INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 31 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu 6 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, a od paliw, którymi obraca, podatek akcyzowy jest w całości opłacany przez producenta. Wnioskodawca zamierza w zeznaniu podatkowym za rok 2009 zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu straty wynikające z naturalnych ubytków paliw płynnych, powstających przy przewozie, wydaniu i magazynowaniu tych paliw. Wnioskodawca nie wystąpił do właściwego naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji ustalającej normy maksymalnych ubytków paliw ciekłych na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ podatek akcyzowy od paliw będących przedmiotem obrotu Wnioskodawcy został zapłacony na poprzednich etapach obrotu przez producenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku Wnioskodawcy dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ww. strat jest niezbędne uzyskanie od właściwego naczelnika urzędu celnego decyzji, o której mowa wyżej, czy też z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, uzyskanie ww. decyzji jest zbędne...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z pismem Ministra Finansów znak AE 1/065/16/KOC/09/BMI9 8373 z lipca 2009 r. dla podmiotów gospodarczych dokonujących obrotu paliwami ciekłymi znajdującymi się poza procedurą zawieszenia akcyzy ustalanie przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych jest bezprzedmiotowe. Podmioty takie w zakresie paliw, od których został zapłacony w całości podatek akcyzowy, nie muszą występować o wydanie ww. decyzji, ponieważ straty powstałe w tej fazie obrotu gospodarczego nie podlegają opodatkowaniu akcyzą. w konsekwencji dla zaliczenia przedmiotowych ubytków naturalnych paliw ciekłych do kosztów uzyskania przychodu nie jest wymagana ww. decyzja naczelnika urzędu celnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2009 r.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów

Natomiast art. 140 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 3, poz. 11) z dniem 1 marca 2009 r. wprowadził zmianę brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków.

W przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje obrotu paliwami ciekłymi znajdującymi się poza procedurą zawieszenia akcyzy. Wyroby takie nie są przedmiotem, ustalanych przez właściwego naczelnika urzędu celnego, norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, a od paliw, którymi obraca, podatek akcyzowy jest w całości opłacany przez producenta.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania wyłączenie przedmiotowej straty z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy. Wnioskodawca w celu zaliczenia ww. straty do kosztów uzyskania przychodów nie musi posiadać decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego ustalającej normy maksymalnych ubytków paliw ciekłych, o których mowa w art. 85 ustawy o podatku akcyzowym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.