Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1013/12/AP
z 9 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, że do wartości zadłużenia określanego dla potrzeb niedostatecznej kapitalizacji na dzień spłaty odsetek od zaciągniętych pożyczek nie wlicza się wartości spłacanych w tym dniu odsetek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, że do wartości zadłużenia określanego dla potrzeb niedostatecznej kapitalizacji na dzień spłaty odsetek od zaciągniętych pożyczek nie wlicza się wartości spłacanych w tym dniu odsetek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (z siedzibą na terytorium Polski) zaciągnął pożyczki od spółki kapitałowej z siedzibą w Portugalii (dalej „Pierwotny Pożyczkodawca”), będącej spółką „matką” posiadającą 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Zgodnie z treścią zawartych umów zobowiązał są do zwrotu kwot nominalnych (głównych) udzielonych pożyczek wraz z kwotami naliczonych odsetek. Do chwili obecnej spłacone zostały kwoty nominalne udzielonych pożyczek, natomiast nadal wymagalne są kwoty naliczonych odsetek (dalej „Wierzytelność”).

W celu uproszczenia modelu finansowania w grupie kapitałowej, Pierwotny Pożyczkodawca rozważa dokonać odpłatnego zbycia swojej Wierzytelności wobec Wnioskodawcy Spółce Z (z siedzibą w Polsce), będącą dla Wnioskodawcy spółką „siostrą”, w której 75% udziałów w kapitale zakładowym posiada Pierwotny Pożyczkodawca.

W efekcie powyższej transakcji sprzedaży Wierzytelności Spółka Z wstąpi w prawa Pierwotnego Pożyczkodawcy wynikające z posiadania Wierzytelności w stosunku do Wnioskodawcy, uzyskując prawo żądania spłaty Wierzytelności. W efekcie sprzedaży Wierzytelności, dojdzie jedynie do zmiany wierzyciela (z Pierwotnego Pożyczkodawcy na Spółkę Z), natomiast sama Wierzytelność będzie istnieć nadal.

Kolejny etap planowanej restrukturyzacji modelu finansowania w ramach koncernu, będzie stanowić zaspokojenie Spółki Z jako wierzyciela przez Wnioskodawcę z tytułu przejętej Wierzytelności, poprzez skorzystanie z cywilnoprawnej instytucji datio in solutum tj. świadczenia w miejsce wykonania, przewidzianej w artykule 453 KC. W tym celu, w ramach datio in solutum, Wnioskodawca przeniesie na Spółkę Z wymagalne wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę innym spółkom z grupy kapitałowej (dalej „Pożyczkobiorcy”). Wierzytelności wobec Pożyczkobiorców w momencie ich przeniesienia na Spółkę Z, stanowić będą wyłącznie naliczone odsetki, gdyż kwoty główne pożyczek zostaną spłacone do Spółki Z przed dokonaniem datio in solutum.

W wyniku datio in solutum, wyłącznie Spółce Z jako nowemu wierzycielowi będzie przysługiwać roszczenie wobec Pożyczkobiorców o zapłatę przejętych Wierzytelności z tytułu pożyczek, pierwotnie udzielonych przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Spółki Z oraz wierzycielem w stosunku do Pożyczkobiorców. Zapłata kwot należnych Spółce Z przez Pożyczkobiorców będzie skutkować wygaśnięciem jej roszczeń z tytułu Pożyczek, gdyż stanowić będzie wywiązanie się przez Pożyczkobiorców z ich zobowiązań.

Wnioskodawca w momencie datio in solutum nie powinien mieć innych zobowiązań wobec Spółki Z przekraczających trójkrotność kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nadmienia, że Minister Finansów w interpretacji z dnia 4 lipca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-358/12/AP uznał za prawidłowe jego stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości Wierzytelności, (tj. odsetek naliczonych przez Pierwotnego Pożyczkodawcę, a po nabyciu Wierzytelności również przez Spółkę Z) z uwagi na wygaśnięcie Wierzytelności w wyniku datio in solutum (tj. poprzez przeniesienie na Spółkę Z pożyczek przysługujących Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorców).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do wartości zadłużenia określanego dla potrzeb niedostatecznej kapitalizacji na dzień efektywnego zaspokojenia (przeniesienie Wierzytelności na rzecz Spółki Z w ramach datio in solutum) Wnioskodawca powinien wliczać wartość spłacanych w tym dniu odsetek stanowiących tę Wierzytelność?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powiązania kapitałowe między Wnioskodawcą, Spółką Z i Pierwotnym Pożyczkodawcą, należy rozważyć zastosowanie regulacji wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „UPDOP”).

