2019.03.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.4.2019.1.MS
z 5 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy odszkodowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia stanowi dla Spółki przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samym uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy odszkodowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia stanowi dla Spółki przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samym uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego, działającą w branży motoryzacyjnej. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowymi od osób prawnych („CIT”) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tj. podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („SSE”). Wnioskodawca otrzymał dotychczas następujące zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (dalej łącznie jako: „Zezwolenia”):

(i) zezwolenie z dnia 27 grudnia 2007 r., które zostało zmienione 4 grudnia 2009 r. (zmiana dotyczyła wydłużenia terminu na wypełnienie warunków związanych z inwestycją); zezwolenie to obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy,

(ii) zezwolenie z dnia 30 czerwca 2014 r., które obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy,

(iii) zezwolenie z dnia 12 lipca 2017 r., które obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy.

Ponadto, na rzecz Spółki została wydana przez Zarząd Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. (działający w imieniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii) decyzja o wsparciu z dnia 10 grudnia 2018 r. („Decyzja”), która obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na nieruchomościach położonych w W oraz miejscowościach U i W.

Obecnie, Spółka korzysta z zezwolenia z dnia 30 czerwca 2014 r. Działalność Wnioskodawcy, w zakresie określonym w Zezwoleniach oraz w Decyzji jest zwolniona z opodatkowania CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a ustawy o CIT.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca uzyskuje zarówno dochody zwolnione z opodatkowania CIT (na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz pkt 34a ustawy o CIT), jak i dochody podlegające opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych (dochody z działalności nieobjętej Zezwoleniami oraz Decyzją).

Spółka, aby prawidłowo określić wysokość dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT, zobowiązana jest dokonywać podziału i alokacji przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów na te przychody i koszty, które powstają w związku z działalnością zwolnioną oraz na te związane z działalnością opodatkowaną. Alokacja przychodów i kosztów pozwala na określenie wysokości dochodów zwolnionych od opodatkowania i podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W jednym z zakładów Spółki na terenie SSE (tj. w zakładzie nr 1) wybuchł pożar. Pożar objął ograniczony obszar zakładu nr 1 - halę lakierni, jednej z trzech, jakie Wnioskodawca posiada na terenie SSE w W („zniszczona lakiernia”). W lakierni objętej pożarem była realizowana część procesu produkcyjnego. Mimo podjętej akcji gaśniczej, zniszczeniu uległy znajdujące się na terenie zakładu nr 1: budynek hali wraz z infrastrukturą, maszyny produkcyjne, nieukończone wyroby (produkcja w toku) oraz materiały wykorzystywane do produkcji (farby i lakiery). Zniszczone mienie (budynek hali, maszyny produkcyjne, produkcja w toku oraz materiały) Spółka wykorzystywała w całości w ramach działalności objętej Zezwoleniami (zwolnionej z opodatkowania CIT - dochód ze sprzedaży produktów wytworzonych w zniszczonej lakierni korzystał ze zwolnienia z CIT w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT).

W wyniku pożaru Spółka rozpozna następujące rodzaje kosztów uzyskania przychodów:

stratę z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych (dla celów podatkowych) środków trwałych (budynku hali oraz maszyn produkcyjnych),
straty związane ze zniszczeniem nieukończonych wyrobów (produkcji w toku), a także surowców/materiałów wykorzystywanych do produkcji (farby i lakiery).

Wysokość powyższych strat zostanie ustalona przez Wnioskodawcę zgodnie z obowiązującymi w Spółce zasadami rachunkowości na podstawie danych wynikających z ksiąg podatkowych.

Budynek hali oraz maszyny produkcyjne stanowiły środki trwałe Spółki. Odpisy amortyzacyjne związane z wykorzystywaniem tych środków trwałych Spółka rozpoznawała jako koszty uzyskania przychodów działalności strefowej (zwolnionej z opodatkowania CIT).

W wyniku pożaru doszło do czasowego zatrzymania produkcji na terenie całego zakładu, w którym znajdowała się zniszczona lakiernia. Zadania produkcyjne realizowane dotychczas na terenie zniszczonej lakierni zostały przekazane do pozostałych dwóch lakierni Spółki w W (również położonych na terenie SSE). Część obniżonych wskutek pożaru mocy produkcyjnych zostanie również uzupełniona usługami zewnętrznych kooperantów, z którymi Spółka stale współpracuje. Niemniej, w związku z koniecznością zmodyfikowania oraz/lub przeniesienia części procesu produkcyjnego, co będzie wiązało się z potrzebą poniesienia dodatkowych kosztów, a także będzie mogło mieć wpływ na spadek poziomu przychodów, Spółka osiągnie niższy niż zakładany poziom dochodów z działalności produkcyjnej.

Obecnie Spółka zakończyła prace nad dokładną inwentaryzacją zniszczeń, trwa również proces zbierania ofert w zakresie odbudowy zniszczonej lakierni i znajdującego się w niej parku maszynowego.

