INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2009 r. (data wpływu 02.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów związanych z zawartą umową ubezpieczenia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów związanych z zawartą umową ubezpieczenia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową, która wiąże się z ryzykiem nieuregulowania należności przez kontrahentów. W szczególności, sytuacje te zdarzają się przy wydłużonych terminach płatności. Z tego powodu w 2009 r. Spółka zawarła umowę ubezpieczenia zabezpieczającą niezapłacone faktury przez klientów z firmą E. - znanym na rynku ubezpieczycielem należności handlowych. Polisa wraz z umową gwarantują windykację wierzytelności z niezapłaconej faktury oraz po upływie oznaczonego w umowie terminu zapłatę kwoty należnej, pomniejszonej o udział własny Spółki w wysokości 10%.

W trakcie trwania umowy, Spółka zobowiązana jest do powstrzymania się od windykacji we własnym zakresie, zaś zgodnie z art. 828 Kodeksu cywilnego, prawo do wierzytelności - do wysokości wypłaconego odszkodowania przechodzi na E. Spółka może jedynie dochodzić należności w wysokości udziału własnego. Dodać należy, że nie zawsze uznać można przedmiotową wierzytelność za nieściągalną, zgodnie z art. 16 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wypłaty odszkodowania z tytułu niezapłaconych przez kontrahenta faktur zakupu towarów - to odszkodowanie jest ponownie przychodem Spółki... Czy też należy je zaksięgować jako zapłatę należności...

Zdaniem Wnioskodawcy, istotą ubezpieczenia należności handlowych jest gwarancja otrzymania zapłaty za sprzedane towary i zachowanie płynności finansowej ubezpieczającego się. Równocześnie roszczenie Spółki przeciwko kontrahentowi przechodzi, z mocy art. 848 Kodeksu cywilnego, na ubezpieczyciela. Według Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik bez względu na to czy otrzyma faktycznie zapłatę za towar, czy też nie i bez względu na to kiedy taką zapłatę otrzyma - obowiązany jest wykazać przychód należny. W konsekwencji, jeżeli podatnik najpierw wykaże przychód należny, a później otrzyma pieniądze tytułem zapłaty za tę samą fakturę (przychód faktycznie uzyskany), to późniejsze faktycznie otrzymane pieniądze tytułem zapłaty nie będą już powodowały powstania u podatnika dodatkowego przychodu.

Spółka uważa, że zgodnie z treścią umowy oraz w/w art. 12 ust. 3 ustawy, w przypadku, gdy dłużnik Spółki nie ureguluje w terminie zobowiązania wobec Spółki - i w miejsce dłużnika - zobowiązanie to ureguluje ubezpieczyciel, to Spółka nie jest zobowiązana do wykazania przychodu z tego tytułu, bowiem przychód należny już wykazała. Zatem późniejsze rozliczenia między Spółką a ubezpieczycielem wynikające z opóźnionej zapłaty przez dłużnika zobowiązania wobec Spółki nie powoduje żadnych skutków podatkowych, ponieważ jeżeli ubezpieczyciel spłacił za dłużnika jego dług w 90%, to wstąpił w tej części w miejsce wierzyciela i zarazem uzyskał względem dłużnika prawo do tej wierzytelności.

Stanowisko takie zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 08 kwietnia 2008 r. nr DD6/0680/26/KWW/08/BO-644, a także Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 21 sierpnia 2007 r. nr 1471/DPR1/423-67/07/KK, a także w postanowieniu z dnia 13 stycznia 2006 r. sygn. 1471/DPD2/423-133/05/MS/2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (pkt 1) oraz inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia również jest źródło pochodzenia tych środków.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3a tejże ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę ubezpieczenia zabezpieczającą niezapłacone faktury przez klientów. Polisa wraz z umową gwarantują windykację wierzytelności z niezapłaconej faktury oraz po upływie oznaczonego w umowie terminu zapłatę kwoty należnej, pomniejszonej o udział własny Spółki w wysokości 10%.

Zatem stwierdzić należy, iż sama wypłata odszkodowania przez ubezpieczyciela w celu zaspokojenia wierzytelności Spółki powinna być potraktowana jako zapłata należności. Powyższe potwierdzają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 828 § 1 tejże ustawy, jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Ubezpieczyciel w momencie spłaty wstępuje więc w prawa zaspokojonego wierzyciela w stosunku do kwoty wypłaconego odszkodowania.

Taki sposób spełnienia świadczenia można uznać za częściową spłatę zobowiązania. Jak wskazano wyżej, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma znaczenia, kto dokonał spłaty zobowiązania, w szczególności, że przychód należny z tego tytułu nie powstaje w momencie zapłaty, lecz z chwilą zaistnienia zdarzeń zaistniałych w ustawie, tj. w dniu wydania przez Spółkę towaru, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Reasumując, jeżeli Spółka kwotę należności wynikającą z danej transakcji zaliczyła do przychodów należnych, to uregulowanie jej części (w przedmiotowym przypadku 90%) przez ubezpieczyciela, zgodnie z warunkami umowy, nie spowoduje obowiązku wykazania otrzymanej z tego tytułu kwoty odszkodowania jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowe odszkodowanie stanowi bowiem spłatę tej należności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.