INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.02.2010r. (data wpływu 17.02.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.02.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank, działając na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2005r., Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.), w treści raportu bieżącego nr 2/2010 podał do publicznej wiadomości, iż w dniu 22 stycznia 2010r. Zarząd Banku podjął decyzję o wystąpieniu do Klientów, którzy za pośrednictwem Banku nabyli obligacje wyemitowane przez L. B.V. i gwarantowane przez B. Inc. z ofertą kupna tych obligacji przez Bank lub inny podmiot z Grupy Kapitałowej Banku, za kwotę stanowiącą 60% początkowej wartości inwestycji w danej walucie.

W dniu 15 września 2008r. B. złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, zaś 18 września 2008 r. L wystąpił o tymczasowe moratorium, po czym 8 października 2008 r. ogłoszono jego upadłość. Mając na uwadze dobro nabywców obligacji oraz dążąc do znalezienia leżącego w ich interesie rozwiązania sytuacji wynikłej z upadłości emitenta i gwaranta obligacji, Bank złożył w dniu 22 stycznia 2010 r. Klientom (nabywcom obligacji) propozycję nabycia od nich obligacji, samodzielnie lub za pośrednictwem podmiotu za swojej grupy kapitałowej.

W wykonaniu powyższej informacji Bank zawarł z Domem Maklerskim SA, dalej: DM umowę zlecenia, dalej: Umowa. DM jest podmiotem z grupy kapitałowej H., uprawnionym do nabywania i zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek. Stosownie do postanowień umowy Bank zlecił DM nabycie obligacji wraz ze wszystkimi związanymi z nimi prawami za cenę stanowiącą 60% początkowej wartości inwestycji w obligacje w celu ich dalszej odsprzedaży. DM zobowiązał się działając w imieniu własnym i na własny rachunek kupić obligacje za wskazaną wyżej cenę.

Umowy kupna obligacji, na podstawie której DM nabędzie obligacje, zostaną zawarte pomiędzy DM, H. oraz nabywcami obligacji, którzy odpowiedzą na złożoną przez H. ofertę nabycia obligacji.

Od momentu sprzedaży obligacji DM wszystkie prawa przysługujące Nabywcom Obligacji, w tym prawa związane z:

1. ugodą pozasądową, postępowaniem upadłościowym lub likwidacyjnym dotyczącym bezpośrednio lub pośrednio emitenta lub gwaranta Obligacji;
2. innymi sytuacjami, które bezpośrednio lub pośrednio dotyczą Obligacji; oraz
3. wszelkimi prawami związanymi z innymi postępowaniami sądowymi lub arbitrażowymi dotyczącymi obligacji;

zostaną nieodwołalnie i niezwłocznie przelane na DM.

Bank zlecił DM dalszą sprzedaż obligacji, z zastrzeżeniem że DM będzie zobowiązany do dalszej odsprzedaży obligacji wyłącznie wtedy, gdy warunki rynkowe umożliwią taką sprzedaż.

DM nie odpowiada za niewykonanie obowiązku powyższej sprzedaży obligacji w sytuacji, gdy panujące warunki rynkowe są niekorzystne, w szczególności brak jest potencjalnych nabywców obligacji. DM będzie uprawniony do dochodzenia wszelkich roszczeń związanych z obligacjami oraz podejmowania wszelkich czynności, które DM uzna za stosowne lub pożądane, w postępowaniu upadłościowym B. oraz L.

Strony umowy określiły zasady wynagrodzenia DM za usługi świadczone na rzecz Banku w ramach realizacji przedmiotowej umowy zlecenia nabycia obligacji w celu ich dalszej odsprzedaży w sposób następujący:

Bank zobowiązał się zapłacić DM za wykonanie zlecenia wynagrodzenie, kalkulowane zgodnie z poniższym wzorem, stanowiące sumę wynagrodzeń za realizację obowiązków wynikających z Umowy w odniesieniu do każdej umowy nabycia obligacji od jej posiadacza.

