Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 listopada 2008r., nr IPPB1/415-897/08-3/IF, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów na wniosek z dnia 1 sierpnia 2008 roku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając – na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w dniu 5 listopada 2008r. w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Jana B. z dnia 1 sierpnia 2008r.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 1997r. działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. W lutym 2007r. Wnioskodawca nabył i wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy i dokonał jednorazowo odpisu amortyzacyjnego zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie przekroczyła 50.000 euro. „W kwietniu 2008r. wobec wątpliwości interpretacyjnych co do możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego przez firmy transportowe”, Wnioskodawca dokonał „w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz ewidencji środków trwałych zapisów korygujących polegających na zastąpieniu amortyzacji jednorazowej amortyzacją degresywną. Na skutek dokonania w/w korekt wystąpił obowiązek zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące 2007r.”

W maju 2008r. w Firmie Wnioskodawcy miała miejsce kontrola podatkowa w zakresie podatku dochodowego za 2007 rok. W toku kontroli nie stwierdzono nieprawidłowości w sposobie ustalenia dochodu do opodatkowania. Po kontroli dnia 16 lipca 2008r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję określającą wysokość odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące 2007r. Ponadto przed wszczęciem kontroli Wnioskodawca złożył wniosek o umorzenie odsetek. Na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego postępowanie w sprawie umorzenia odsetek nie zostało zakończone. Wnioskodawca planuje ponownie skorzystać z jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz skorygować zapisy w ewidencji środków trwałych oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów a także złożyć korektę zeznania za 2007r.

W związku z tym Pan Jan B. zadał pytanie „czy w przedstawionym stanie faktycznym będę mógł dokonać jednorazowej amortyzacji (samochodu ciężarowego) oraz skorygować zeznanie za 2007r.”

Zdaniem Wnioskodawcy ma prawo do dokonania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest małym podatnikiem, który nabył samochód ciężarowy na cele świadczonych w ramach działalności gospodarczej usług transportowych. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ma prawo do dokonania korekty zeznania za 2007 rok.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Pana Jana B., interpretację indywidualną Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdzono, że zmiana sposobu raz wybranej metody amortyzacji na inną metodę amortyzowania środków trwałych jest niezgodna z regulacją zawartą w art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ upoważniony podkreślił, że raz wybrana metoda amortyzacji powinna być stosowana do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym Wnioskodawca nie może również dokonać korekty zeznania podatkowego.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o powołanej ustawy o podatku dochodowym.

Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, określają, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 22h ust. 2 ustawy określa, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast stosownie do art. 22k ust. 7-11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (kwota limitu odpisów amortyzacyjnych obowiązująca do 31 grudnia 2008r.).

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008r.). Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca dokonał w 2007 roku wyboru metody jednorazowej amortyzacji od nabytego w tym roku podatkowym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu ciężarowego to brak jest podstawy prawnej do zmiany wybranej dla tego środka trwałego metody amortyzacji.

Jeżeli zatem Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych z pominięciem zasad wynikających z przepisu art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych inną metodą niż jednorazowa amortyzacja (pierwotnie Wnioskodawca wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 22k ust. 7 ustawy) to ma obowiązek skorygowania kosztów amortyzacji za ten rok podatkowy oraz prawo do skorygowania zeznania rocznego.

W świetle powyższego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzające, że „…pomimo spełniania ustawowych kryteriów „małego podatnika”, Wnioskodawca nie może w tej chwili zmienić wybranej metody amortyzacji wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego. Zatem …Wnioskodawca nie może dokonać korekty zeznania za 2007 rok” jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym w tym zakresie należało z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez organ upoważniony.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.