INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego wynajmowania świetlic wiejskich, prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących ich przebudowy i utrzymania oraz braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego wykorzystania świetlic na cele gminne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego wynajmowania świetlic wiejskich, prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących ich przebudowy i utrzymania oraz braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego wykorzystania świetlic na cele gminne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2008 r. zrealizowała inwestycję polegającą na przebudowie świetlicy wiejskiej w miejscowości K. Obecnie ponosi wydatki na przebudowę świetlic wiejskich w miejscowościach: D. i R.

Ponoszone przez Gminę wydatki obejmują zarówno nabycie towarów, jak i usług, m.in.: koszty sporządzenia dokumentacji projektowej, nadzoru, wykonania prac budowlanych, materiałów, wyposażenia, etc. W związku z ponoszeniem tych wydatków otrzymuje od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi w nich kwotami podatku naliczonego.

Ponadto ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem świetlic, obejmujące zarówno nabycie towarów (m.in. media, środki czystości), jak i usług (m.in. drobne remonty/konserwacje, utrzymanie czystości, wywóz nieczystości), etc.

Po zakończeniu realizacji inwestycji, świetlice wiejskie pozostały/pozostaną we władaniu Gminy, przy czym Gmina powierzyła/powierzy techniczne czynności związane z administrowaniem przedmiotowymi obiektami sołectwom, które zajmują się udostępnianiem świetlic wiejskich na rzecz korzystających. Udostępnianie przedmiotowych świetlic ma dwojaki charakter:

• odpłatny wynajem na rzecz osób fizycznych/firm, np. w celu organizacji imprez okolicznościowych np. urodzin, styp, wesel, rocznic (udostępnianie komercyjne),
• udostępnianie nieodpłatne na cele gminne, tj. np. na rzecz sołectw, dla potrzeb organizowania wyborów, w celach charytatywnych, etc.

Podejmowane przez sołectwa czynności związane z administrowaniem świetlicami wiejskimi są wykonywane w imieniu i na rzecz Gminy, tj. w szczególności opłaty pobrane z tytułu wynajmu świetlic wiejskich są odprowadzane przez sołectwa na rachunek Gminy, Gmina widnieje jako sprzedawca tych usług na wystawianych paragonach i/lub fakturach VAT, wykazuje je w rejestrach i deklaracjach oraz rozlicza z tego tytułu podatek należny.

Brak jest możliwości wyznaczania określonych godzin/dni tygodnia, w których świetlice są przeznaczone wyłącznie do nieodpłatnego oraz odpowiednio do odpłatnego korzystania. W praktyce nie jest możliwe dokonanie takiego podziału. Sposób wykorzystywania przedmiotowych świetlic jest samodzielnie/neutralnie regulowany poprzez zapotrzebowanie na obie formy udostępniania świetlic. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że świetlice są udostępniane wyłącznie odpłatnie, bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie.

W momencie ponoszenia wydatków na świetlice wiejskie - związanych z ich przebudową oraz późniejszym utrzymaniem, Gmina nie była/nie jest w stanie określić zakresu/podziału, w jakim obiekty te będą udostępniane odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. Zależy to bowiem od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. ogłoszenie wyborów).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne wynajmowanie przez Gminę świetlic wiejskich na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy w analizowanym przypadku Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących przebudowy i utrzymania świetlic wiejskich, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących...
3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, w jaki sposób i z zastosowaniem jakiego klucza Gmina powinna określić część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu...
4. Czy z tytułu wykorzystania przedmiotowych świetlic (a więc również wydatków na towary i usługi związane z przebudową i utrzymaniem świetlic), w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu podatku od towarów i usług, tj. ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, Gmina jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Odpłatne wynajmowanie świetlic wiejskich na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Formułując uzasadnienie prawne do powyższego stanowiska, po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Gmina wskazała, iż skoro jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika. Stwierdziła, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników podatku od towarów i usług. Zatem, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Z treści art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina wywiodła, iż udostępnianie komercyjne (odpłatny wynajem) świetlic wiejskich na rzecz zainteresowanych, nie stanowi dostawy towarów, lecz powinno być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska powołała, wydaną w analogicznym stanie faktycznym, interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-2/MR.

