INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy książek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie dostawy książek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) o dowód potwierdzający operację wniesienia opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wariant I

Spółka będzie przenosiła na swojego kontrahenta własność wykonanych przez nią egzemplarzy towarów - książek (PKWiU ex 22.11). Podstawą przeniesienia na kontrahenta prawa własności towarów - książek będzie umowa, która określać będzie, że dla wykonania tych książek (lub innych druków) Zainteresowany kupował będzie, we własnym imieniu, papier i inne materiały (tekturę, nici, kleje, kapitałki, krepy), niezbędne do prawidłowego wykonania określonej ilości egzemplarzy książek.

Treść książek dostarczał będzie kontrahent, na nośniku informatycznym. Prawa autorskie do treści książek przysługiwać będą kontrahentowi. Wnioskodawca wykonywał będzie egzemplarze książek ze wskazanych powyżej materiałów. Dla wykonania egzemplarzy książek Spółka wytwarzała będzie formy (naświetli płyty drukarskie) do druku tekstu i obrazu oraz wykona inne czynności poprzedzające druk (wykona impozycje, ozalidy i proofy cyfrowe), wydrukuje i sfalcuje bloki książek, wykona okładki i połączy okładki z blokami. To Zainteresowany będzie, z chwilą wykonania książek, właścicielem egzemplarzy książek. Kontrahent, po uzyskaniu od Wnioskodawcy prawa własności egzemplarzy, wprowadzał będzie do powszechnego obrotu wykonane przez niego książki. Kontrahent płacił będzie Spółce za wykonane egzemplarze. Zainteresowany poinformował, że będą mogły wystąpić sytuacje w których to kontrahent wskaże dostawcę, od którego ma on kupić materiały do wyprodukowania książek. W wariancie tym wszystkie materiały o charakterze materialnym na swój koszt i na swój rachunek zapewnia Spółka. Kontrahent przekazuje Wnioskodawcy jedynie materiały o charakterze niematerialnym - treść książek.

Wariant II

Spółka przenosiła będzie na swojego kontrahenta własność płyt lub klisz drukarskich albo ozalidów lub proofów cyfrowych.

Kontrahent dostarczać będzie Zainteresowanemu materiały - treść, jaka miałaby zostać wydrukowana - np.: treść książki, treść ulotki, plakatu itp. Spółka naświetlać będzie te materiały na płyty CTP lub klisze (filmy) CTF drukarskie. Klisze oraz płyty na jakie naświetlone zostaną prace Wnioskodawca wydawał będzie następnie kontrahentowi. Płyty posłużą następnie kontrahentowi do wydrukowania zapisanych na nich prac w offsetowych maszynach drukarskich (płyty i filmy stanowią środek za pomocą którego treść książek, ulotek przenosi się z pamięci komputera do offsetowych maszyn drukarskich). Materiały otrzymane od kontrahenta Zainteresowany przetwarza za pomocą oprogramowania i dostosowuje te materiały do formy finalnej (Spółka z reguły dokonuje montażu materiałów kontrahenta, to znaczy odpowiednio ustawia treść w dostarczonych przez kontrahenta plikach tak, by jak najlepiej wykorzystać powierzchnie płyt podczas naświetlania). Może zdarzyć się tak, że Wnioskodawca na żądanie kontrahenta będzie materiały dostarczone przez kontrahenta nie naświetlał ale będzie drukował, za pomocą specjalnych urządzeń. Wynikiem tego druku będą tzw. ozalidy albo proofy cyfrowe. W takich przypadkach Spółka przenosiła będzie własność ozalidów lub proofów na kontrahenta. Może zdarzyć się tak, że przed naświetleniem płyty lub kliszy lub przed wykonaniem proofa czy ozalidu Zainteresowany, na żądanie kontrahenta, dokona zaprojektowania produktu finalnego, opracuje konkretny projekt dla kontrahenta.

Wszystkie materiały o charakterze materialnym (klisze, płyty, papier proofingowy, atramenty itp.), maszyny, oprogramowanie i personel dostarcza Wnioskodawca, który ponosi ryzyko strat w procesie produkcji.

Wariant III

Zainteresowany przenosił będzie na swojego kontrahenta własność wykonanych przez niego egzemplarzy towarów - książek (PKWiU ex 22.11). Podstawą przeniesienia przez Spółkę na kontrahenta prawa własności towarów - książek będzie umowa, która określać będzie to, jakie materiały do wykonania egzemplarzy książek Zainteresowany będzie nabywał we własnym imieniu, a jakie materiały dostarczał będzie kontrahent. Treść książek dostarczał będzie kontrahent, na nośniku informatycznym. Prawa autorskie do treści książek przysługiwać będą kontrahentowi. Spółka wykonywała będzie egzemplarze książek z materiałów, z których część stanowić będzie jej własność a część (np. papier) dostarczana zostanie przez kontrahenta (tym elementem opis zawarty w Wariancie III różni się od sytuacji opisanej w Wariancie I). Dla wykonania egzemplarzy książek Wnioskodawca wytwarzał będzie formy (naświetli płyty drukarskie) do druku tekstu i obrazu oraz wykona inne czynności poprzedzające druk (wykona impozycje, ozalidy i proofy cyfrowe), wydrukuje i sfalcuje bloki książek, wykona okładki i połączy okładki z blokami. To Zainteresowany będzie, z chwilą wykonania książek, właścicielem egzemplarzy książek (bo to on dostarczał będzie większość materiałów i nakład jego pracy będzie znaczący). Kontrahent, po uzyskaniu od Spółki prawa własności egzemplarzy, wprowadzał będzie do powszechnego obrotu książki wykonane przez Wnioskodawcę. Kontrahent płacił będzie Spółce za wykonane egzemplarze. W wariancie tym część materiałów o charakterze materialnym (50%-60%), na swój koszt i na swój rachunek zapewnia Zainteresowany a część kontrahent. Tak jak w Wariancie I, kontrahent przekazuje Spółce materiały o charakterze niematerialnym - treść książek.

