INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2010 r. (data wpływu 15 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży używanego samochodu osobowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży używanego samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla celów tego podatku. W dniu 15 października 2008 r. nabyła od czynnego podatnika VAT samochód osobowy marki Toyota RAV4. Nabycie tego samochodu udokumentowane zostało fakturą VAT. Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka odliczyła od podatku należnego za miesiąc październik 2008 r. podatek naliczony w kwocie 6.000 zł. Przedmiotowy samochód osobowy, po zarejestrowaniu oraz przyjęciu do użytkowania, był przez Spółkę użytkowany w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu materiałami budowlanymi i wynajmu lokali użytkowych (wykorzystywano go do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług).

W dniu 16 września 2009 r. wskazany powyżej samochód został sprzedany przez Spółkę osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za kwotę brutto 88.000 zł, z jednoczesnym wskazaniem na fakturze VAT dokumentującej sprzedaż, że niniejsza dostawa, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) – jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Na wniosek Spółki Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej wydał w dniu 21 grudnia 2009 r. interpretację indywidualną, stwierdzając między innymi, że z tytułu sprzedaży opisanego powyżej samochodu osobowego Spółka jest zobowiązana do korekty podatku naliczonego za miesiąc wrzesień 2009 r., na podstawie „ art. 97 ” ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosując się do niniejszej interpretacji Spółka dokonała w grudniu 2009 r. korekty podatku naliczonego za miesiąc wrzesień 2009 r., wskazując w poz. 50 deklaracji dla podatku od towarów i usług, iż pomniejsza podatek naliczony za miesiąc wrzesień 2009 r. o kwotę 4.800 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka sprzedając w dniu 16 września 2009 r. za kwotę 88.000 zł używany samochód osobowy marki Toyota RAV4, który użytkowany był przez nią w okresie od 15 października 2008 r. do dnia 19 września 2009 r., miała prawo wykazać na fakturze VAT dokumentującej przedmiotową sprzedaż i w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług (VAT-7) za miesiąc wrzesień 2009 r., iż przedmiotowa dostawa używanego samochodu osobowego jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż Minister Finansów, z naruszeniem art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1), zwolnił, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), dostawę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej samochodów osobowych używanych.

Celem potwierdzenia prawidłowości zajętego w sprawie stanowiska, Wnioskodawca powołuje się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 565/09).

Reasumując Wnioskodawca uważa, że Spółka sprzedając w dniu 19 września 2009 r., za kwotę 88.000 zł używany samochód osobowy marki Toyota RAV4, który użytkowany był w okresie od 15 października 2008 r. do dnia 16 września 2009 r., przy prowadzeniu działalności gospodarczej – nie miała prawa wskazać na fakturze VAT dokumentującej przedmiotową sprzedaż, jak również w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla celów tego podatku (VAT-7), iż dostawa ta zwolniona jest od podatku VAT.

Według Wnioskodawcy, z uwagi na powyższe Spółka jest zobowiązana do zadeklarowania i zapłaty podatku należnego za miesiąc wrzesień 2009 r., w kwocie 15.868 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w przepisach samej ustawy, jaki i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

I tak, na podstawie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Uznać należy więc, że powyższe zwolnienie zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek, po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż Spółka nabyła w dniu 15 października 2008 r. od czynnego podatnika VAT samochód osobowy marki Toyota RAV4. Nabycie tego samochodu udokumentowane zostało fakturą VAT. Spółka, na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczyła od podatku należnego za miesiąc październik 2008 r. podatek naliczony w kwocie 6.000 zł. Sprzedaż samochodu nastąpiła w dniu 16 września 2009 r. z zastosowaniem zwolnienia od podatku, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak Spółka powzięła wątpliwość, czy to zwolnienie nie narusza art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Ustosunkowując się do powyższego, stwierdzić należy, iż od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. Polska stała się również częścią systemu prawnego Wspólnoty Europejskiej, który obejmuje prawo pierwotne, czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty.

Organy krajowe po akcesji do Unii Europejskiej stosują prawo unijne na jeden z dwóch sposobów:

1. bezpośrednio – wówczas organy podejmują swoje rozstrzygnięcia w oparciu o normy tego prawa,
2. pośrednio – wówczas organy wydają swoje decyzje lub orzeczenia na podstawie norm prawa krajowego, ukształtowanego w oparciu o prawo unijne, implementowane do krajowego porządku prawnego.

Zgodnie z art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu opodatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347/1), zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalonych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 136 rozdziału 3 ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia,
2. dostawy towarów, przy których nabyciu lub wykorzystaniu VAT nie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 176.

Z analizy wskazanego przepisu wynika, iż Dyrektywa przewiduje zwolnienie od podatku VAT dostawy towarów wykorzystywanych w całości na cele działalności zwolnionej, ale także zwolnienie towarów, przy nabyciu których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu. A zatem wskazane przepisy pozostawiają dużą swobodę państwom członkowskim w definiowaniu zakresu zwolnień. Tym samym nie można uznać, iż przepisy art. 136 Dyrektywy zostały niewłaściwie zaimplementowane do ustawodawstwa krajowego.

Mając na uwadze obowiązujące regulacje prawne w kontekście przedstawionych okoliczności stanu faktycznego, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego samochodu korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 powołanego rozporządzenia, gdyż pojazd ten stanowił towar używany w rozumieniu uprzednio cytowanego art. 43 ust. 2 ustawy (Spółka użytkowała przedmiotowy samochód ponad pół roku), a także przy jego nabyciu przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3. Zatem stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.