Ad. 2. Ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących przebudowy i utrzymania świetlic wiejskich, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

W uzasadnieniu prawnym powyższego stanowiska, po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy Gmina podniosła, że - jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - udostępnia przedmiotowe świetlice zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, przy czym nie jest w stanie określić zakresu wykorzystywania świetlic dla poszczególnych celów. Stwierdziła, iż brak jest możliwości wyznaczania określonych godzin/dni tygodnia, w których świetlice są przeznaczone wyłącznie do nieodpłatnego oraz odpowiednio do odpłatnego korzystania. W praktyce nie da się takiego podziału przewidzieć. Sposób wykorzystywania przedmiotowych świetlic jest samodzielnie/neutralnie regulowany poprzez zapotrzebowanie na obie formy udostępniania świetlic. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że świetlice są udostępniane wyłącznie odpłatnie bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie.

Zdaniem Gminy, odpłatne udostępnianie świetlic na rzecz mieszkańców/okolicznych firm, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku nieodpłatnego udostępniania świetlic, czynność ta nie jest objęta regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług.

Stwierdziła, iż w konsekwencji świetlice są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz do zadań pozostających poza zakresem ustawy. Podniosła, iż kwestię odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji reguluje art. 90 ust. 1, ust. 2 i ust. 3, których treść powołała.

Czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia.

Gmina wskazała, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wyjaśnienia, co należy rozumieć przez czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia, którym to sformułowaniem ustawodawca posłużył się w art. 90 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy.

Powyższa kwestia będąca dotychczas przedmiotem licznych sporów pomiędzy podatnikami oraz organami podatkowymi, została ostatecznie rozstrzygnięta uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10. Gmina podniosła, iż NSA ostatecznie potwierdził, że przez czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, należy rozumieć czynności zwolnione od podatku, a nie czynności pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, po czym powołała fragment powyższej uchwały. Stwierdziła, że wskazane w uchwale stanowisko było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. I FSK 659/10, którego fragment powołała.

Zdaniem Gminy, analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku NSA z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. I FSK 903/08, czy w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. SA/Wr 1790/07.

W kontekście powyższego stwierdziła, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć wyłącznie czynności podlegające regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności zwolnione z opodatkowania, a nie czynności pozostające poza zakresem tej ustawy.

Gmina wskazała, iż powyższe wnioski są zgodne z zasadami konsekwencji terminologicznej, w szczególności z zasadą zakazu wykładni homonimicznej, która jest zasadą techniki prawodawczej, o której mowa w § 10 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej, zgodnie z którą, tym samym zwrotom nie należy nadawać innego znaczenia. W opinii Gminy, w sytuacji ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niekorzystających ze zwolnienia od podatku) oraz zadań pozostających poza zakresem ustawy, nie powinna stosować odliczenia częściowego, lecz odliczenie pełne.

Odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych ze świetlicami.

Zdaniem Gminy, w sytuacji, gdy ponosi wydatki związane jednocześnie z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niepodlegających zwolnieniu od podatku) oraz zadań pozostających poza zakresem ustawy, regulacje art. 90 ust. 1 oraz art. 90 ust. 3 ustawy nie znajdą zastosowania, bowiem nie zajdzie przesłanka, o której mowa w tych przepisach, tj. poniesienie przez Gminę wydatków, które są związane z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego oraz czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. W związku z powyższym, skoro nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego przy pomocy „proporcji sprzedaży”, powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Odmienne stanowisko sprzeciwiałoby się zasadzie neutralności podatku od towarów i usług, podstawowemu założeniu systemu VAT.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Gmina ponownie powołała uchwałę NSA, w której stwierdzono, iż „W konsekwencji, za trafne należy uznać wynikające z tych orzeczeń stanowisko, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. (...) Brak jest bowiem - przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tegoż zagadnienia - podstaw do pozbawiania podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT, poprzez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków”. Stwierdziła, że stanowisko to było już prezentowane przez NSA w analogicznych sprawach, przykładowo w powołanym wyżej wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. I FSK 659/10 oraz z dnia 10 maja 2012 r., sygn. I FSK 997/11 oraz I FSK 996/11.

Potwierdzenie powyższego Gmina odnalazła także w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/ 12-4/MR (dotyczącej identycznego stanu faktycznego), w której organ podatkowy stwierdził, że: „Jak wcześniej wskazano, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane) oraz niepodlegające regulacjom ustawy o podatku VAT. W konsekwencji powyższego Zainteresowany uznaje, iż ma prawo do odliczenia części podatku naliczonego od opisanych wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami wiejskimi. W tym miejscu należy przywołać uchwałę NSA w składzie 7 Sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. I FPS 9/10, gdzie wskazano, że: „(...) w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%)”. Mając powyższe na uwadze, w przypadku podatku naliczonego dotyczącego wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami, tj. związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności) Gmina nie będzie mogła dokonać częściowego odliczenia podatku według ustalonej proporcji (klucza podziału czynności), bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje takiej możliwości w odniesieniu do takiej sytuacji. Zatem, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od opisanych wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami wiejskimi”.

W świetle powyższego Gminy stwierdziła, że w przypadku ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (niekorzystających ze zwolnienia od podatku) oraz zadań pozostających poza zakresem ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Ad. 3. Nie ma możliwości zastosowania klucza, przy pomocy którego mogłaby dokonać częściowego odliczenia podatku naliczonego, wobec czego ma prawo do pełnego odliczenia podatku.

Ponownie wskazała, iż wprawdzie przedmiotowe świetlice są udostępniane zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, jednakże nie jest w stanie określić w chwili poniesienia wydatków, w jakim zakresie świetlice (a więc również wydatki poniesione na ich budowę i utrzymanie) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakim do pozostałych czynności. Skoro udostępnia przedmiotowe świetlice w zależności od zapotrzebowania, w różnej mierze, zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, nie jest w stanie spełnić obowiązku odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska powołała fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., ILPP2/443-153/12-5/MR.

Ad. 4. Z tytułu wykorzystania przedmiotowych świetlic (a więc również wydatków na towary i usługi związane z przebudową i utrzymaniem świetlic), w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, nie jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

W uzasadnieniu prawnym powyższego stanowiska, po powołaniu treści art. 5 ust. 1 ustawy Gmina stwierdziła, iż opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą opodatkowaniu, wymienioną w katalogu przewidzianym w ww. przepisie. Podniosła, że nie jest możliwe rozszerzenie opodatkowania tym podatkiem na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia.

Po powołaniu treści art. 7 ust. 2 ustawy wyraziła stanowisko, iż regulacja ta nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. W związku z wykorzystywaniem świetlic (a więc zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących związanych z utrzymaniem świetlic) w pewnej części także do tego obszaru działalności, który obejmuje zdarzenia spoza zakresu podatku od towarów i usług, nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele osobiste Gminy, jej pracowników, ani też do darowizn.

Po powołaniu treści art. 8 ust. 2 ustawy stwierdziła, iż w przypadku wykorzystania świetlic również do zadań pozostających poza zakresem podatku od towarów i usług, potencjalnie zastosowanie może znaleźć pkt 1 powyższej regulacji, co wynika z faktu, że świetlice znajdują się w majątku Gminy, a ich nieodpłatne udostępnianie/wykorzystanie stanowi użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa.

Zdaniem Gminy, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania pkt 2 przedmiotowej regulacji, bowiem nie zostaje dokonana żadna aktywność polegająca na wykonywaniu jakiejkolwiek usługi, lecz udostępnia nieodpłatnie przedmiotowe świetlice, w szczególności brak jest konkretnych odbiorców potencjalnych usług, bowiem w przypadku organizacji wyborów nie sposób określić konkretnego odbiorcę, czy grupę odbiorców takiej usługi.

Podniosła, iż powyższy wniosek znajduje również potwierdzenie w doktrynie, praktyce organów podatkowych i orzecznictwie. Jak się podkreśla, aby można było mówić o świadczeniu usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, koniecznym jest wystąpienie skonkretyzowanego świadczenia oraz jego odbiorcy/konsumenta.

Na potwierdzenie powyższego Gmina powołała fragment „VAT Komentarz” 2011, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, w którym stwierdzono, że „Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, a także wnioski sformułowane przez ETS, wskazać należy na jedną istotną cechę usługi jako takiej. Otóż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). „Elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r. III SA/Wa 154/09, LEX nr 493616). Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję. Podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku, który w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2008 r. (I SA/Bk 254/07, http://orzeczenia.nsa.gov.pl) stwierdził, że w przypadku usługi świadczeniobiorca (konsument) musi odnosić z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść, musi wystąpić więc „konsumpcja świadczenia.”

Podniosła, iż na konieczność istnienia konkretnego odbiorcy przy świadczeniu usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wskazywał również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Apple and Pear Development Council a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-102/86), a także w orzeczeniu w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93).

