INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009r. (data wpływu do tut. BKIP 16 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozliczenia w koszty uzyskania przychodów nierozliczonych wydatków związanych z remontem środków trwałych w sytuacji zmiany polityki rachunkowości /pytanie oznaczone we wniosku nr 3/- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozliczenia w koszty uzyskania przychodów nierozliczonych wydatków związanych z remontem środków trwałych w sytuacji zmiany polityki rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Spółka prowadzi swą podstawową działalność gospodarczą w zakresie przewozów towarowych koleją. Prowadzenie takiej działalności wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę wydatków na przeglądy okresowe, naprawy rewizyjne i naprawy główne taboru kolejowego w postaci lokomotyw i wagonów. Przeglądy i naprawy taboru dokonywane są zgodnie z cyklami naprawczymi wynikającymi z „Dokumentacji Technicznej Systemu Utrzymania” (DTSU) - w przypadku lokomotyw oraz wagonów. Tak więc użytkowany tabor kolejowy podlega planowemu i obowiązkowemu przeglądowi i naprawie zgodnie z obowiązującymi dla każdego typu lokomotywy i wagonu cyklami. Przedmiotowe naprawy (remonty) taboru kolejowego obejmują czynności polegające na przywróceniu stanu technicznego, pogorszonego na skutek zwykłego użytkowania.

Spółka, zgodnie z przyjętą od początku 2007 roku polityką rachunkowości w zakresie rozliczania kosztów pomiędzy okresami sprawozdawczymi, zalicza do czynnych rozliczeń międzyokresowych poniesione wydatki z tytułu zakupu usług dotyczące przyszłych lat obrotowych, wydatki te wykazywane są w wielkości nominalnej, po uprzednim upewnieniu się, że przyniosą Jednostce korzyści w przyszłości. Do rozliczeń międzyokresowych czynnych zalicza się w szczególności koszty remontów głównych i rewizyjnych taboru kolejowego, tj. lokomotyw i wagonów o dłuższym cyklu międzyremontowym, wynikającym z przepisów kolejowych.

Odpisy rozliczeń międzyokresowych w zakresie powyższych kosztów następują stosownie do upływu czasu. We wprowadzeniu do sprawozdania za 2007r. umieszczony był następujący opis w zakresie zmian zasad rachunkowości w tym okresie sprawozdawczym:

W okresie sprawozdawczym (2007) Spółka zmieniała zasadę rozliczania remontów głównych i rewizyjnych taboru kolejowego. Od tego roku poniesione wydatki rozliczane są w czasie zgodnie z obowiązkowymi cyklami napraw w oparciu o odpowiednie przepisy kolejowe. Zgodnie z opisanymi powyżej zasadami rachunkowości, Spółka uznawała za dzień poniesienia kosztu - w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dzień ujęcia kosztu w księgach, którym był dzień przeksięgowania kosztu w odpowiedniej wysokości z rozliczeń międzyokresowych czynnych w koszty bieżącego okresu (miesiąca).

Spółka wskazuje w tym miejscu, że jej dotychczasowy akcjonariusz - niemiecka spółka P., zbyła w bieżącym roku akcje Spółki na rzecz spółki wchodzącej w skład Grupy D., która to wchodzi w skład Grupy Kapitałowej Kolei N.

Grupa D. zatrudnia około 88.000 pracowników i posiada około 2.000 oddziałów na całym świecie w 130 krajach, jest jednym z wiodących dostawców zintegrowanych usług logistycznych. W ramach D., Spółka jest częścią grupy firm zajmujących się transportem i logistyką. W skład całej Grupy D. wchodzi ponad 500 spółek mających swe lokalizacje na całym świecie.