Spółka oraz konsorcjum spółek ubezpieczeniowych (łącznie jako: „Ubezpieczyciel”), zawarły umowę ubezpieczenia obowiązującą od dnia 16 września 2018 r. do dnia 15 września 2019 r. („Umowa”). Na podstawie Umowy, przysługująca Wnioskodawcy ochrona ubezpieczeniowa obejmuje m.in.:

ubezpieczenie mienia: Ubezpieczyciel odpowiada za powstanie szkody lub serii szkód w mieniu na skutek objętych zakresem ubezpieczenia wydarzeń losowych (w tym pożaru);
ubezpieczenie utraty zysku: Ubezpieczyciel odpowiada za następstwa wypadków ubezpieczeniowych polegających na niewypracowaniu planowanego zysku/zwiększeniu kosztów z powodu całkowitej lub częściowej przerwy działalności wywołanej szkodą objętą zakresem ubezpieczenia mienia przedstawionego w pkt (i) powyżej.

Spółka spodziewa się otrzymać Ubezpieczenie z obu wskazanych wyżej tytułów, tj. na podstawie ubezpieczenia mienia i ubezpieczenia utraty zysku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odszkodowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia stanowi dla Spółki przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samymi uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia stanowi dla Spółki przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samym uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia przychodu, określając jedynie przykładowy katalog przysporzeń, które stanowią przychód podatkowy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, pojęcie przychodu obejmuje, w szczególności, otrzymane pieniądze lub wartości pieniężne.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wartość odszkodowania wypłaconego przez Ubezpieczyciela na rzecz Spółki będzie stanowić przychód w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest - co do zasady - dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego:

z zysków kapitałowych, oraz
dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Przez dochód ze źródła przychodów należy natomiast rozumieć (zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu) nadwyżkę sumy przychodów uzyskanych z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągniętą w roku podatkowym.

W przypadkach określonych w odrębnych przepisach przedmiotem opodatkowania jest również przychód, natomiast taka sytuacja nie wystąpi, w ocenie Spółki, na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm. – dalej jako: „Ustawa o SSE”) (przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przepisy Ustawy o CIT nie definiują pojęcia: działalności gospodarczej, dochodów z działalności gospodarczej, w tym także dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. W związku z powyższym, mając na uwadze, że zwolnienie unormowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT zostało powiązane z przepisami Ustawy o SSE, należy odwołać się do definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646 – dalej jako: „Prawo przedsiębiorców”).

Zgodnie z art. 3 Prawa przedsiębiorców działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, za dochód z działalności gospodarczej należy uznać wszelki efekt ekonomiczny (finansowy) zorganizowanej, zarobkowej działalności wykonywanej we własnym imieniu w sposób ciągły. Równocześnie, w ocenie Spółki, nie ma uzasadnionych podstaw, aby twierdzić, że przez dochód z działalności gospodarczej należy rozumieć tylko takie świadczenie, które stanowi bezpośrednio cenę za konkretny towar lub usługę, z wyłączeniem jakichkolwiek innych świadczeń.

Wnioskodawca wskazuje na szerokie spektrum czynników, które wpływają na prowadzenie działalności gospodarczej (zarówno na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią). Mianowicie, na wynik działalności gospodarczej mogą składać się zarówno przychody i koszty wynikające z działalności operacyjnej, jak również inne przychody i koszty, które co prawda nie są efektem prowadzonej działalności operacyjnej (w przypadku Wnioskodawcy - związanej z produkcją i sprzedażą wyrobów), niemniej pozostają z tą działalnością w bezpośrednim związku.

Należy też podkreślić, że wynik działalności każdego przedsiębiorcy, w tym Wnioskodawcy, jest kształtowany zarówno przez jego działalność operacyjną, jak i przez zyski/straty o charakterze losowym. Wobec tego ponoszenie ryzyka (w tym związanego z działalnością sił przyrody) stanowi stały element rzeczywistości biznesowej.

Należy również zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy na terenie SSE objęta Zezwoleniami może być prowadzona wyłącznie w oparciu o posiadany majątek produkcyjny (tj. majątek trwały i obrotowy, taki jak budynki, maszyny i materiały).

Racjonalnie działający przedsiębiorca podejmuje wszelkie działania w celu minimalizacji ryzyk związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (która to działalność w przypadku Spółki jest prowadzona na terenie SSE) - w tym ryzyka uszkodzenia budynków, urządzeń oraz materiałów warunkujących prowadzenie działalności operacyjnej. Wobec tego zawarcie Umowy dotyczącej ubezpieczenia mienia, które w wypadku uszkodzenia poszczególnych aktywów pozwali na uzyskanie odszkodowania rekompensującego straty i umożliwiającego wznowienie działalności, należy traktować jako następstwo i integralny element prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE.