Wynagrodzenie = Kf ÷ Pm + Ko + S

Kf - koszty finansowania realizacji obowiązków wynikających z Umowy w odniesieniu do danej umowy nabycia obligacji obliczone według następującej formuły:

Kf =CO * Ke * T/365

CO — cena obligacji nabytych przez DM na podstawie umowy kupna obligacji w danym okresie rozliczeniowym

Ke — lM WIBOR +0,50%

1 M WIBOR — stopa WIBOR dla depozytów jednomiesięcznych notowana w pierwszym dniu roboczym danego miesiąca

T — Liczba dni Kosztów. finansowania w odniesieniu do Obligacji nabytych przez DM na podstawie tej Umowy Kupna Obligacji w Okresie Rozliczeniowym

Pm - prowizja maklerska za zawarcie i realizację danej umowy kupna obligacji w wysokości 0,30% ceny obligacji nabytych przez DM na podstawie danej umowy kupna obligacji płatna jednorazowo za pierwszy okres rozliczeniowy.

Ko - koszty operacyjne obejmujące koszty poniesione przez DM w danym okresie rozliczeniowym w związku z zawarciem i realizacją danej umowy kupna obligacji (w szczególności koszty opłat i prowizji związanych z nabywaniem, zbywaniem, rejestrowaniem i przechowywaniem obligacji).

S — wysokość straty określona jako różnica pomiędzy łączną ceną nabycia obligacji kupionych przez DM w wyniku realizacji Umowy, a kwotą uzyskaną przez DM z tytułu dalszej sprzedaży lub zdarzeń, o których mowa w Umowie, w szczególności w wyniku otrzymania przez DM świadczeń pieniężnych w wyniku ugody lub postępowania upadłościowego, arbitrażowego lub likwidacyjnego wobec emitenta lub gwaranta obligacji.

Okres rozliczeniowy dla celów umowy oznacza miesiąc kalendarzowy, przy czym pierwszy okres rozliczeniowy rozpoczyna się w dacie zawarcia niniejszej umowy i obejmuje umowy kupna obligacji zawarte przed ta datą i kończy się w ostatnim dniu miesiąca w którym zawarta zostaje niniejsza urnowa, a ostatni okres rozliczeniowy rozpoczyna się w kolejnym dniu po upływie poprzedniego okresu rozliczeniowego i kończy się we wcześniejszej z poniższych dat:

(A) w dniu zawarcia ostatniej umowy sprzedaży obligacji w ramach dalszej sprzedaży, albo

(13) w dniu zakończenia się postępowania upadłościowego B. oraz L.

Wynagrodzenie, o którym mowa w Umowie będzie płatne za okresy rozliczeniowe na podstawie faktury wystawionej przez DM.

Strony wskazały, iż w przypadku, gdy w wyniku zdarzeń określonych w Umowie (sprzedaż obligacji, zaspokojenie z masy upadłości) DM zrealizuje zysk, DM zwróci Bankowi kwotę zysku zgodnie z art. 740 Kodeksu cywilnego.

Mając na względzie przedstawiony powyżej stan faktyczny Bank, wnosi o potwierdzenie, iż uwzględniając brzmienie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dalej: UPDOP, koszt wynagrodzenia płacony przez Bank na rzecz DM na podstawie Umowy będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.

Stanowisko Spółki.

Stosownie do normy art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Wskazać należy, iż aby dany koszt mógł zostać zakwalifikowanych do kosztów uzyskania przychodów spełnione muszą być kumulatywnie wskazane przez ustawodawcę warunki:

1. został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty),
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany.
   
   

W obecnym brzmieniu przepisu kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 UPDOP, ale także koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 UPDOP.

Celowość poniesienia kosztu przez podatnika oznaczą, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione przez podatnika niezależnie od tego, czy ich poniesienie przyniosło skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Brak osiągnięcia takiego skutku nie dyskwalifikuje więc danego kosztu jako kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 UPDOP, jeżeli tylko podatnik wykaże, że na podstawie dostępnej jemu wiedzy mógł zasadnie przypuszczać, iż poniesione koszty (wydatki) osiną swój cel w postaci osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów (M. Pawlik, Nowe pojęcie kosztów uzyskania przychodów, Monitor Podatkowy 2007, nr 2; A. Gomułowicz, Koszty uzyskania przychodów. Zasady ogólne, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2005 oraz W. Pietrasiewicz, M. Romańczuk, Koszty uzyskania przychodów, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2006).

