INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.04.2010r. (data wpływu 22.04.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych po stronie najemcy w sytuacji, gdy wynajmujący w trakcie umowy najmu zmarł :

• odnośnie pytania nr 1 jest nieprawidłowe,
• odnośnie pytań nr 2 i 3 jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22.04.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych po stronie najemcy w sytuacji, gdy wynajmujący w trakcie umowy najmu zmarł .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wynajmuje lokal na potrzeby działalności gospodarczej. Właściciel lokalu, który w związku z wynajmem wystawiał faktury VAT w lutym 2010r. zmarł. Spółka w chwili obecnej nie płaci czynszu za wynajmowany lokal, gdyż spadkobierca nie uzyskał stwierdzenia spadku prawomocnym wyrokiem sądu. Od chwili śmierci właściciela Spółka korzysta nieodpłatnie z zajmowanych pomieszczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka powinna podwyższać podstawę opodatkowania w każdym miesiącu o równowartość płaconego uprzednio czynszu za wynajem lokalu, jako nieodpłatnie otrzymane świadczenie...
2. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów równowartość czynszu wpłaconego do depozytu ( na rzecz przyszłych spadkobierców ), jeśli taki depozyt zostanie ustanowiony...
3. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów równowartość zapłaconego czynszu dopiero na rzecz ustanowionego prawomocnym wyrokiem sądu spadkobiercy, na podstawie nowej umowy najmu, niezależnie od daty zapłaty i okresu jakiego dotyczyć będzie zaplata...
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1) Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka winna co miesiąc podwyższać podstawę opodatkowania o równowartość czynszu.

Ad. 2) Z chwilą wpłaty do depozytu ( na rzecz przyszłych spadkobierców) kwot czynszu Spółka może wpłacone kwoty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 3) Jeśli nie będzie możliwe wpłacanie do depozytu, to z chwilą zapłaty czynszu na rzecz ustanowionego prawomocnym wyrokiem sądu spadkobiercy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym zapłacony czynsz niezależnie od tego, jakiego okresu dotyczyć będzie zapłata ( rok bieżący i lata poprzednie), gdyż sądowe ustanowienie spadkobiercy może nastąpić w roku 2010 jak i latach następnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Odpowiadając na pytania Wnioskodawcy jako najemcy w zakresie jego sytuacji prawnopodatkowej w przypadku śmierci osoby wynajmującej należy na wstępie ustalić, co zgodnie z przepisami dzieje się z taką umową najmu. Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny ( Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.) mówiące o najmie wprost (Księga III, tytuł XVII, Dział I ) nie regulują tej kwestii. Będą tu miały zastosowanie ogólne reguły prawa spadkowego. Zgodnie z art. 925 k.c. spadkobierca (osoba dziedzicząca po zmarłym wynajmującym) nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, zaś spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy ( art. 924 k.c.). Oznacza to, że od chwili śmierci wszelkie prawa związane z najmem przechodzą na spadkobierców wynajmującego. Jednak samo nabycie spadku nie przesądza o tym, że osoba jest spadkobiercą, ponieważ dopiero sądowe postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, które ma charakter deklaratywny, pozwala spadkobiercy udowodnić swoje prawa wynikające z dziedziczenia, m.in. w zakresie prawa do pobierania czynszu z tytułu umowy najmu.

Odnosząc powyższe do sytuacji prawnopodatkowej najemcy należy uznać, że do czasu uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku przez spadkobiercę wynajmującego, najemca ma prawo do powstrzymania się z opłatami czynszu z tytułu najmu. Nie oznacza to, że w tym okresie uzyskuje on przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r. , nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w wysokości czynszu ustalonego w umowie najmu ze zmarłym wynajmującym. Ustawodawca w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „ nieodpłatne świadczenie” ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania jego wartości. W związku z tym uzasadnione jest odwołanie się do tego znaczenia, jakie nadają mu przepisy prawa cywilnego a także orzecznictwo NSA. W wyroku z dnia 29.10.199r. sygn. akt ISA/Gd 1290/98, sąd stwierdził „ przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne ( tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy”. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Z istoty umowy najmu wynika, że wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz ( art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny – Dz. U. nr 16, poz. 93 ). Umowa najmu lokalu miałaby charakter nieodpłatny w sytuacji, gdyby wynajmujący nie pobierał czynszu za wynajem. Rodziłoby to po stronie najemcy przychód w postaci nieodpłatnych świadczeń w wysokości czynszu, jaki przysługiwałby przy zawarciu odpłatnej umowy najmu lokalu. W sytuacji, gdy w miejsce dotychczasowego wynajmującego wchodzą jego spadkobiercy, czynsz za wynajem należny jest wchodzącym w miejsce spadkodawcy jego spadkobiercom i stanowi koszt podatkowy najemcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej odroczony do czasu uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Wysokość należnego czynszu stanowiłaby dla najemcy przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń tylko w sytuacji zwolnienia najemcy z obowiązku zapłaty tego czynszu przez spadkobierców. Odroczenie w czasie zapłaty czynszu nie prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli istnieje możliwość wcześniejszego złożenia pieniędzy jako należnego spadkobiercom czynszu z tytułu najmu do depozytu sądowego, wartość tego czynszu już w momencie złożenia pieniędzy do depozytu stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, o ile depozyt nie zostanie Spółce zwrócony. Wówczas korzystanie nieodpłatnie z lokalu będzie stanowić będzie przychód podatkowy. Jeżeli wpłata czynszu na rzecz spadkobierców nastąpi dopiero po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu, w tym momencie stanie się kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za nieprawidłowe, zaś w zakresie pytań nr 2 i 3 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.