Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1233/12-2/IŚ
z 13 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2012 r. (data wpływu 17.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaprzestania amortyzacji od wyrejestrowanych (wycofanych z eksploatacji) automatów do gier – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaprzestania amortyzacji od wyrejestrowanych (wycofanych z eksploatacji) automatów do gier.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawową działalnością Spółki jest prowadzenie punktów gier na automatach o niskich wygranych rozlokowanych na terenie całej Polski.

Spółka aby prowadzić działalność polegającą na urządzaniu gier na automatach o niskich wygranych, kupuje tzw. „zestawy montażowe”, obudowy do automatów, oprogramowanie komputerowe stanowiące niezbędne elementy składowe gotowego urządzenia.

Na „zestaw montażowy” składają się w szczególności: płyta główna, interface do płyty głównej, płyta z licznikami, czytnik wraz z pojemnikiem na banknoty, wrzutnik monet, ekran, hopper z podstawą i wiązką okablowania, przyciski, przewody elektryczne, uchwyt wrzutnika.

Spółka aby uzyskać gotowe urządzenie do gry dokonuje podczas procesu produkcyjnego montażu poszczególnych ww. części w jedno integralne urządzenie - tzw. automat do gier.

Automaty do gier o niskich wygranych przed uruchomieniem poddawane były badaniom technicznym przeprowadzonym przez uprawnione przez Ministra Finansów jednostki badające. Po otrzymaniu pozytywnej opinii badań przedrejestracyjnych automatów jednostki badającej, generowany był przez Spółkę „WNIOSEK O REJESRACJĘ AUTOMATU” na druku GL-1 w celu zarejestrowania automatu przez Ministerstwo Finansów, a po zmianie ustawy przez Naczelnika Urzędu Celnego.

Po otrzymaniu poświadczonych przez Naczelnika Urzędu Celnego wniosków GL-1, automat może zostać wstawiony do punktu gry i eksploatowany.

Przedmiotowe urządzenia Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następnego po miesiącu, w którym automaty zostały eksploatowane do momentu jego wyrejestrowania. Automaty wykorzystywane były w działalności gospodarczej Spółki.

W związku ze zmieniającą się sytuacją na rynku w zakresie eksploatacji urządzeń wynikającą z nowych uregulowań ustawowych na rynku hazardowym w Polsce w zakresie nie przedłużenia zezwoleń na prowadzenie punktów gier na automatach o niskich wygranych, brak możliwości zamian punktów gier w posiadanych decyzjach, kończąca się opinia techniczna posiadanych automatów, wygaśnięcie ważności poświadczenia rejestracji, a także zły stan techniczny urządzeń spowodowały, iż Spółka dokonała WYREJESTROWANIA części automatów do gry na druku GL-2.

Od miesiąca następnego po wyrejestrowaniu automatów, Spółka przestała naliczać amortyzację.

W związku z wątpliwościami Spółki czy prawidłowo postąpiła nie naliczając amortyzacji, wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej - organ wydał interpretację IPPB5/423-76/12-2/IŚ z dnia 27 kwietnia 2012 roku, uznając iż Spółka prawidłowo postąpiła nie naliczając amortyzacji od wyrejestrowanych automatów.

Jednakże wyrejestrowane automaty do gier w dalszym ciągu wykazywane są w ewidencji środków trwałych Spółki.

Spółka nadal kontynuuje działalność w zakresie urządzania gier.

Spółce udało się jednak po przystosowaniu automatów do gier na tzw. urządzenia rozrywkowe pozyskać nabywców.

Wyrejestrowane automaty nie zostały postawione w stan likwidacji.

Od momentu zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych, Spółka w międzyczasie dokonała sprzedaży części automatów.

Cześć automatów, po wymontowaniu niektórych elementów (tj. urządzenia wypłacającego, programu komputerowego) została przez Spółkę wydzierżawiona jako urządzenia rozrywkowe. Poza tym, posiadane przez Spółkę automaty, można - ponosząc nakłady pracy i środków -przerobić na automaty o wysokich wygranych i wstawić do salonu gry prowadzonym przez Spółkę.

Spółka przedmiotowe automaty może rozebrać i sprzedać jako części lub zlikwidować (obecnie nie są postawione w stan likwidacji).

Spółka w dalszym ciągu prowadzi działalność w zakresie organizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka zwraca się z prośbą o weryfikację, czy słusznie zaprzestała dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od automatów do gier od niskich wygranych, które zostały wyrejestrowane na druku GL-2. skoro nie zaprzestała tego typu działalności, nie postawiła urządzeń w stan likwidacji, automaty mogą być w następnych okresach przedmiotem sprzedaży, dzierżawy, demontażu na części w celu ich odsprzedaży?

Stanowisko Spółki:

Spółka uważa, że postąpiła niewłaściwie, ponieważ żaden z przepisów prawa bilansowego oraz podatkowego nie zobowiązuje do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych w przypadku czasowej przerwy w użytkowaniu środków trwałych. Środki nadał są składnikiem majątku trwałego Spółki, a Spółka nie zaprzestała działalności w zakresie organizacji gier na automatach o niskich wygranych. Spółka w dalszym ciągu prowadzi działalność w zakresie organizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych i w sytuacji gdyby weszła w życie nowa ustawa zezwalająca na prowadzenie działalności w zakresie automatów o niskich wygranych, przedmiotowe urządzenia będą przez Spółkę wykorzystywane w tej działalności.

Zgodnie z art. 16c pkt 5 u.p.d.o.p., amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.

Spółka wyrejestrowując urządzenia do gier nie zlikwidowała ani nie zawiesiła profilu działalności, w której środki te mogą być wykorzystywane. Tym samym, okresowy brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, w której środki były wykorzystywane, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tych środków, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.

Dla kwalifikacji odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia, że Spółka aktualnie nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji niektórych środków trwałych, bowiem kosztami uzyskania przychodów są również koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów.

Należy zauważyć, iż odpisy amortyzacyjne odzwierciedlają utratę wartości środka trwałego na skutek jego używania, jak również na skutek upływu czasu. Tak więc, gdy jednostka nie wykorzystuje środka trwałego w swojej działalności gospodarczej - nie ma miejsca utrata wartości fizycznej na skutek używania, ale nie oznacza to, że środek trwały nie traci wartości ekonomicznej w związku z upływem czasu.

Jeżeli niewykorzystane aktywa trwałe nie nadają się już do gospodarczego wykorzystania, kierownik jednostki może podjąć decyzję o zbyciu lub postawieniu ich w stan likwidacji. Dopiero to stanowi przesłankę do zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych zarówno dla celów bilansowych, jak i podatkowych przed zrównaniem tych odpisów z ich wartością początkową.

Podsumowując, z analizy przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nie ma obowiązku zaprzestania amortyzacji środków trwałych w przypadku czasowego nie wykorzystywania ich w prowadzonej działalności, nie ma również podstawy prawnej do wyłączenia odpisów amortyzacyjnych od takich środków trwałych z kosztów uzyskania przychodów.

Znane Spółce wyroki oraz interpretacje Ministra Finansów, potwierdzające stanowisko Spółki, to:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 października 2011 roku, sygn. IPTPB3/423-215/11-4/PM;
  

• interpretacja indywidualna 16 lipca 2009 roku, sygn. IPPB5/423-245/09-3/MB;
  

• wyrok NSA z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt II FSK 725/10.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wynika to z art. 15 ust. 6 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost czym jest amortyzacja, tym niemniej wskazać należy, iż amortyzacja jest pojęciem związanym z aktywami trwałymi - odpisów amortyzacyjnych dokonujemy bowiem od pozycji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co potwierdzają, m.in. przepisy art. 16a i art. 16b tej ustawy.

W znaczeniu ekonomicznym amortyzacja oznacza zmniejszenie lub utratę wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na skutek ich zużycia w wyniku normalnego używania, korzystania z nich.

Istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup, czy wytworzenie danego środka trwałego.

Podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, a wysokość tych odpisów uzależniona jest m.in. od przewidywanego okresu użytkowania danego środka trwałego.

Za pomocą amortyzacji nakłady na zakup bądź wytworzenie środka trwałego są stopniowo, w formie odpisów, zaliczane w koszty poszczególnych okresów, przy czym odpisy – jak wskazano wyżej – dokonywane zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
  

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),
  

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  
  

Przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest, czy Spółka - Wnioskodawca prowadząc działalność hazardową z wykorzystaniem automatów o niskich i wysokich wygranych może w ciężar kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy amortyzacyjne od automatów o niskich wygranych, które wprawdzie figurują w ewidencji środków trwałych Spółki, ale jednocześnie są to automaty wyrejestrowane na druku GL-2 z ewidencji prowadzonej przez organy celne – m.in. z powodu kończącej się opinii technicznej posiadanych automatów, wygaśnięcia poświadczenia rejestracji, złego stanu technicznego tych urządzeń, a także w związku z aktualnymi uregulowaniami prawnymi „ograniczającymi” działalność w zakresie gier hazardowych na automatach o niskich wygranych (np. nie przedłużanie zezwoleń na prowadzenie punktów gier na tego rodzaju automatach).

Ściślej rzecz ujmując Spółka - nie przedstawiając w istocie żadnych nowych okoliczności faktycznych, a z pewnością nie takich, które mogłyby mieć znaczenie w analizowanej sprawie - zwraca się z prośbą o weryfikację stanowiska uprzednio przedstawionego przez tut. organ w interpretacji dotyczącej tożsamej sprawy Spółki, w której to interpretacji organ potwierdził słuszność stanowiska uprzednio prezentowanego przez samą Spółkę, tj. iż trwałe zaprzestanie eksploatacji wspomnianych automatów do gier nie daje podstaw do ich dalszej podatkowej amortyzacji. Natomiast w bieżącej sprawie Spółka zmieniła swoje stanowisko i uważa, że w odniesieniu do wyrejestrowanych urzędowo automatów podatkowa amortyzacja powinna być kontynuowana, przy czym na podparcie tego poglądu przedstawia wywody mające uzasadnienie w przypadku czasowej przerwy w użytkowaniu środków trwałych.

Ustosunkowując się do problemu zgłoszonego przez Spółkę przede wszystkim zwrócić należy uwagę na brzmienie ww. art. 15 ust. 6 updop, z którego wynika, że odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów, jeżeli dokonywane są wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m updop, z uwzględnieniem jej art. 16.

Należy zwrócić uwagę, że użycie przez ustawodawcę w omawianym przepisie prawa wyrazu „wyłącznie” nie jest przypadkowe. Ma ono na celu wykluczenie możliwości wykorzystywania przy dokonywaniu tych odpisów również innych przepisów prawa oraz powoduje konieczność dokonania ścisłej, gramatycznej wykładni przepisów ustawy regulujących zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W rozpatrywanej sprawie szczególnie istotne jest właściwe zinterpretowanie zapisów wskazanego powyżej art. 16a ust. 1 updop.

Podkreślenia wymaga, że ustawodawca w art. 16a ust. 1 updop wprowadził dychtonomiczny podział środków trwałych, od których podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Pierwsza grupa – to środki trwałe wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, druga grupa zaś – to środki trwałe oddane przez podatnika do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy.

Jeżeli chodzi o pierwszą grupę środków trwałych, to stwierdzić należy, że ustawodawca posługuje się we wskazanym przepisie wyrażeniami "wykorzystywane przez podatnika na potrzeby" oraz "prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą". Wyrażenia te wskazują na to, że dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tej grupy środków trwałych wiąże się z bezpośrednim, a więc fizycznym ich wykorzystywaniem (używaniem) przez podatnika. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że ustawodawca w przepisach regulujących zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych stosuje zamiennie wyrazy używanie i wykorzystywanie, a więc wyrazy określające stosunek faktyczny a nie prawny podatnika do konkretnego środka trwałego.

Z kolei druga grupa środków trwałych podlegających amortyzacji – do której nie odnosi się treść wniosku - to oddane przez podatnika do używania innym podmiotom środki trwałe lecz tylko na podstawie umów najmu, dzierżawy lub określonej w art. 17a pkt 1 updop, tzn. umowy leasingu. Z treści art. 16a ust. 1 nie wynika, aby przywilej podatkowy w postaci dokonywania odpisów amortyzacyjnych odnosił się do środków trwałych oddanych do używania na podstawie innej umowy niż wymieniona w tym przepisie.

Z niekwestionowanego stanu faktycznego w sprawie wynika, że część własnych środków trwałych Spółki, tj. część automatów do gier o niskich wygranych została wykreślona ze stosownej ewidencji prowadzonej przez organy celne.

Spółka nie spełnia więc zasadniczej przesłanki używania środka trwałego (automatu o niskiej wygranej), przewidzianej w art. 16a ust. 1 updop. Oczywistym jest, że skoro z przyczyn urzędowych automaty nie mogą być przez Spółkę używane bezpośrednio na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej - to ta okoliczność ma przesądzające znaczenie w sprawie Spółki, czyli przesądza o braku możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W tej sytuacji, mając na uwadze literalne brzmienie art. 16a ust. 1 updop i stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę, należy stwierdzić, że Spółka - wobec niedopełnienia wymogów nałożonych tym przepisem - nie ma podstaw prawnych do tego aby Spółka mogła odpisy amortyzacyjne od zajętych automatów zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie pozostaje – wbrew przekonaniu Spółki – to, że Spółka nie zaprzestała działalności w zakresie organizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych, jak też bez znaczenia jest, w ocenie organu, wyłącznie „życzeniowe” podejście Spółki, wyrażające się w stwierdzeniu, że:

„(…) w sytuacji gdyby weszła w życie nowa ustawa zezwalająca na prowadzenie działalności w zakresie automatów o niskich wygranych, przedmiotowe urządzenia będą przez Spółkę wykorzystywane w tej działalności”.

Stan faktyczny opisany przez Spółkę we wniosku zaistniał bowiem w określonych realiach prawnych nie tylko dotyczących sfery podatkowej, ale także dotyczącej obiektywnej sytuacji na rynku hazardowym.

Dodatkowo należy zwrócić w sprawie uwagę na procedury urzędowe obowiązujące w dziedzinie działalności hazardowej, jaką zajmuje się Spółka i na obowiązek akceptowania bądź nie tych procedur przez organy celne. Dla przykładu automaty do gier o niskich wygranych przed uruchomieniem poddawane są badaniom przeprowadzonym przez uprawnione przez Ministerstwo Finansów jednostki badające. Jednostki badające sprawdzają zgodność przedmiotowych automatów z wymogami obowiązującej ustawy. Podatnik musi też dysponować stosownym poświadczeniem od organu celnego, uprawniającym do wystawienia automatu do punktu gry i do możliwości jego eksploatacji.

Z drugiej strony należy pamiętać, że „nowa” ustawa o grach hazardowych, uchwalona w listopadzie 2009 r. (weszła w życie 1 stycznia 2010 r.) wprowadziła m.in. stopniową likwidację urządzania gier hazardowych na automatach o niskich wygranych. Zakłada, że działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych będzie prowadzona tylko do czasu wygaśnięcia starych zezwoleń.

Wobec powyższego trudno przyznać rację Spółce, że przedmiotowe automaty mogą być jeszcze wykorzystane przez Spółkę w działalności hazardowej. Dlatego, wobec faktu urzędowego wyrejestrowania przedmiotowych automatów i wycofana ich z eksploatacji, przez co należy uznać, że trwale nie generują/nie będą generowały one dla Spółki przychodów – stwierdzić należy, że wygasła w sposób trwały zasadnicza przesłanka dla możliwości podatkowej ich amortyzacji, tj. przesłanka wykorzystywania przez Spółkę środków trwałych (wyrejestrowanych automatów) na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (art. 16 ust. 1 updop).

Nie zasługuje również na uwzględnienie argumentacja Spółki nawiązująca do przywołanych na podparcie własnego stanowiska indywidualnych interpretacji oraz orzeczenia NSA. Interpretacje te, jak i wyrok NSA dotyczyły innych stanów faktycznych, gdzie chodziło przede wszystkim o możliwość zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo niewykorzystywanych w działalności gospodarczej. W sytuacji opisanej przez Spółkę przedmiotowe automaty zostały wyrejestrowane urzędowo, czyli zostały wycofane z eksploatacji.

Ponadto interpretacje indywidualne, jak sama nazwa wskazuje, dotyczą indywidualnych spraw podatników i wiążą strony tyko w tych indywidualnych sprawach. Ani indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, ani przywołany wyrok NSA nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, wobec czego tut. organ nie jest związany stanowiskiem w nich przedstawionym.

Podsumowując: z racji tego, że wyrejestrowane na druku GL-2 automaty do gier od niskich wygranych trwale nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej - Spółka słusznie zaprzestała dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych, co jest zgodne z art. 16a ust. 1 updop.

W świetle powyższego stanowisko Spółki co do możliwości kontynuacji podatkowej amortyzacji od wyrejestrowanych automatów należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.