Bezpośrednim większościowym akcjonariuszem Spółki (posiadającym prawie 98% akcji) jest obecnie spółka z Grupy D. o nazwie A. Sp. z o. o. Ze względu na wskazane zmiany właścicielskie w akcjonariacie Spółki i związaną z tym przynależność do nowej Grupy Kapitałowej, Spółka podlega nowym rygorom konsolidacyjnym wynikającym z krajowych i międzynarodowych przepisów o rachunkowości. Nowe uwarunkowania właścicielskie i konsolidacyjne zobowiązują Spółkę do stosowania zasad rachunkowości obowiązujących w Grupie Kapitałowej D., tak by zachowane były zasady porównywalności sprawozdań finansowych spółek podlegających konsolidacji w Grupie.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami i polityką rachunkowości w Grupie Kapitałowej D., Spółka zobowiązana jest m.in. do rozliczania kosztów remontów taboru kolejowego bezpośrednio w koszty bilansowe. Zasady te nie przewidują możliwości rozliczania kosztów remontów taboru kolejowego w czasie dla celów bilansowych, co jednocześnie oznacza, ze ponoszone na remonty wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, a momentem tym będzie dzień ujęcia kosztu w księgach (który z kolei będzie zgodny z dniem wykazanym na dokumencie księgowym (fakturze) jako dzień sprzedaży odpowiedniej usługi na rzecz Spółki).

Zmiana zasad (polityki) rachunkowości nastąpiłaby z pierwszym dniem roku bilansowego 2010. Pozostałe do rozliczenia w czasie koszty remontów taboru dokonywanych w latach ubiegłych oraz w roku bieżącym Spółka planuje zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w dniu zmiany zasad (polityki) rachunkowości, tj. na dzień 1 stycznia 2010 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe będzie, przy zmianie zasad (polityki) rachunkowości, zgodnie z którą pozostałe do rozliczenia koszty remontów taboru z roku 2007, 2008, 2009 dla celów rachunkowych zostaną rozpoznane jednorazowo jako koszt rachunkowy na dzień 01 stycznia 2010 roku (tj. w dniu zmiany zasad (polityki) rachunkowości), zaliczenie także na dzień 01 stycznia 2010 r. pozostałych do rozliczenia w czasie kosztów remontów taboru z roku 2007, 2008 i 2009 jednorazowo w koszty uzyskania przychodów, uwzględniając przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... /pytanie oznaczone we wniosku nr 3/

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. - dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Spółka kwalifikuje ponoszone koszty przeglądów i napraw do kosztów pośrednich, gdyż w jej ocenie koszty bezpośrednie obejmują jedynie wydatki, które są bezpośrednio związane z danymi przychodami, natomiast w przypadku kosztów pośrednich nie występuje bezpośrednia relacja wydatku z uzyskiwanymi przychodami. Koszty pośrednie stanowią wydatki, które nie mają ścisłego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów. Koszty pośrednie to koszty związane z całokształtem działalności i funkcjonowaniem Spółki. Tak więc

w związku z tym, że kosztów napraw i przeglądów taboru kolejowego nie sposób powiązać bezpośrednio z przychodami, stanowią one koszty inne niż bezpośrednie, tzw. koszty pośrednie.

Począwszy od 01 stycznia 2007r. ustawodawca, w art. 15 ust. 4 - 4e updop, wprowadził odrębne zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności od tego czy dany wydatek w sposób bezpośredni można powiązać z konkretnym przychodem, czy też wydatek ten dotyczy całokształtu działalności podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, należy zatem wskazać, iż na gruncie obowiązujących przepisów przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e updop (z wyjątkami określonymi w tym przepisie, tj. kosztami rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych). W konsekwencji zdaniem Spółki, zgodnie z powyższymi przepisami updop, ujęcie rachunkowe danego wydatku wyznacza datę poniesienia kosztu podatkowego, a zatem determinuje traktowanie podatkowe wydatku na gruncie updop, tj. zaliczenie odpowiednio do kosztów bezpośrednich bądź pośrednich.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji wydanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w następujących pismach:

• interpretacji wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 czerwca 2009r., sygn. IPPB5/423-190/09-2/IŚ,
• interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 lipca 2009r., sygn. ITPB3/423-224/09/PS,
• interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2009r., sygn. TPB3/423-140/09/PS,
• interpretacji wydanej przez Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 17 maja 2007r., sygn. 1473/892/KDO/423/29/07/EK.
  
  

Zdaniem Spółki, zgodnie z zasadami rachunkowości prawidłowe jest zarówno zaliczanie opisanych w stanie faktycznym dotyczące przyszłych lat obrotowych kosztów remontu taboru do czynnych rozliczeń międzyokresowych (zgodnie z polityką rachunkowości przyjętą przez Spółkę od początku 2007r.), jak również rozliczanie kosztów remontów taboru bezpośrednio w koszty rachunkowe oraz podatkowe na dzień ujęcia kosztu w księgach. Należy ponadto wskazać, iż przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2009r. nr 152, poz. 1223, dalej: ustawa o rachunkowości) zezwalają na zmianę zasad (polityki) rachunkowości, w szczególności obejmującą zmianę polegającą na zaliczaniu bezpośrednio w koszty rachunkowe wydatku rozliczanego uprzednio w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe.

