności nie jest więc ona ostatecznym beneficjentem ponoszonych Wydatków. Upraszczając powyższą sytuację można uznać, że powyższe Wydatki są ponoszone w związku z zawartymi przez Spółkę umowami, ale odnoszą się do budowania wizerunku nie Spółki lecz jej kontrahentów. Ponadto Spółka wskazuje, że nie pokrywa Wydatków z własnych środków finansowych – pośrednio otrzymuje zwrot kosztów w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi. Spółka podkreśla, że kwota wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług wsparcia nie zależy od wielkości przychodów osiąganych przez spółki z Grupy, zatem skuteczność działań promocyjnych i marketingowych również pośrednio nie przekłada się na przychody Spółki (spółka nie osiąga żadnych korzyści z tytułu poniesienia Wydatków). Biorąc pod uwagę powyższe ww. przesłanki uprawniające do zaliczenia Wydatków do kosztów uzyskania przychodów, uznać należy za spełnione. Zatem, w opinii Wnioskodawcy, będzie ona uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wszelkich Wydatków, które następnie uwzględniane są w kalkulacji wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu świadczenia usług na rzecz Grupy (zarówno Wydatków już poniesionych jak i tych, które Spółka ponosić będzie w przyszłości).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca odwołuje się do:

• pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2009 r. (nr IPPB3/423-1031/08-2/AS),

• pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2009 r. (nr IPPB3/423-238/09-4/EŻ),

• pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r. (nr IPPB3/423-1629/08-2/KK) – jak wskazuje Wnioskodawca, w piśmie tym Dyrektor potwierdził, że w „przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie będą miały zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 28 i pkt 14 gdyż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami poniesionymi w celu wykonania usługi, a nie w celu reprezentacji podatnika czy bezinteresownej chęci obdarowania klientów bądź potencjalnych klientów Zleceniodawców”,

• pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2008 r. (nr IPPB3/423-847/08-2/DG)

• pisma Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 maja 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-101/07/AK) – „ w związku z tym, że świadczone przez Spółkę usługi, przy okazji, których spółka ponosi w/w koszty zakupu przekazywanych podczas organizowanych przez nią spotkań promocyjnych drobnych upominków, są realizowane na zlecenie i rzecz podmiotu zewnętrznego i dotyczą produktów tego podmiotu, a nie produktów Spółki, należy uznać, iż w stosunku do ponoszonych przez Spółkę kosztów związanych z wykonywaniem usług marketingowych opisanych przez Spółkę we wniosku, nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie dotyczą one wydatków mających związek z reprezentacją Spółki.”

• Pisma Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-73/07/KM) – w piśmie tym podatnik zwrócił się z pytaniem dotyczącym kosztów i wydatków związanych z promocją i reprezentacją, w tym kosztów „posiłków”, napojów i drobnych upominków wręczanych osobom mającym istotne znaczenie dla tych podmiotów, a także koszty sponsorowania realizowanego w celu rozpowszechniania dobrego wizerunku zleceniodawców”. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał, iż w „przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28. Ponoszone przez Spółkę wydatki związane z działalnością marketingowo – reklamową produktów Zleceniodawcy nie są wydatkami na reprezentację podatnika (…)”,

• Pisma Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2006 r. (nr 1472/ROP1/423-45-127/06/AJ).
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia - za prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków i prezentów w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia – za prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostałych kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia za nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Należy jednak stwierdzić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 i nie ma znaczenia tu fakt, że wydatek wchodzi w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce.

Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W przedmiotowej sprawie strony zawierając umowę o świadczenie usług marketingowych ustaliły sposób wynagradzania określany jako wartość wszystkich poniesionych kosztów plus procentowa marża, płatne na podstawie faktury wystawianej raz na miesiąc do końca miesiąca.

Organ podatkowy jednak analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca ze względu na charakter świadczonych usług oraz w celu prawidłowego wykonania postanowień umownych ponosi na rzecz podmiotów z Grupy różnorakie koszty, w tym koszty związane z promocją i marketingiem działalności Grupy oraz marki (tj. koszty zakupu upominków i prezentów, żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych).

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów jego kontrahentów) i zasadniczo nie wpływają na promocję samej Spółki. W tym stanie rzeczy przedmiotowe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie, a nie w celu reprezentacji Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponoszą kontrahenci), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy.

W celu wykonania zleconych usług Spółka ponosi wydatki na zakup upominków i prezentów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana.

Stosownym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wszelkie koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowych umów pozostają w ścisłej korelacji z należnym wynagrodzeniem.

Kwoty wydatkowane przez Spółkę na nabycie ww. towarów i usług są następnie ujmowane w wynagrodzeniu należnym Spółce na podstawie umów o świadczenie usług na rzecz Grupy (wartość Wydatków stanowi w całości podstawę kalkulacji wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu świadczenia przedmiotowych usług - (metoda „koszt plus”).

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych oraz wydatków na zakup upominków i prezentów poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie można jednak powyższej wykładni interpretować rozszerzająco i wywodzić na tej podstawie, iż wszystkie wydatki w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedstawionym we wniosku uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał, iż będzie ona uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wszelkich Wydatków, które następnie uwzględniane są w kalkulacji wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu świadczenia usług na rzecz Grupy (zarówno Wydatków już poniesionych jak i tych, które Spółka ponosić będzie w przyszłości).

Należy jednak zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z prostym refakturowaniem kosztów, lecz z sytuacją, w której Spółka ponosi koszty w związku ze świadczeniem usług koordynacji i wsparcia za wynagrodzeniem ukształtowanym według określonego algorytmu. Strony zawierające umowę mogą ustalić stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Spółka wykonuje usługi na rzecz kontrahenta i otrzymuje z tego tytułu należne wynagrodzenie, czyli ekwiwalent za świadczenie wykonane w ramach istniejącego zobowiązania (koszt plus procentowa marża). Wynagrodzenie to nie jest natomiast zwrotem kosztów poniesionych przez Spółkę, jest natomiast świadczeniem ekwiwalentnym za świadczenia wykonane przez Spółkę w ramach istniejącego zobowiązania.

Fakt, iż przedmiotowe koszty ponoszone przez Wnioskodawcę wliczane są do podstawy wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu umowy na świadczenie usług koordynacji i wsparcia nie ma znaczenia przy kwalifikowaniu wydatku do kosztu uzyskania przychodu w sytuacji kiedy ten koszt dotyczy Spółki i jest on enumeratywnie wyłączony w ustawie jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W tym stanie rzeczy przykładowo koszty wpłat na PFRON (związanych z wynagradzaniem osób zaangażowanych w realizację przedmiotowych umów) nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 36 powołanej ustawy.

Trudno uznać, że koszty te są ponoszone bezpośrednio w celu wykonania umowy o świadczenie usług na rzecz podmiotów z Grupy. Koszty te są bowiem związane z samym faktem wykonywania działalności gospodarczej przez Spółkę, niezależnie od tego, na rzecz jakich podmiotów Spółka tę działalność wykonuje.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa, należy uznać stanowisko Spółki, iż wszelkie wydatki, które następnie uwzględniane są w kalkulacji wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu świadczenia usług na rzecz Grupy stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.