INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zaciągnęła pożyczkę od podmiotu powiązanego. Uchwałą Zarządu pożyczka miała być przeznaczona na zakup akcji. Ze względu na wystąpienie nieprzewidzianych okoliczności zakup akcji okazał się nieuzasadniony ekonomicznie, zatem podatnik zrezygnował z niniejszej transakcji. Spółka zwróciła w całości otrzymaną pożyczkę wraz z odsetkami. Do momentu podjęcia ostatecznej decyzji o rezygnacji z zakupu akcji pieniądze z otrzymanej pożyczki zostały zdeponowane na lokacie bankowej z której spółka otrzymywała przychód w postaci odsetek.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odsetki od pożyczki będą kosztem uzyskania przychodu w momencie poniesienia (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)...

Zdaniem Spółki, wydatki z tytułu odsetek od pożyczek i kredytów należy rozpatrywać w kontekście art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.). Z treści przywołanego przepisu wynika, iż za koszt uzyskania przychodów można uznać każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, tj. zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednocześnie wydatek taki nie może mieścić się w katalogu wydatków wymienionych 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Z treści powołanych przepisów wynika więc, że odsetki od zaciągniętych pożyczek, spełniających warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy, niezapłacone lub nieskapitalizowane, kosztami uzyskania przychodów nie są. Stają się tymi kosztami dopiero w momencie ich zapłaty. W niniejszym stanie faktycznym Podatnik przygotowując się do zakupu akcji musiał dysponować kwotą pozwalającą zrealizować całe zlecenie zakupu. Pozyskanie pożyczki miało więc na celu uzyskanie przychodu, w niniejszym przypadku nie ma znaczenia, iż ostatecznie nie doszło do nabycia akcji, skoro pożyczka została przeznaczona na działalność gospodarczą podatnika w postaci lokaty bankowej. W takich okolicznościach można uznać, że odsetki na pożyczkę poniesiono z zamiarem uzyskania przychodów, co prowadzi do stwierdzenia, że poniesione przez podatnika odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Na mocy ustępów 4-4c omawianego artykułu, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami: -poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), -odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b tej ustawy), odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy).

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zaciągnęła pożyczkę, która miała być przeznaczona na zakup akcji. Z uwagi na aspekty ekonomiczne odstąpiono od nabycia papierów wartościowych a otrzymaną pożyczkę ulokowano na lokacie bankowej, która generowała dla Spółki przychody w postaci odsetek. Ponoszone przez Spółkę koszty finansowe związane ze źródłem finansowania działalności w postaci pożyczki należy uznać za koszty pośrednie, gdyż trudno je powiązać z konkretnym przychodem.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy, odsetki od pożyczki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że odnośnie sprawy będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.