INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 16 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego, od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. W 2008r. świadczył usługi dla kontrahenta na łączną kwotę 110.680 zł netto (brutto 135.029,60 zł).

Nabywca okazał się nieuczciwym i nie uregulował należności. W związku z powyższym sprawa została skierowana najpierw do sądu, a następnie do komornika sądowego w celu przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. W 2010r. Wnioskodawca otrzymał postanowienie komornika z dnia 31 grudnia 2009r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego.

Wierzytelności te zostały zarachowane jako przychody należne na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na czynności komornika dłużnikowi oraz wierzycielowi przysługuje skarga do sądu rejonowego zgodnie z art. 767 kodeksu postępowania cywilnego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania. Postanowienie więc uprawomocniło się w 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zaliczenie powyższych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dacie uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, czyli w 2010r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z umorzeniem postępowania egzekucyjnego przez komornika sądowego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego, nieściągalność powyższej wierzytelności została uprawdopodobniona i na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), można zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów w dacie uprawomocnienia się postanowienia, czyli w roku 2010.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana m.in. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną, a w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,
• nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (postanowienie o umorzeniu egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania egzekucyjnego).
  
  

Jeżeli zatem, wierzytelności spełniają ww. warunki, mogą zostać zaliczone, w kwocie netto, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wcześniej, niż zostanie spełniony ostatni z warunków.

W sytuacji zatem, gdy nieściągalność wierzytelności została potwierdzona postanowieniem o nieściągalności, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wierzytelność ta może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie uznania przez podatnika tego postanowienia za odpowiadające stanowi faktycznemu (najwcześniej w dacie uprawomocnienia się tego postanowienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż termin "postanowienie o nieściągalności", którym posługuje się ustawodawca w ww. art. 23 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, oznacza postanowienia wydawane przez organy egzekucyjne, których treść nie powinna budzić wątpliwości, co do istnienia, bądź nieistnienia majątku, z którego może być zaspokojona egzekwowana wierzytelność. Wykładnia celowościowa powołanego przepisu prowadzi zatem do wniosku, iż ocena czy wierzytelność, będąca przedmiotem roszczeń wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym, może być uznana za nieściągalną i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zależy od istnienia majątku dłużnika, którego wartość m.in. przewyższa koszty egzekucyjne postępowania. Z treści postanowienia jakim dysponuje Wnioskodawca powinno zatem wyraźnie wynikać, że dłużnik nie posiada majątku pozwalającego na spłatę zobowiązań jakie wobec niego posiada i Wnioskodawca uznaje to postanowienie jako zgodne ze stanem faktycznym. Jedynie w takim przypadku możliwym jest zaliczenie wartości netto wynikającej z niezapłaconej faktury (faktur) do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Zaliczenie to może nastąpić nie wcześniej niż data uprawomocnienia się postanowienia o nieściągalności wydanego przez organ egzekucyjny, tj. w 2010r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.