Takie podejście znajduje także odzwierciedlenie w obecnym brzmieniu updop, która w art. 15 ust. 4d wskazuje na sposób ujęcia kosztów pośrednich, które co do zasady powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia - dotyczy to zarówno kosztów pośrednich rozpoznawanych na gruncie przepisów z zakresu rachunkowości jednorazowo jako koszty, jak i kosztów pośrednich rozliczanych w czasie. Jednocześnie ustawodawca w zdaniu drugim potwierdza możliwość takich sposobów kwalifikacji kosztów pośrednich, jednakże w sposób wyraźny, w celu uniknięcia potencjalnych wątpliwości odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym dane koszty pośrednie zakwalifikowane zostały jako koszty przekraczające okres podatkowy, a nie sposób przyporządkować precyzyjnie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego (w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą).

Reasumując Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami updop, w przypadku obowiązywania w Spółce zasad (polityki) rachunkowości zgodnych z przepisami ustawy o rachunkowości, powinna ona dostosować rozliczenia kosztów na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych do obowiązujących zasad (polityki) rachunkowości.

Mając na uwadze przytoczone powyżej stanowisko Spółki, poparte interpretacjami indywidualnymi, analogicznie jak w odniesieniu do zaliczania kosztów remontu taboru do czynnych rozliczeń międzyokresowych zgodnie z polityką rachunkowości przyjętą przez Spółkę od początku 2007 r., Spółka stwierdza, że prawidłowa będzie także, pod względem przepisów updop, zmiana zasad rozliczania kosztów remontów, wynikająca ze zmiany zasad (polityki) rachunkowości, polegająca na zaliczaniu wydatków związanych z remontami taboru w koszty uzyskania przychodów bezpośrednio w dniu ich ujęcia w księgach. Dniem tym będzie np. data sprzedaży wykazana na zakupowej fakturze źródłowej.

Spółka pragnie wskazać, iż zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów bilansowych na dzień ujęcia kosztu w księgach, zgodnie z obowiązującymi zasadami i polityką rachunkowości obowiązującymi w Grupie, jest zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości. Jak wskazano powyżej moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w myśl przepisów updop uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. W konsekwencji, jeśli Spółka zalicza wydatki na remont taboru do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio na dzień ujęcia kosztu w księgach, to powinny one być jednocześnie kwalifikowane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Uwzględniając przedstawiony przez Spółkę opis stanu faktycznego sprawy, a w szczególności zmiany właścicielskie jakie miały miejsce i związane z tym wymogi w zakresie rachunkowości, właściwym będzie, przy zmianie zasad (polityki) rachunkowości, zaliczenie pozostałych do rozliczenia w czasie kosztów remontów taboru, jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w dniu zaliczenia ich do kosztów rachunkowych (tj. zmiany zasad (polityki) rachunkowości), czyli ujęcie tych kosztów na dzień 1 stycznia 2010 roku.

Uwzględniając przepisy art. 15 ust. 4d i 4e updop, należy stwierdzić, że z dniem ich wprowadzenia w życie - 1 stycznia 2007 r. - zmieniło się znaczenie zasad rozliczania kosztów wynikające z przepisów ustawy o rachunkowości w stosunku do zasad rozliczenia kosztów na gruncie przepisów podatkowych. Powyższa zmiana spowodowała, a taki też był cel nowelizacji ustawy, uproszczenie zasad rozliczania kosztów i usunięcie kontrowersji związanych z wcześniej obowiązującymi przepisami w tym zakresie. Na znaczeniu wzrosło więc przyjęcie zasad rozliczenia kosztów w powiązaniu z przepisami ustawy o rachunkowości.