Biorąc powyższe pod uwagę, a także mając dodatkowo na względzie konieczność szerokiego rozumienia pojęcia przychodu na gruncie ustawy o CIT, należy uznać, że uzyskane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia mienia powinno być uznane za przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Ponadto, z uwagi na miejsce powstania szkody i przeznaczenie zniszczonego majątku (zniszczona lakiernia, położona na terenie SSE była wykorzystywana w pełni do działalności produkcyjnej objętej Zezwoleniami), przychód z tytułu odszkodowania należy bezpośrednio powiązać z działalnością gospodarczą Spółki objętą zwolnieniem z CIT. W konsekwencji, w związku z uzyskaniem odszkodowania, Spółka osiągnie przychód kształtujący dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, podlegający zwolnieniu z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W świetle powyższej analizy i wniosków co do konieczności przyjęcia szerokiego rozumienia pojęcia przychodów z działalności gospodarczej, w ocenie Spółki nie ma podstawy aby zawęzić możliwość stosowania zwolnienia z CIT wyłącznie do przychodów z tytułu zapłaty za towary lub usługi wytworzone na terenie SSE. Jeśli taki byłby cel ustawodawcy, przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 nie stanowiłby, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej a, przykładowo, że wolne od podatku są dochody uzyskane ze sprzedaży towarów i usług wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Opisane wyżej rozumienie analizowanych przepisów znajduje potwierdzenie w znanym Spółce orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 r. (sygn. akt II FSK 245/16): „nie ma uzasadnionych podstaw, aby twierdzić, że przez dochód taki [tj. zwolniony z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 - dopisek Wnioskodawcy] należy rozumieć tylko takie świadczenie, które stanowi bezpośrednio cenę za konkretny towar lub usługę, z kategorycznym wyłączeniem jakichkolwiek innych świadczeń”.

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w prawomocnym wyroku z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt I SA/Rz 3/16): „przychód jeżeli wiąże się ściśle z procesem produkcji na który podmiot strefowy posiada zezwolenie również podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Ograniczenie bowiem stosowania tego przepisu tylko do przychodów uzyskanych z tytułu zbycia produktów finalnych wytworzonych w strefie nie znajduje uzasadnienia skoro zwolnienie to odnosi się do przychodów związanych z działalnością w strefie prowadzoną na podstawie zezwolenia, nie zaś do produktów wskazanych w zezwoleniu”.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w znanych Spółce interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 stycznia 2016 r., sygn. ITPB3/4510-588/15/MK,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 25 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4510-184/15-2/IR,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-397/14/CzP,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 października 2010 r., sygn. ILPB3/423-617/10-4/MM.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia stanowi dla Spółki przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samym uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop). Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 updop, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm.).

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca uzyskuje zarówno dochody zwolnione z opodatkowania CIT, jak i dochody podlegające opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych. W 2018 r. w jednym z zakładów Spółki na terenie SSE wybuchł pożar. Pożar objął halę lakierni. W lakierni objętej pożarem była realizowana część procesu produkcyjnego. Zniszczeniu uległ budynek hali wraz z infrastrukturą, maszyny produkcyjne, nieukończone wyroby oraz materiały wykorzystywane do produkcji (farby i lakiery). Zniszczone mienie (budynek hali, maszyny produkcyjne, produkcja w toku oraz materiały) Spółka wykorzystywała w całości w ramach działalności objętej Zezwoleniami.

W wyniku pożaru Spółka rozpozna następujące rodzaje kosztów uzyskania przychodów:

stratę z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych,
straty związane ze zniszczeniem nieukończonych wyrobów, a także surowców/materiałów wykorzystywanych do produkcji.

Spółka zawarła umowę ubezpieczenia, na podstawie której przysługująca Wnioskodawcy ochrona ubezpieczeniowa obejmuje m.in.:

ubezpieczenie mienia,
ubezpieczenie utraty zysku.

Spółka spodziewa się otrzymać ubezpieczenie z obu wskazanych wyżej tytułów.

W związku z powyższym wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy odszkodowanie uzyskane od ubezpieczyciela stanowi jej przychód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i tym samym uzyskany z tego tytułu dochód korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Z ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wynika, że aby dany dochód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania musi być uzyskany z działalności:

prowadzonej na terenie SSE,
prowadzonej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową. Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu.

Tym samym należy uznać, że jeżeli Spółka uzyska dochód z tytułu odszkodowania od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia, który nie jest dochodem z działalności wymienionej w zezwoleniu, to dochód z tego tytułu nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego.

Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Należy wskazać również, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce.

W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji.

Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Ponadto należy wskazać, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem każdego organu administracji podatkowej jest działanie zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Odmienne zatem rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 23 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 113/12: „Fakt wydania w tym samym stanie faktycznym odmiennej interpretacji sam w sobie nie może być uznany za argument przemawiający za niezgodnością z prawem interpretacji wydanej w stosunku do strony skarżącej. Organ nie tylko ma prawo a przede wszystkim ma obowiązek wydać odmienną interpretacje, gdy uzna że wcześniejsza interpretacja była błędna (por. wyrok I FSK 1036/08 z dnia 16 lipca 2009 r.)”.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 wydano/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin