INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2011 r. (data wpływu 21 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obniżenia lub podwyższania w latach następnych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów stalowych, walcowanych i kutych.

W celu unowocześnienia i rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności produkcyjnej, Spółka jest w trakcie działań inwestycyjnych polegających na budowie nowych hal/budynków produkcyjnych (tj. stalowni i walcowni). W efekcie procesu inwestycyjnego, Spółka nabędzie lub wytworzy we własnym zakresie szereg składników majątkowych stanowiących środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Po zakończeniu prac inwestycyjnych, w momencie przekazania składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności produkcyjnej, zamierza wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i rozpocząć od następującego miesiąca dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Spółka, wprowadzając ww. środki trwałe do ewidencji, zamierza zastosować, stawki amortyzacyjne niższe niż wskazane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „UPDOP”).

W przyszłości, od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego, Spółka zamierza dowolnie podwyższać lub obniżać stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych (zarówno w przypadku stawek już uprzednio obniżonych, jak też standardowych stawek amortyzacyjnych). Wysokość powyższych stawek nie przekroczy jednak stawek wskazanych w Wykazie.

W stosunku do środków trwałych powstałych w efekcie procesu inwestycyjnego, Spółka będzie stosować liniową metodę amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może – wprowadzając do właściwej ewidencji nowe środki trwałe – dowolnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wszystkich lub wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową w wysokości niższej niż wskazana w Wykazie...
2. Czy Spółka może – od pierwszego miesiąca każdego nowego roku podatkowego – według własnego uznania, obniżać lub podwyższać obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne dla wszystkich lub wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, z zastrzeżeniem, że stawki mogą być podwyższone maksymalnie do poziomu stawek wskazanych w Wykazie...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją nr IPTPB3/423-151/11-2/PM.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Natomiast zgodnie z normą art. 16i ust. 5 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych:„Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

Analiza normy art. 16i ust. 5 ww. ustawy prowadzi do wniosku, że przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej środków trwałych. Co więcej, ustawodawca nie przewidział żadnych dodatkowych ustawowych ograniczeń, obostrzeń lub wymagań w ww. zakresie – w szczególności:

• nie określił minimalnego poziomu, do którego można obniżyć stawki amortyzacji podatkowej, oraz

• nie określił czy ww. obniżenie stawek amortyzacji podatkowej powinno dotyczyć wszystkich środków trwałych zakwalifikowanych do danej grupy/typu środków trwałych, czy też tylko niektórych z nich.
  
  

Wykładnia powyższego przepisu, mając na względzie także powyższe uwagi, prowadzi zatem do oczywistego wniosku, iż podatnicy mogą obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne poniżej poziomu stawek określonych w Wykazie już w momencie wprowadzenia nowych środków trwałych do właściwej ewidencji.

Uznać bowiem należy, że wolą ustawodawcy było pozostawienie podatnikowi prawa do podjęcia indywidualnej/swobodnej decyzji w ww. zakresie, tj. w zakresie ustalania stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego tak długo, jak stawka ta nie jest wyższa niż stawka wynikająca z Wykazu. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza m.in. treść uzasadnienia projektu zmian do ustawy podatku dochodowego od osób prawnych w art. 16i ust 5 tej ustawy (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), gdzie stwierdzono: „Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami z przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.”

W związku z powyższym, w opinii Spółki, podatnik ma dowolność w zakresie ustalenia obniżonej stawki amortyzacyjnej zarówno na moment wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji, jak i w okresie późniejszym (od pierwszego miesiąca roku podatkowego).

W oparciu o treść art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stoi na stanowisku, iż do swobodnej decyzji podatników należy także dokonywanie dalszych zmian stawek amortyzacyjnych, polegających w szczególności na:

• dalszym obniżeniu stawek lub

• podwyższeniu uprzednio obniżonych podatkowych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, z zastrzeżeniem, że stawki mogą być podwyższone maksymalnie do poziomu stawek wskazanych w Wykazie.
  
  

Zmiany stawek amortyzacyjnych w powyższym zakresie mogą być dokonane począwszy od pierwszego miesiąca każdego nowego roku podatkowego.