W ocenie Spółki jedynym właściwym sposobem zaliczenia aktywowanych kosztów, zgromadzonych na kontach rozliczeń międzyokresowych czynnych, przeznaczonych pierwotnie do rozliczenia w czasie, będzie zaliczenie tych kosztów w koszty uzyskania przychodów z dniem w którym nastąpi zaliczenie ich do kosztów rachunkowych, tj. z dniem w którym nastąpi wprowadzenie do Spółki nowej polityki rachunkowości, czyli z dniem 1 stycznia 2010 roku. Spółka wskazuje, że postępowanie takie jest jako jedyne uzasadnione. Koszty aktywowane na kontach rozliczeń międzyokresowych są bez wątpienia kosztami uzyskania przychodów a w związku ze zmianą zasad rozliczenia kosztów powinny być jednorazowo zaliczone w koszty z dniem, w którym dokonano tych zmian i zaliczono je do kosztów rachunkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – określana dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że aby wydatek mógł być uznany za koszty uzyskania przychodu musi być:

• poniesiony w celu uzyskania przychodów, oraz
• znajdować się poza zakresem wyłączeń wymienionych w art. 16 updop.
  
  

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż użytkowany tabor kolejowy podlega planowemu i obowiązkowemu przeglądowi i naprawie zgodnie z obowiązującymi dla każdego typu lokomotywy i wagonu cyklami. Przedmiotowe naprawy (remonty) taboru kolejowego obejmują czynności polegające na przywróceniu stanu technicznego, pogorszonego na skutek zwykłego użytkowania.

Spółka zaznaczyła, iż przedmiotowe wydatki kwalifikuje do kosztów pośrednich.

Spółka, zgodnie z przyjętą od początku 2007 roku polityką rachunkowości, zaliczała do czynnych rozliczeń międzyokresowych poniesione ww. wydatki. Odpisy rozliczeń międzyokresowych w zakresie powyższych kosztów następują stosownie do upływu czasu.

Zgodnie z opisanymi powyżej zasadami rachunkowości, Spółka uznawała za dzień poniesienia kosztu - w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop - dzień ujęcia kosztu w księgach, którym był dzień przeksięgowania kosztu w odpowiedniej wysokości z rozliczeń międzyokresowych czynnych w koszty bieżącego okresu (miesiąca).

W związku ze zmianami w strukturze własnościowej Spółki, od 2010 roku nastąpiła zmiana polityki rachunkowości, polegająca na zaliczaniu wydatków związanych z remontami jednorazowo do kosztów rachunkowych w dniu, na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt, stąd koszty te także zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, w myśl updop, bezpośrednio w dniu ich poniesienia, tj. w dniu na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych jako koszt np. na podstawie otrzymanej faktury. Pozostałe do rozliczenia koszty remontów taboru z roku 2007, 2008, 2009 dla celów rachunkowych zostaną rozpoznane jednorazowo jako koszt rachunkowy na dzień 01 stycznia 2010 roku (tj. w dniu zmiany zasad (polityki) rachunkowości), a zatem także pozostałe do rozliczenia w czasie na dzień 01 stycznia 2010r. koszty remontów taboru z roku 2007, 2008 i 2009 zostaną zaliczone jednorazowo w koszty uzyskania przychodów, uwzględniając przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne. Wykazane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości, w otwartych na następny rok obrotowy księgach rachunkowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, w celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, bez względu na datę podjęcia decyzji, zmienić dotychczas stosowane rozwiązania na inne, przewidziane ustawą. Zmiana dotychczas stosowanych rozwiązań wymaga również określenia w informacji dodatkowej wpływu tych zmian na sprawozdania finansowe wymagane innymi przepisami prawa, jeżeli zostały one sporządzone za okres, w którym powyższe rozwiązania uległy zmianie. W przypadku takim należy w sprawozdaniu finansowym jednostki za rok obrotowy, w którym zmiany te nastąpiły, podać przyczyny tych zmian, określić liczbowo ich wpływ na wynik finansowy oraz zapewnić porównywalność danych sprawozdania finansowego dotyczących roku poprzedzającego rok obrotowy, w którym dokonano zmian.

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazanie w art. 15 ust. 4e updop, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ww. ustawy o rachunkowości.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż zagadnienia dotyczące zaliczania do czynnych rozliczeń międzyokresowych ponoszonych wydatków remontowych, jak również zmiany polityki rachunkowości jednostki regulują przepisy o rachunkowości, do interpretacji których nie jest uprawniony tut. Organ. Przepisy tej ustawy nie są bowiem przepisami prawa podatkowego, a zatem nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Tym samym zasady i prawidłowość zapisów w księgach rachunkowych nie były weryfikowane przez tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 oraz 2 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.