INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) – dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 12 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) – dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Spółka założona została na bazie przedsiębiorstwa państwowego jako spółka pracownicza. W momencie założenia Spółki wspólnicy przyjęli w umowie Spółki założenia, iż zbycie udziałów wymaga zgody Spółki. Jeden ze wspólników Spółki był dłużnikiem zewnętrznego podmiotu gospodarczego (firmy, która jest klientem Spółki i działa w podobnej branży) i posiadał wystawiony na niego tytuł egzekucyjny, który obciążył jego udziały w Spółce. Pomiędzy wspólnikiem, a jego wierzycielem w celu uregulowania długu została zawarta umowa warunkowa sprzedaży udziałów. Warunkiem zaistnienia sprzedaży udziałów było wyrażenie zgody przez Zarząd na ich zbycie. Zarząd odmówił udzielenia zgody na zbycie tych udziałów i zaproponował wspólnikowi umorzenie udziałów przez Spółkę. Podpisana została umowa nabycia udziałów celem umorzenia i odbyło się Walne Zgromadzenie podczas którego udziały zostały umorzone. Spłacony został dług wspólnika. W tym samym czasie wierzyciel wspólnika zawarł umowę na nabycie ułamkowej części 998/1000 każdego z udziałów kolejnego wspólnika, chcąc stać się wspólnikiem Spółki z pominięciem wyrażenia zgody przez Zarząd. Spółka uważa że umowa ta jest nieważna z uwagi na brak zgody Zarządu Spółki, która jest niezbędna przy sprzedaży udziałów. Firma która usiłuje przejąć udziały Spółki skierowała pozwy do Sądu przeciwko Spółce podważając decyzje kolejnych Walnych Zgromadzeń Spółki. Firma ta uważa że jest na podstawie zawartych umów wspólnikiem Spółki. W związku z tym aby bronić się przed wrogim przejęciem swoich udziałów, Spółka wynajęła kancelarię prawną i ponosi z tego tytułu znaczne koszty.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z obsługą prawną związane z wytoczonym powództwem przeciwko Spółce służące obronie stanowiska w zakresie prawidłowości Walnych Zgromadzeń i usiłowania przejęcia przez inną firmę udziałów Spółki (co zdaniem Wnioskodawcy jest niezgodne z prawem) są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy koszty obsługi prawnej (występowania przed sądem kancelarii prawnej) zarówno te związane z kwestionowaniem prawidłowości Walnych Zgromadzeń, jak również te związane z obroną Spółki przed przejęciem udziałów przez inną firmę, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, ponieważ zgodnie z art. 15 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z uwagi na to, iż w art. 16 ust. 1 jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów nie są wymienione koszty prowadzenia spraw sądowych związanych z obroną interesów Spółki, a celem obsługi prawnej jest obrona Spółki przed "nieporządanym" wspólnikiem i udowodnieniem prawidłowości przeprowadzonych walnych zgromadzeń wspólników, działania te są ściśle związane z prowadzoną działalnością i mają charakter usług doradczych. Wydatki o charakterze doradczym nie są natomiast powiązane z konkretnym przychodem, ale niewątpliwie wiążą się z prowadzoną działalnością i ich celem jest zachowanie źródła przychodów. W chwili obecnej nie są znane intencje firmy, która usiłuje wykupić nasze udziały, nie jest znany również wyrok sądowy w tej kwestii, ponieważ rozstrzygnięcie sprawy skierowanej przeciwko Wnioskodawcy nastąpi z pewnością dopiero w roku kolejnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu jego osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia),
• nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W tym miejscu należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów procesowych oraz kosztów obsługi prawnej. W związku z powyższym, należy wskazać na ogólne zasady kwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym, uznać należy, że koszty sądowe i koszty obsługi prawnej związane z prowadzonym przez Spółkę procesem, mają na celu ochronę jej interesów prawnych. Są to koszty pośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, przedmiotowe wydatki – niezależnie od rezultatu procesu – mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.