Realizowanie przez Gminę zadań własnych w oparciu o reżim publicznoprawny.

Odnosząc się do możliwości opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego udostępniania świetlic na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy Gmina wskazała, iż przepis ten, odpowiednio w pkt 1 oraz pkt 2 odnosi się do „użycia towarów” oraz „nieodpłatnego świadczenia usług” przez podatnika.

Podkreśliła, że nie jest podatnikiem w związku z występowaniem po Jej stronie zdarzeń pozostających poza zakresem podatku od towarów i usług. Z treści art. 15 ust. 6 ustawy, w związku z ust. 1 tego artykułu wywiodła, iż wyłącznie w przypadku wykonywania przez gminy czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, działają one w charakterze podatników. Natomiast w sytuacji, gdy prowadzą działania wynikające z zadań nałożonych na nie przepisami prawa (tak jak w przedstawionej sytuacji), nie są uważane za podatników w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w ocenie Gminy, w przypadku gdy nie działa w charakterze podatnika VAT, nie jest możliwe opodatkowanie jakiejkolwiek czynności, zdarzenia, etc., w tym również wykorzystania świetlic w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT.

Zdaniem Gminy, zdarzenia takie jak: uzyskiwanie dochodów z podatku od nieruchomości i opłaty skarbowej, udział w podatkach dochodowych, jak również budowa ogólnodostępnej infrastruktury gminnej, tj. np. dróg, chodników, oświetlenia, placów zabaw, etc., pozostają całkowicie poza zakresem ustawy o VAT. Są one realizowane przez Gminę, nie jako podatnika VAT, ale jako jednostkę samorządu terytorialnego. Właśnie taki charakter ma wykorzystanie świetlic w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu podatku od towarów i usług. W konsekwencji, przedmiotowy obszar działalności Gminy, tj. wykonywanie zadań własnych w oparciu o reżim publicznoprawny, nie może być podstawą do zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 (a także art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy o podatku od towarów i usług oraz konieczności naliczania podatku należnego.

Cele związane z realizowaną przez Gminę działalnością.

Gmina podkreśliła, iż nawet gdyby hipotetycznie uznać, że we wskazanej sytuacji działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 (a także art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy o podatku od towarów i usług zrównuje zużycie towarów z odpłatnym świadczeniem usług wyłącznie w sytuacji, gdy dane świadczenie jest wykonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jej zdaniem, nawet w przypadku uznania przez organy podatkowe, że we wskazanej sytuacji działa w roli podatnika, nieodpłatne użycie towarów byłoby wykonywane w ramach prowadzonej przez nią działalności i w związku z powyższym przepis ten nie znalazłby zastosowania. Przedmiotowe, nieodpłatne wykorzystanie świetlic ma bowiem charakter stricte służący realizacji zadań Gminy, tj. np. odbywają się tam spotkania sołectw, organizowane są wybory, aranżowane są przez organizacje charytatywne rozmaite przedsięwzięcia. Nie budzi wątpliwości, iż są to zdarzenia z zakresu zadań własnych Gminy i tym samym Jej działalności (dodatkowo wykonywane poza reżimem cywilnoprawnym).

Gmina wskazała, iż stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Podkreśliła, że w identycznym stanie faktycznym, w interpretacji z dnia 9 maja 2012 r., ILPP2/443-153/12-3/MR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że „ (…) w związku z tym, iż Gmina będzie nieodpłatnie udostępniała świetlice wiejskie na rzecz lokalnej społeczności, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na jej nieodpłatność oraz fakt, iż nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy - nieodpłatne wykorzystanie będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych)”.

Stwierdziła, że analogiczne stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. IBPP4/443- 1680/11/EJ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP4/443-50/11- 5/BM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP1/443- 1300/11-4/BD, z dnia 7 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-1968/10-2/MR i z dnia 10 września 2010 r., sygn. ILPP2/443-939/10-3/MN, których fragmenty powołała.

Z uwagi na powyższe argumenty, Gmina raz jeszcze podkreśliła, iż Jej zdaniem nie jest zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z częściowym wykorzystaniem świetlic do wykonywania zadań pozostających poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w odniesieniu do pytań 1, 2 i 4.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Należy wskazać, iż wobec uznania stanowiska Gminy w odniesieniu do kwestii poruszanej w pytaniu 2 za prawidłowe, udzielenie odpowiedzi na pytanie 3 i dokonanie oceny stanowiska przypisanego do tego pytania, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.