Zdaniem Spółki, możliwość podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej do stawek amortyzacji wynikających z Wykazu lub też do innych stawek amortyzacyjnych nieprzekraczających stawek określonych w Wykazie istnieje pomimo braku wyraźnego przepisu ww. zakresie. Rolą przepisu regulującego zasady postępowania w przedmiotowym zakresie jest zaś art. 16i ust. 5 zd. 2 ww. ustawy. Poprzez zastosowanie w treści ww. normy określenia „zmiana”, ustawodawca wskazał bowiem, że dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nie wskazując kierunku ww. zmiany. Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin „zmiana” należy rozumieć jako wymiana, zastąpienie – tj. zarówno jako obniżenie, jak i podwyższenie.

Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych (oczywiście tak długo, jak stawki te nie są od stawek wskazanych w Wykazie). W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka stoi na stanowisku, że możliwe jest podwyższenie lub dalsze obniżenie, wedle decyzji (uznania podatnika), uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej – jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po ww. zmianach nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż całość przeprowadzonej przez Nią analizy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej i jednolitej praktyce organów podatkowych. Przykładowo:

• w interpretacji z dnia 24 lutego 2011 r. (sygn.: ILPB4/423-329/10-4/ŁM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że:„Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (…) Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększanie uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 o podatku dochodowym od osób prawnych, prawem Spółki jest podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka może dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”;

• w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2011 r. (syg.: IPPB5/423-849/10-3/JC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że:

„Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Możliwość obniżenia lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzowane wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”;

• w interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2009 r. (syg.: ILPB3/423-181/09-2/MC) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyraził pogląd, że:

„Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (…) Zapis art. 16i ust. 5 ww. ustawy wskazuje jednocześnie, że obniżona stawka amortyzacyjna może dotyczyć niektórych – wybranych przez podatnika środków trwałych. Oznacza to, że Spółka mając kilka środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.”

• w interpretacji indywidualnej z dnia 18 listopada 2008 r. (syg.: ITPB3/423-495/08/AW) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że:

„Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”;

• w interpretacji indywidualnej z dnia 20 października 2008 r. (syg.:IBPB3/423-636/08/BG) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że:

„Możliwość obniżenia stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”;

• w piśmie z dnia 7 lipca 2004 r. (syg.: PUS.I/423/64/2004) Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał, iż:

„Zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem art. 16i ust. 5 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przypis własny, zmiana stawki – zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Jednakże zmiana stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych w trakcie roku podatkowego, tj. jej obniżenie, a także zwiększenie uprzednio obniżonej, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.”

Podsumowując powyższe wnioski płynące z analizy treści art. 16i ust. 5 o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym:

1. Spółka może – od pierwszego miesiąca każdego nowego roku podatkowego – według własnego uznania, obniżać lub podwyższać obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne dla wszystkich lub wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, z zastrzeżeniem, że stawki mogą być podwyższone maksymalnie do poziomu stawek wskazanych w Wykazie.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż jeden rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ww. ustawy:

• w równych ratach co miesiąc,

• w równych ratach co kwartał,

• jednorazowo na koniec roku.
  
  

Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może jednakże przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego, w oparciu o art. 16h ust. 4 ww. ustawy.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyjątkiem od ogólnej zasady naliczania odpisów amortyzacyjnych od następnego miesiąca po wprowadzeniu środka do ewidencji jest jednorazowa amortyzacja dokonywana na zasadach określonych w art. 16k ust. 7 ww. ustawy. Jeżeli podatnik skorzysta z tej metody amortyzacji, może dokonać odpisu już w tym miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji zgodnie z art. 16k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych.

W ustawie nie zostały określone przesłanki zastosowania obniżenia stawek, ani też maksymalne wielkości ich obniżenia. Zatem, podatnik posiada w tym zakresie dużą swobodę i może dokonać zmiany stawki, zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 16i ust. 5 ww. ustawy). Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko z zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki rachunkowości.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest w trakcie działań inwestycyjnych polegających na budowie nowych hal i budynków produkcyjnych. Po zakończeniu prac inwestycyjnych, w momencie przekazania tych składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności produkcyjnej, zamierza wprowadzić je do ewidencji środków trwałych. Do celów podatku dochodowego od osób prawnych będą one podlegać amortyzacji według metody liniowej. W przypadku nowych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji Spółka planuje dokonanie obniżenia lub podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych bądź dla wybranych środków trwałych do wysokości niższej niż w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Reasumując w świetle wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego – według własnego uznania, obniżać lub podwyższać obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne dla wszystkich lub wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, z zastrzeżeniem, że stawki mogą być podwyższone maksymalnie do poziomu stawek wskazanych w Wykazie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.