INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21.10.2009 r. (data wpływu 26.10.2009 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych parteru budynku oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zaciągnął w 2008 r. długoterminowy kredyt inwestycyjny do 2017 r. na kwotę 4.740 tys. PLN. W tym na budowę nowej drukarni 4.340 tys. PLN i częściowo na zakup maszyny drukarskiej 400 tys. PLN. Maszyna została zakupiona i oddana do użytkowania w sierpniu 2009 r. i jest amortyzowana od miesiąca września 2009 r. Z zaciągniętego kredytu Wnioskodawca wybudował budynek gospodarczy, na który decyzją .../2009 Inspektora Nadzoru Budowlanego wydane zostało pozwolenie na jego użytkowanie w dniu 26.08.2009 r. Budynek ten Wnioskodawca amortyzuje od miesiąca września 2009 r. Do użytkowania zostało również oddane: oświetlenie placu, kanalizacja deszczowa, zbiornik ppoż., przyłącze energetyczne - wszystko jest amortyzowane przez Wnioskodawcę od miesiąca września 2009 r.

Wnioskodawca wybudował również jednopiętrowy budynek biurowo – usługowy. Pozwolenie całkowite (nie warunkowe) na użytkowanie parteru w części biurowej i parteru w części usługowej, gdzie znajduje się hala produkcyjna, Wnioskodawca otrzymał na mocy decyzji .../2009 r. Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 26.08.2009 r.

Oprócz tego z lewej i prawej strony budynku zalane zostały fundamenty pod przyszłe hale produkcyjne, które powstaną w przyszłości. Piętro nie zostało jeszcze całkowicie wykończone. Brakuje gresu na podłogach, glazury w łazienkach, płyt sufitowych, malowania, drzwi wewnętrznych (szacunkowy koszt około 100.000 PLN). W obecnej chwili nie są prowadzone prace wykończeniowe.

Koszt oddanych do użytkowania pomieszczeń, Wnioskodawca wyliczył dzieląc ogółem poniesione koszty przez powierzchnię użytkową.

Cały parter jest użytkowany, wyposażony w meble i maszyny produkcyjne, a z tytułu prowadzonej produkcji uzyskiwane są przychody.

Wnioskodawca ponosi również bieżące koszty w związku z prowadzoną działalnością, takie jak: zużycie energii, wody, usług telekomunikacyjnych, wywóz nieczystości, ubezpieczenie, ochrona obiektów, które traktowane są jako wydatki bezpośrednie, kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy parter budynku mógł być przyjęty do ewidencji środków trwałych i amortyzowany od miesiąca września 2009 r....
2. Czy koszt płaconych bieżących odsetek od kredytu może Wnioskodawca podzielić (wydzielając kwotę kredytu otrzymanego na inwestycję i maszynę) na oddaną do użytkowania maszynę i księgować w koszty finansowe, natomiast pozostałą kwotę odsetek na inwestycję do czasu jej zakończenia...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 Według Spółki, cały parter budynku może być oddany na środek trwały, ponieważ jest kompletny, zdatny do użytku, spełnia swoją funkcję, przynosi przychody i został oddany do użytkowania na podstawie decyzji Inspektora Nadzoru Budowlanego nr ../2009 r. i ../2009 r. (decyzje załączono do wniosku). Są to decyzje ostateczne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.
  
  

Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny.

W myśl art. 55 i art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 ze zm.) przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie. Właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, może określić warunki użytkowania tego obiektu albo uzależnić jego użytkowanie od wykonania, w oznaczonym terminie, określonych robót budowlanych.

Z przedstawionego w treści wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaciągnął długoterminowy kredyt na zakup maszyny drukarskiej oraz budowę drukarni.

Zakupu maszyny dokonano w sierpniu 2009 r. i jest ona amortyzowana od miesiąca września 2009 r.

Z zaciągniętego kredytu Wnioskodawca wybudował budynek gospodarczy (oddany do użytkowania w dniu 26.08.2009 r.). Budynek ten Wnioskodawca amortyzuje od miesiąca września 2009 r. Do użytkowania zostało również oddane: oświetlenie placu, kanalizacja deszczowa, zbiornik ppoż., przyłącze energetyczne - amortyzowane przez Wnioskodawcę od miesiąca września 2009 r.

Wnioskodawca wybudował również jednopiętrowy budynek biurowo – usługowy. Pozwolenie całkowite na użytkowanie parteru w części biurowej i parteru w części usługowej, gdzie znajduje się hala produkcyjna, Wnioskodawca otrzymał w dniu 26.08.2009 r.

Piętro nie zostało jeszcze całkowicie wykończone. Brakuje gresu na podłogach, glazury w łazienkach, płyt sufitowych, malowania, drzwi wewnętrznych.

W myśl cytowanego art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środek trwały, m.in. budynek, podlega amortyzacji, w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

W konsekwencji, aby wybudowany przez Spółkę budynek mógł zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a następnie podlegał amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, musi być w dniu przyjęcia do użytkowania kompletny i zdatny do użytku.

Wobec powyższego budynek, którego część została oddana do użytkowania na podstawie uzyskanego pozwolenia na użytkowanie - parter budynku, nie stanowi środka trwałego, gdyż do użytkowania oddano część budynku, a zatem nie został spełniony warunek kompletności. Wspomniany budynek nie jest w całości „zdatny do użytku”.

Cechy „zdatności” do użytku spełnia jedynie parter budynku, który nie stanowi samodzielnego środka trwałego.

Na powyższą kwalifikację nie ma wpływu okoliczność, iż część budynku oddana do użytkowania jest wyposażona i z tytułu prowadzonej tam działalności uzyskiwane są przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Spółka dopiero po oddaniu całego budynku do użytkowania, nabędzie prawo do wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych oraz do dokonywania z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych.

Środek trwały może stanowić budynek, który spełni wszystkie warunki wskazane w przedmiotowej interpretacji.

Reasumując, wprowadzenie budynku do ewidencji środków trwałych, powinno nastąpić dopiero w momencie spełnienia wszystkich przesłanek, wynikających z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tej podstawie należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.