Mając na uwadze, iż ustawodawca nie sformułował definicji legalnej pojęcia „zachowanie albo zabezpieczenie” źródła przychodów, pojęcia te należy określać na gruncie języka potocznego. Tak więc zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów jest jego utrzymanie w sprawności, jego uchowanie i uchronienie, tak aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości, a także podtrzymanie istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięcia, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność (M. Pawlik, Nowe pojęcie kosztów uzyskania przychodów, Monitor Podatkowy 2007, nr 2). Ponieważ jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest działalność gospodarcza, to wszystkie ponoszone w związku z tą działalnością koszty niebędące kosztami bezpośrednio nakierowanymi na osiągnięcie określonych przychodów, należy uznać za koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 UPDOP.

W związku z faktem, iż przyczyną zawarcia Umowy i zlecenia odkupu obligacji w celu ich odsprzedaży pozostaje dobro nabywców obligacji oraz dążenie do znalezienia leżącego w ich interesie rozwiązania sytuacji wynikłej z upadłości emitenta i gwaranta obligacji, działanie to powinno być oceniane jako mające na celu w pierwszym rzędzie zabezpieczenie relacji z Klientem Banku. Dodatkowo potencjalne przyszłe przychody związane z realizacja transakcji sprzedaży obligacji przez DM należne będą Bankowi. W świetle powyższego koszty wynagrodzenia, które zostanie zapłacone przez Bank na rzecz DM w wykonaniu Umowy pozostają niewątpliwie kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 UPDOP i jako takie powinny pomniejszyć podstawę opodatkowania w okresie rozliczeniowym, w którym zostały poniesione.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W konsekwencji, zaliczając określony wydatek w poczet kosztów uzyskania przychodów, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych obowiązany jest do wykazania związku pomiędzy poniesieniem kosztów a uzyskaniem przychodu (zachowaniem, zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatkowej. Nie wystarczy w tym przypadku samo subiektywne przekonanie podatnika o wpływie poniesionego wydatku na osiągnięcie przychodu. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz generowania przychodów.

Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości. A więc, kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Aby zakwalifikować koszt wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę (Bank, Spółkę) na rzecz Domu Maklerskiego ( DM) na podstawie umowy zlecenia nabycia obligacji w celu ich dalszej odsprzedaży (Umowy) do kosztów uzyskania przychodów, przy spełnieniu przesłanki działania „w celu osiągnięcia przychodów”, należy przede wszystkim wykazać związek pomiędzy przychodami Spółki a ponoszonym kosztem w takiej postaci, że możliwe jest przy przyjęciu kryteriów obiektywnych, stwierdzenie, iż wydatek zostanie poniesiony w związku z działaniem, które przyniesie lub będzie miało przynieść efekt w postaci uzyskania przychodu. A zatem koniecznym jest wykazanie, że poniesiony wydatek wpływa w sposób bezpośredni lub pośredni na osiągnięcie przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym jest działalność gospodarcza. Jednakże nie można przyjąć (jak uważa Spółka), iż wszystkie ponoszone w związku z tą działalnością koszty nie będące kosztami bezpośrednio nakierowanymi na osiągnięcie określonych przychodów, należy uznać za koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Analizując spełnienie przesłanki „celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów” należy zauważyć, iż zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1996 przez pojęcie „zachować” („zachowywać”) należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nie naruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” („zabezpieczać”) oznacza „uczynić bezpiecznym - nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić”. Można więc przyjąć, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nie naruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby źródło to funkcjonowało w bezpieczny sposób. Zatem wydatki, które przyczynią się do zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodu, to takie wydatki, które w efekcie pozwolą w przyszłości osiągnąć przychód z tego źródła.

Wydatki na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej to wydatki związane z samym funkcjonowaniem firmy jako całości. Do kosztów podatkowych można zaliczyć te koszty zachowania i zabezpieczenia firmy, jako podmiotu przynoszącego dochody, które są wynikiem gospodarczych potrzeb źródła przychodu, związanych z jego eksploatacją w sferze materialnej i organizacyjnej, tak aby utrzymać ciągłość tego źródła przychodu w znaczeniu zapewnienia podatnikowi możności osiągania z niego trwale zysków. Do tej grupy kosztów można zaliczyć wszelkie wydatki na ubezpieczenia, doradztwo , badania rynkowe, usługi księgowe, usługi prawne, wydatki na przekształcenia gospodarcze i wiele innych. Zatem koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty ponoszone w celu utrzymania w sprawności źródła przychodów, jego uchowania i uchronienia tak, aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości. To także koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięć, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność.