W art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 UPDOP, regulującym zagadnienie niedostatecznej kapitalizacji, ustawodawca ograniczył możliwość zaliczania w koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielanych podatnikowi przez:

• spółkę „matkę”, jeżeli wartość zadłużenia podatnika wobec udziałowców posiadających co najmniej 25% udziałów i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca, osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki lub
• spółkę „siostrę”, jeżeli wartość zadłużenia podatnika otrzymującego pożyczkę wobec udziałowców tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (spółki „siostry”) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki w części, w jakiej pożyczka przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli na dzień zapłaty odsetek kwota główna pożyczki będzie już spłacona, a jednocześnie zadłużenie Wnioskodawcy z innych tytułów wobec Spółki Z (jak również wobec Pierwotnego Pożyczkodawcy) nie przekroczy trzykrotności kapitału zakładowego Wnioskodawcy, to do wypłaconych od takiej pożyczki odsetek nie będą miały zastosowania ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 UPDOP.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przepis art. 353¹ KC stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wyrażona w przywołanym przepisie zasada swobody zawierania umów przyznaje zatem uprawnienie stronom do skonstruowania łączącego je stosunku prawnego (w analizowanej sytuacji umowy pożyczki) w taki sposób, że w pierwszej kolejności Wnioskodawca będzie spłacał kwotę główną, a następnie po upływie pewnego czasu - po całkowitej spłacie kwoty pożyczki - nastąpi spłata odsetek.

W analizowanej sytuacji zastosowanie może mieć jedynie art. 16 ust. 1 pkt 61 UPDOP, gdyż prawo żądania spłaty Wierzytelności będzie miała spółka „siostra” Spółka Z, w której (tak jak w odniesieniu do Wnioskodawcy), nie mniej niż 25% udziałów posiada jeden podmiot - Pierwotny Pożyczkodawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, literalna wykładnia (którą w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego należy stosować w pierwszej kolejności) omawianego przepisu wskazuje, że w przypadku, gdy w umowie pożyczki przyjęto, iż w pierwszej kolejności Wnioskodawca będzie spłacał należność główną, a dopiero po spłacie całkowitej kwoty głównej nastąpi spłata odsetek, obliczając wartość zadłużenia na dzień spłaty odsetek nie należy brać pod uwagę kwoty pożyczki, której kapitał został już spłacony. Niespłacone odsetki od tego zadłużenia nie stają się odrębnym stosunkiem zobowiązaniowym, oderwanym od wcześniej spłaconej kwoty głównej pożyczki.

Z treści przywołanych przepisów wynika bowiem wprost, że przepisy te znajdują zastosowanie tylko w przypadku, kiedy na dzień zapłaty odsetek, wartość zadłużenia pożyczkobiorcy wobec określonych podmiotów przekracza trzykrotność kapitału zakładowego tego pożyczkobiorcy. W analizowanej sytuacji w celu wyliczenia kwoty odsetek od pożyczki stanowiących koszt uzyskania przychodów należy zatem wziąć pod uwagę jedynie faktycznie istniejące (tj. pozostające do uregulowania przez Wnioskodawcę) na dzień spłaty odsetek zobowiązania Wnioskodawcy wobec podmiotów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 61 UPDOP.

Jeżeli więc na dzień zapłaty odsetek pożyczka od Spółki Z już została spłacona, a jednocześnie zadłużenie Wnioskodawcy z innych tytułów wobec podmiotów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 61 UPDOP nie przekracza trzykrotności jej kapitału zakładowego, to do wypłaconych od takiej pożyczki odsetek nie będą miały zastosowania ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Pożyczka - obok kredytu - jest jedną z najczęściej spotykanych umów, umożliwiających korzystanie z obcego kapitału. Umowa pożyczki jest uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 720 kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość rzeczy oznaczonych co do gatunku lub określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku lub tę samą ilość pieniędzy.

Umowa pożyczki - oprócz skutków w prawie cywilnym - powoduje również określone konsekwencje na gruncie prawa podatkowego. Należy jednak zauważyć, że wpływ na podatek dochodowy od osób prawnych ma - co do zasady - nie tyle sama kwota pożyczki i jej zwrot, co odpłatność umowy (odsetki) lub jej brak.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania bądź zabezpieczenia ich źródła.

Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów”, zawartego w ww. art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1.
  
  

Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki – w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Natomiast stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Zastosowanie ograniczeń w finansowaniu spółek przewidzianych w wyżej zacytowanych przepisach, uwarunkowane jest zaistnieniem łącznie dwóch przesłanek:

1. odsetki są wypłacane przez spółkę z tytułu pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez udziałowców (akcjonariuszy) zaliczonych do grona „kwalifikowanych” pożyczkodawców, t.j. ściśle określonej grupy jednostek,
2. przekroczeniem ustawowo określonego wskaźnika 3:1 - wskaźnika wartości zadłużenia (określonego na dzień zapłaty odsetek) spółki wobec wybranych podmiotów do wartości jej kapitału zakładowego.
   
   

Należy przy tym pamiętać, że:

1. o ile fakt, czy pożyczka została udzielona przez „kwalifikowanego pożyczkodawcę”, ustalany jest na dzień udzielenia pożyczki, o tyle
2. wartość zadłużenia wobec znaczących udziałowców, przekraczającego trzykrotność kapitału zakładowego pożyczkobiorcy, skutkująca ograniczeniem możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów, ustalana jest na dzień zapłaty odsetek.
   
   

„Kwalifikowani pożyczkodawcy” zostali zdefiniowani w updop jako:

• udziałowiec (akcjonariusz) posiadający nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, lub
• kilku udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, lub
• inna spółka, jeżeli w obu tych spółkach – spółce będącej pożyczkobiorcą i spółce będącej pożyczkodawcą – ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada co najmniej po 25% udziałów.
  
  

Oznacza to, że nie każdy „kwalifikowany pożyczkodawca” jest jednocześnie „znaczącym” udziałowcem (akcjonariuszem) spółki-dłużnika. Kwalifikowanymi pożyczkodawcami będą jedynie ci spośród „znaczących” udziałowców (akcjonariuszy), którzy bezpośrednio posiadają, co najmniej 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki-dłużnika.

Zatem, jeżeli pożyczka została udzielona przez „kwalifikowanego pożyczkodawcę”, jakim w niniejszej sprawie był 100% udziałowiec Spółki, a wartość zadłużenia pożyczkobiorcy z jakiegokolwiek tytułu prawnego, łącznie wobec wszystkich podmiotów zaliczanych do „znaczących” udziałowców, (czyli nie tylko zadłużenie z tytułu pożyczki) w dniu spłaty odsetek będzie przekraczała równowartość trzykrotności kapitału zakładowego to znajdą zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 updop.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 60 updop wynika, że dla oceny wystąpienia przesłanek zastosowania ograniczeń wynikających z tego przepisu należy brać pod uwagę status udziałowca/akcjonariusza udzielającego pożyczki (czyli pożyczkodawcy) - określa się go zatem na dzień zawarcia umowy pożyczki. W konsekwencji zmiana statusu wierzyciela (strony umowy) dokonana po dniu zawarcia umowy pożyczki (poprzez przeniesienie wierzytelności z tytułu pożyczki na inną spółkę), nie skutkuje ponowną weryfikacją wystąpienia ograniczeń wynikających z niedostatecznej kapitalizacji, w odniesieniu do określenia rodzaju pożyczek/kredytów nimi objętych – „udzielonych spółce przez”. W wyniku przeniesienia wierzytelności na nowego wierzyciela przychodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega jednakże zmianie, zmienia się jedynie osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Tak więc, fakt dokonania przeniesienia wierzytelności z tytułu pożyczek zaciągniętych przez Spółkę z Pierwotnego Pożyczkodawcy na Spółkę Z, nie będzie miał wpływu na ocenę zastosowania wobec tych pożyczek ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 updop.

Oznacza to, iż w przypadku późniejszego przeniesienia wierzytelności z tytułu pożyczek, znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 60 updop i wynikające z jego treści ograniczenie dotyczące możliwości zaliczenia przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów odsetek od tych pożyczek, w sytuacji gdy wartość zadłużenia (o którym mowa w tym przepisie), określona na dzień spłaty odsetek, osiągnie łącznie trzykrotność kapitału zakładowego podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują użytego w art. 16 ust. 1 pkt 60 updop określenia „zadłużenie”. Z uwagi na powyższe przy interpretacji tych przepisów zasadne jest odwołanie się do reguł wykładni językowej i systemowej. Zdaniem tut. Organu, pojęcie „zadłużenie” zbliżone jest w swoim zakresie do instytucji „zobowiązania” określonej w przepisach prawa cywilnego i oznacza obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia, a więc świadczenia którego wielkość jest już stronom znana, choć świadczenie takie nie musi być jeszcze na dany moment wymagalne. Przez kwotę zadłużenia rozumie się sumę zobowiązań danej spółki, np. z tytułu pożyczek, umów handlowych, czy deliktów. Nie uwzględnia się zaś w kwocie zadłużenia kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz spłacanej raty kapitałowej pożyczki (kredytu).

Jeżeli więc, na dzień wypłaty odsetek od pożyczek (udzielonych przez udziałowca, który w dniu jej podpisania posiadał nie mniej niż 25% udziałów) całkowite zadłużenie (zdefiniowane w sposób jw.) nie przekroczy trzykrotności kapitału zakładowego to wypłacane odsetki w całości mogą stanowić koszty podatkowe. Należy wyraźnie podkreślić, że jest to jedyna okoliczność warunkująca nieistnienie ograniczenia w zakresie zaliczenia całości spłacanych odsetek do kosztów uzyskania przychodów. Okolicznością taką nie może być wyłącznie fakt spłaty kapitału w całości lub w części przewyższającej trzykrotność kapitału zakładowego przed spłatą odsetek.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż przy określaniu wysokości zadłużenia na dzień spłaty odsetek nie należy uwzględniać poziomu zadłużenia z tytułu odsetek, które są uiszczane w danym dniu.

Biorąc pod uwagę powyższe uwarunkowania prawne stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym spłata zadłużenia z tyt. pożyczki będzie skutkować brakiem zastosowania w niniejszej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 60 updop. Jak bowiem wskazano we wniosku wielkość zadłużenia (o jakim mowa w ww. przepisie) na dzień spłaty odsetek nie przekroczy trzykrotności kapitału zakładowego podatnika.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.