INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 29 sierpnia 2012 r.) i z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nieruchomości w wyniku wykonania umowy powiernictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z czym pismami z dnia 10 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-320/12-2/KO, IPTPB2/415-378/12-2/KO oraz z dnia 6 września 2012 r., Nr IPTPB1/415-320/12-4/KO, IPTPB2/415-378/12-5/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 10 sierpnia 2012 r. wysłano w dniu 10 sierpnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 21 sierpnia 2012 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 29 sierpnia 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 27 sierpnia 2012 r.

Wezwanie z dnia 6 września 2012 r. wysłano w dniu 6 września 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 września 2012 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 21 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Na podstawie pisemnej umowy powiernictwa z 2006 r. Pani (dalej „Powiernik” lub „Wnioskodawczyni”) zobowiązała się wobec Swojego syna (dalej jako „Powierzający”) do nabycia we własnym imieniu, lecz na jego rachunek, jako Powierzającego, oznaczonej w umowie powiernictwa nieruchomości (gruntu wraz z budynkiem). Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Powiernika w ramach zlecenia powierniczego.

Umowa powiernictwa zawiera zobowiązanie Powiernika do przeniesienia nabytej nieruchomości wraz z ewentualnymi nakładami na Powierzającego na jego żądanie. Na podstawie umowy powiernictwa, Powiernik jest uprawniony, za zgodą Powierzającego, również do działań mających na celu doprowadzenie nieruchomości do stanu gotowego do zamieszkania przez Powierzającego.

W ramach wykonywania czynności powierniczych Powiernik nie może zbyć przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób trzecich ani obciążać nieruchomości ograniczonymi prawami rzeczowymi.

Zapłata ceny za nieruchomość nastąpiła w ten sposób, że Powierzający przekazał środki finansowe bezpośrednio na rachunek podmiotu, od którego w ramach umowy Powiernik dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości, co zgodne było z zawartą umową powiernictwa. Powierzający zapewnia finansowanie wszelkich wydatków związanych z przedmiotem umowy powiernictwa, w tym kosztów związanych z nabyciem nieruchomości oraz jej utrzymaniem.

W umowie zakupu nieruchomości (aktach notarialnych, tj. umowie przedwstępnej oraz umowie sprzedaży), Powiernik występuje jako osoba nabywająca.

Zawarta umowa powiernictwa nie przewiduje wynagrodzenia, gdyż dotyczy relacji z osobami spokrewnionymi (Powiernik jest matką Powierzającego). Ponadto wykonywanie umowy powierniczej nie jest realizowane w ramach działalności gospodarczej, której Powiernik nigdy nie prowadził, ani w ramach działalności wykonywanej osobiście, czy też w ramach innego źródła przychodów. Jedyną podstawą prawną dla zlecenia powierniczego nabycia nieruchomości jest relacja zaufania w ramach rodziny, osób bliskich. Ponadto nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy, ani użyczenia.

Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie przekazała jeszcze nieruchomości na rzecz Powierzającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni postąpi prawidłowo, jako Powiernik, jeżeli uzna, że przeniesienie własności nieruchomości z Powiernika na Powierzającego nie mieści się w zakresie pojęcia „odpłatnego zbycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
2. Czy Wnioskodawczyni z racji wykonywania umowy powiernictwa (bez wynagrodzenia z uwagi na bliskie relacje rodzinne z Powierzającym) może być uznana za osobę wykonującą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

W uzupełnieniu z dnia 27 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni przeformułowała pytanie Nr 2, nadając mu brzmienie:

Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy powiernictwa, w tym przyszłe przeniesienie własności nieruchomości z Powiernika na Powierzającego w wykonaniu tej umowy, mogą być uznane jako kategoria czynności wykonywanych w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawczyni jest obowiązana do składania rocznych zeznań właściwych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą PIT-36...

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 września 2012 r. wskazano, iż w zakresie pytania Nr 1 Wnioskodawczyni pyta o zdarzenie przyszłe. Z kolei w zakresie przeformułowanego pytania Nr 2 Wnioskodawczyni oczekuje wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego zarówno w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania Nr 2 odnośnie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w wyniku przeniesienia własności nieruchomości na Powierzającego w związku z wykonaniem umowy zakupu nieruchomości na zlecenie (umowy powiernictwa) nie powstanie obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie i zbycie powiernicze nie może być utożsamiane z nabyciem i zbyciem nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

1. Charakter prawny umowy powiernictwa
   
   

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni będzie zobowiązana, jako Powiernik, do przeniesienia określonej nieruchomości na rzecz właściwego nabywcy - Powierzającego. Powiernictwo, według definicji słownikowej, to powierzenie prowadzenia spraw osobie zaufanej na czas określony, do odwołania. W tym przypadku Powierzający powierzył na podstawie umowy powierniczego nabycia Powiernikowi zakup na jego rachunek przedmiotu umowy, zaś w związku z tym, iż przedmiot ten zostanie nabyty przez Powiernika we własnym imieniu musi nastąpić przeniesienie własności na zlecenie Powierzającego.

Czynność powiernicza obejmuje dwa powiązane ze sobą elementy, a mianowicie:

• przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa, w następstwie czego powiernik występuje względem osób trzecich w zakresie wyznaczonym treścią tego prawa (własność),

• zobowiązanie powiernika wobec powierzającego (w stosunku wewnętrznym), że powierzone mu prawo powróci do powierzającego we wskazanej sytuacji).
  
  

Zatem, w trakcie trwania stosunku powierniczego jako właściciel nieruchomości występuje powiernik, natomiast dającemu zlecenie nie przysługują żadne uprawnienia związane z prawem własności nieruchomości. Dający zlecenie (powierzający) może jedynie żądać od powiernika przeniesienia na swoją rzecz prawa własności nieruchomości. Dopiero po przeniesieniu własności nieruchomości - która musi być dokonana w formie aktu notarialnego - dający zlecenie zostanie ujawniony jako właściciel nieruchomości. Natomiast sama umowa zlecenia powierniczego nie musi być sporządzona w formie aktu notarialnego. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1975 r. w sprawie o sygnaturze III CZP 55/75, Sąd ten stwierdził: umowa zlecenia nie wymaga do jej zawarcia formy aktu notarialnego, jeżeli jej przedmiotem jest nabycie prawa własności nieruchomości przez zleceniobiorcę w jego własnym imieniu z obowiązkiem późniejszego przeniesienia tej własności za zleceniodawcę (art. 158 Kodeksu cywilnego).

Jak można wywnioskować z powyższych ustaleń, podstawowym celem powierniczego nabycia prawa własności nieruchomości jest nieujawnianie podmiotu zlecającego wykonanie czynności powierniczej jako właściciela nieruchomości.

W rezultacie dokonanego upoważnienia do wykonywania prawa powiernik wykonuje władztwo nad tym prawem w imieniu własnym, lecz na rzecz innej osoby (powierzającego), przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że sposób, czas oraz warunki korzystania z tego prawa są ściśle i węziej określone, niż wynikałoby to z treści danego prawa podmiotowego, jak również przy zastrzeżeniu, że po upływie określonego czasu albo spełnieniu się określonego warunku prawo to (upoważnienie do wykonywania prawa) oraz korzyści i pożytki wynikające z wykonywania tego prawa zostaną przeniesione przez powiernika na powierzającego. Zatem na zewnątrz (wobec osób trzecich) powiernik występuje w imieniu własnym jako podmiot danego prawa, z tym, że w stosunku do powierzającego (na wewnątrz) jest zobowiązany działać w interesie powierzającego (lub osoby trzeciej) i według jego wskazówek.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2004 r., sygn. akt III SA 3031/03: „Kodeks cywilny w art. 734 stanowi: „przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, w braku odmiennej umowy, zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie”. Wyrażenie „dokonanie określonej czynności prawnej” interpretowane jest elastycznie, tzn. że jedną umową zlecenia objąć można zlecenie większej, a nawet nieustalonej ilości czynności prawnych. „Określoną czynnością prawną” może być więc - w zależności od woli stron – pojedyncza czynność prawna, ale mogą to być również czynności prawne oznaczone rodzajowo i w dodatku powtarzalne. Stąd uznać należy, że zlecenie nabycia „określonego udziału w imieniu własnym zleceniobiorcy, lecz na rzecz zleceniodawcy z jednoczesnym zobowiązaniem do dokonania czynności zbycia tego udziału wskazanej osobie trzeciej na rachunek zleceniodawcy także objęte jest tą konstrukcją prawną.

Jak wynika z przytoczonych postanowień art. 734 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa - w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W takim przypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy, a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa na pierwsze żądanie zleceniodawcy;

• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa;

• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw; prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym.
  
  

W literaturze przedmiotu, czynności powiernicze, z punktu widzenia podatków dochodowych, określa się jako neutralne podatkowo. Podkreśla się, że „umowa powiernicza, ze swej istoty polegająca na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej, powinna być również traktowana jako generująca świadczenie, które ma charakter zwrotny i traktowana podatkowo na równi z umową pożyczki, czy przekazaniem kaucji - czyli jako neutralna podatkowo (tzn. nie generująca przychodu w momencie przekazania środków, jak i w momencie ich zwrotu lub ich ekwiwalentu)” - (M. Chudzik, Opodatkowanie czynności powierniczych podatkami dochodowymi, Monitor Podatkowy Nr 2/2006, s. 17).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w cytowanym powyżej wyroku (sygn. akt III SA 3031/03) stwierdził, że: „Nie można przychodu ze sprzedaży powierniczej traktować jako przysporzenia zleceniobiorcy - powiernika. Za dochód skarżącego z tytułu umowy zlecenia powierniczego uznać należy zatem wyłącznie prowizję. Natomiast kosztów powierniczego nabycia udziału oraz kosztów i przychodu z powierniczego zbycia udziału nie rozpoznaje się w rozliczeniu podatkowym u zleceniobiorcy, ale u zleceniodawcy”.

Fakt, że umowa powiernicza, która ze swej istoty polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej powinna być traktowana jako generująca świadczenie zwrotne (a więc jest neutralna podatkowo) znajduje swoje potwierdzenie także w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2010 r. Nr ITPB2/415-862/10/IB, stanął na stanowisku, iż „należy stwierdzić, że w analizowanym stanie faktycznym, w związku z przeniesieniem własności udziałów w sp. z o. o. przez wspólników spółki (powierzających) na Wnioskodawczynię jako powiernika i następnie w związku ze zwrotnym przeniesieniem własności tych udziałów przez Wnioskodawczynię na powierzających w wykonaniu umowy powierniczej u Wnioskodawczyni nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podobny pogląd wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2011 r., Nr IBPBII/2/415-1196/10/ŁCz uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „ustawa z dnia 28 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r., Nr 80, poz. 380) nie zawiera przepisów, które wprost regulują zasady opodatkowania czynności wykonywanych w ramach umów powierniczych. Umowa powiernicza, która ze swej istoty polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej powinna być traktowana jako generująca świadczenie, które ma charakter zwrotny. Powinna ona więc być taktowana jako neutralna podatkowo i stawiana na równi z umową pożyczki (nie generującą przychodu w momencie przekazania środków, jak i w momencie zwrotu udziałów przez powiernika). Konsekwentnie, przeniesienie przez zleceniobiorcę własności objętych podczas realizacji umowy powierniczej udziałów powinno być traktowane analogicznie jak zwrot pożyczki. Otrzymanie przez zleceniodawcę udziałów w spółce stanowi bowiem de facto zwrot środków pieniężnych wydatkowanych przez zleceniodawcę na objęcie tych udziałów przez niego. Fakt, że w okresie pomiędzy nabyciem i przekazaniem zleceniodawcy wartość udziałów może znacząco wzrosnąć nie może mieć przy tym żadnego znaczenia, gdyż z ekonomicznego punktu widzenia zaistniała sytuacja jest analogiczna jak w przypadku, gdyby zleceniodawca objął udziały w spółce we własnym imieniu”.

2. Odpłatne zbycie jako przychód w podatku dochodowym
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a -c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego przepis ten nie ma zastosowania, gdyż:

• nie zachodzi tutaj odpłatność zbycia prawa majątkowego, gdyż wartość nieruchomości wyrażona w cenie sprzedaży określonej umową, nie jest odpłatnością dokonywaną na rzecz Powiernika, nie jest zatem także jego przychodem;

• nabycie i zbycie powiernicze nie może być utożsamiane z nabyciem i zbyciem w rozumieniu cytowanego przepisu podatkowego. Nie można przychodu ze sprzedaży powierniczej traktować jako przysporzenia zleceniobiorcy - Powiernika.
  
  

Takie stanowisko jest również akceptowane w praktyce organów podatkowych, np. w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Nr IPPB2/415-99/08-4/AF, w której stwierdzono, iż „z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, jako Powiernik, zawierając umowę powiernictwa, zobowiązała się wobec inwestora, czyli Powierzającego, do nabycia we własnym imieniu, lecz na rachunek zleceniodawcy pewnych nieruchomości. Umowa ta zawiera zobowiązanie, że Wnioskodawczyni przeniesie nabyte nieruchomości na Powierzającego, na jego żądanie. Zawarta umowa nie przewiduje wynagrodzenia, ponieważ dotyczy relacji z najbliższą rodziną.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w analizowanym stanie faktycznym, przeniesienie własności nieruchomości przez Wnioskodawczynię, jako Powiernika, na Powierzającego, nie stanowi odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu u Wnioskodawczyni”.

Z kolei w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 30 września 2004 r. Nr BI/005/0624/04, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku stwierdził: „przeniesienie własności nieruchomości z powiernika na właściwego nabywcę nie mieści się w zakresie pojęcia „odpłatnego zbycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. i nie podlega opodatkowaniu 10% podatkiem dochodowym”.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, świadczenia wykonywane przez powiernika, w ramach zawartej umowy zlecenia powierniczego obejmują zakup nieruchomości i jej przekazanie na Powiernika na jego żądanie. W wykonaniu umowy Wnioskodawczyni jako Powiernik działa w imieniu własnym, lecz na rachunek Powierzającego. Powierzający przekazał cenę za zakup przedmiotowej nieruchomości bezpośrednio na rachunek bankowy zbywców. Ponadto Powierzający zapewnia finansowanie wszelkich wydatków związanych z realizacją przedmiotu umowy powiernictwa. Przeniesienie własności nieruchomości nie nastąpi za określoną sumę pieniędzy, ponieważ dotyczy relacji z najbliższą rodziną. W związku z tym, w przypadku przeniesienia nieruchomości na Powierzającego, Powiernik nie będzie działać bowiem jako sprzedawca rzeczy, lecz jako wykonawca zlecenia, a tym samym umowa taka (akt notarialny przeniesienia nieruchomości na Powierzającego) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, z tytułu przeniesienia nieruchomości w ramach umowy powierniczej nie powstanie u Wnioskodawczyni przychód podatkowy, ani obowiązek złożenia deklaracji podatkowej z tego tytułu. Przeniesienie własności nieruchomości w ramach umowy powierniczej nie powoduje bowiem przysporzenia majątkowego po stronie powiernika, a w konsekwencji również do powstania po jego stronie przychód (tak też: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 18 maja 2011 r., Nr ITPB1/415-154a/11/GR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięć organów podatkowych oraz orzeczeń Sądów Administracyjnych tut. Organ stwierdza, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Ponadto Organ wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.