Zapłaty przez Spółkę na rzecz DM przedmiotowego wynagrodzenia nie można w ocenie organu wydającego interpretację nazwać ani działaniem Spółki w celu osiągnięcia przychodów (z zastrzeżeniem, o którym mowa dalej), ani zachowania źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Organ zauważa, że Spółka w żadnym miejscu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wskazała, w jaki sposób poniesienie przez nią wydatków w postaci wynagrodzenia dla DM wpłynie na osiągnięcie przez nią przychodów (pomijając w tym miejscu, cyt.: „potencjalne przyszłe przychody związane z realizacją transakcji sprzedaży obligacji przez DM”) albo przyczyni się do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.

W szczególności nie można uznać za takowe lakonicznego stwierdzenia Spółki, cyt.: „W związku z faktem, iż przyczyną zawarcia Umowy i zlecenia odkupu obligacji w celu ich odsprzedaży pozostaje dobro nabywców obligacji oraz dążenie do znalezienia leżącego w ich interesie rozwiązania sytuacji wynikłej z upadłości emitenta i gwaranta obligacji, działanie to powinno być oceniane jako mające na celu w pierwszym rzędzie zabezpieczenie relacji z Klientem Banku.”

Z powyższej argumentacji Spółki nie wynika bowiem w jaki sposób zabezpieczenie relacji z klientami banku, którzy za pośrednictwem Banku nabyli przedmiotowe obligacje, wpłynie/może wpłynąć na zabezpieczenie/zachowanie źródła przychodów Spółki, a tym bardziej na uzyskanie przez nią przychodów.

Również organ nie dostrzega istnienia takiego rodzaju związków. Klienci banku stanowią odrębne od niego podmioty sfery gospodarczej, a więc jakiekolwiek wydatki, które nakierowane są na rekompensatę straty finansowej poniesionej przez tych klientów, z istoty rzeczy są ponoszone w interesie samych klientów, a nie Banku. Nie mogą więc zostać za takie uznane.

Klienci Banku zawierając umowę zakupu obligacji decydowali się na poniesienie ryzyka inwestycyjnego. To klienci ponoszą zatem odpowiedzialność za własną stratę finansową.

W konsekwencji działania Banku polegające de facto na pomocy w zaistniałej sytuacji swoim klientom, należy oceniać jako próbę przerzucenia negatywnych skutków podjętego przez tych klientów ryzyka inwestycyjnego na Bank, a w konsekwencji (w sytuacji zaliczenia wynagrodzenia dla DM do kosztów uzyskania przychodów) na Skarb Państwa.

Odnosząc się zaś do dodatkowego argumentu Spółki, iż poniesione wydatki mogą wiązać się z potencjalnymi przyszłymi przychodami związanymi z realizacją transakcji sprzedaży obligacji przez DM, które należne będą Bankowi, organ zauważa co następuje:

Jak wskazano we wniosku Spółki, z treści umowy z Domem Maklerskim Banku wynika, że przedmiotowe obligacje mają być przy wystąpieniu sprzyjających okoliczności sprzedane. Ponadto stanowią tytuł do otrzymania przez DM ewentualnych świadczeń pieniężnych w wyniku ugody lub postępowania upadłościowego, arbitrażowego lub likwidacyjnego wobec emitenta lub gwaranta obligacji.

Zgodnie z Umową w przypadku wystąpienia tych zdarzeń (sprzedaż, zaspokojenie z masy upadłości) DM zwróci Spółce kwotę zysku.

Biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, iż w sytuacji wystąpienia (wykazania) przychodów podatkowych z tych tytułów, wydatki w postaci przedmiotowego wynagrodzenia będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jako poniesione w celu ich uzyskania. Wydatki na zakup obligacji (wynagrodzenie dla DM), są bowiem wydatkami, bez których nie dojdzie do uzyskania przez Bank zysku z tytułu sprzedaży obligacji/zaspokojenia z masy upadłości, stanowiącego przychód podatkowy Spółki. Z uwagi na wystąpienie w takim przypadku związku między wydatkami Spółki w postaci wynagrodzeniem dla DM, a przychodami uzyskanymi przez Spółkę ze sprzedaży obligacji czy zaspokojenia z masy upadłości, Bank będzie mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie wykazania tych przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.