Wariant IV

Wnioskodawca drukował będzie swoim kontrahentom książki (PKWiU ex 22.11). W oparciu o umowę jaką zawierał będzie z kontrahentem, Zainteresowany drukował będzie książki z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez kontrahenta. W szczególności kontrahent dostarczał będzie Spółce, dla należytego wykonania przez nią umowy, treść książek (prawa autorskie do treści książek przysługiwać będą kontrahentowi) oraz np.: papier i klej do klejenia wydrukowanych bloków. Wnioskodawca wykonywał będzie egzemplarze książek (PKWiU ex 22.11) ze wskazanych powyżej materiałów. Dla wykonania egzemplarzy książek Spółka wytwarzała będzie formy (naświetli płyty drukarskie) do druku tekstu i obrazu oraz wykona inne czynności poprzedzające druk (wykona impozycje, ozalidy i proofy cyfrowe), wydrukuje i sfalcuje bloki książek, wykona okładki i połączy okładki z blokami. Może zdarzyć się tak, że kontrahenci dostarczać będą Wnioskodawcy gotowe części książek, np. okładki a on wykonywał będzie książki z tych okładek i z wydrukowanych i sfalcowanych przez siebie bloków książek. Kontrahent płacił będzie Spółce za wykonane egzemplarze. W wariancie tym większość materiałów o charakterze materialnym na swój koszt i na swój rachunek zapewni kontrahent Spółki (co najmniej 60%) - mogą to być np.: gotowe okładki, gotowe bloki, papier do druku. Kontrahent przekazywał będzie Zainteresowanemu także materiały o charakterze niematerialnym - treść książek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym powyżej Wariancie I, w przypadku gdy Spółka przenosiła będzie na kontrahenta własność książek (PKWiU ex 22.11), w tym książek posiadających numery ISBN, czynności jej należy zakwalifikować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów usług, czy jako świadczenie usług w rozumieniu tej ustawy...
2. Czy w opisanym powyżej Wariancie III, w przypadku gdy Wnioskodawca przenosił będzie na kontrahenta własność książek (PKWiU ex 22.11), w tym książek posiadających numery ISBN, czynności jego należy zakwalifikować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów usług, czy jako świadczenie usług w rozumieniu tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Odpowiedź na pytanie nr 1 powinna wskazywać, że Zainteresowany dokonywał będzie dostawy towarów. Spółka wykonywać będzie szereg czynności dla należytego wykonania umowy z kontrahentem. Wynikiem tych czynności jest powstanie określonych przedmiotów - dóbr materialnych - książek (PKWiU ex 22.11). Wobec tego, że w wyniku czynności powstaje produkt - książka - to nie może ulegać wątpliwości, że istotą świadczenia Wnioskodawcy pozostaje przeniesienie własności egzemplarzy książek na kontrahenta. Istotą świadczeń Spółki pozostawać będzie przeniesienie prawa do rozporządzania tymi produktami - książkami - na kontrahenta jak właściciel. Nie może ulegać wątpliwości też to, że świadczenie - przeniesienie prawa do korzystania jak właściciel - a także świadczenie usług - dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług nie pozostają tożsame z pojęciami sprzedaży i umowy o dzieło czy umowy zlecenia w rozumieniu kodeksu cywilnego. Ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza bowiem swoiste, charakterystyczne tylko dla tej ustawy, rozróżnienie świadczeń. Rozróżnienie to opiera się przede wszystkim na skutku świadczeń - przeniesieniu prawa do korzystania jak właściciel - bez znaczenia na jakiej podstawie prawnej to przeniesienie następuje. Zdaniem Zainteresowanego, bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego pytania jest także to, że w toku wykonywania umowy wykonuje on szereg czynności, które doprowadzić mają do powstania przedmiotu umowy, jak również i to, że prawa autorskie do treści książek (a zatem pewne dobra niematerialne) pozostawać będą przy kontrahencie. Prawa autorskie nie będą jednak przedmiotem obrotu. Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzone zostało w szeregu orzeczeń sądów różnych instancji, w tym Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wydanym dnia 11 lutego 2010 r. wyroku w sprawie Graphic Procédé (G-88/09) Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że czynności wykonywane przez firmy reprograficzne (np.: kserowanie, powielanie dokumentów, planów i książek) stanowią na gruncie VAT dostawę towarów, a nie świadczenie usług. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że zakwalifikowanie danej działalności jako dostawy towarów wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków. Po pierwsze, działalność ta musi mieć za przedmiot dobro materialne. Po drugie, konsekwencją dostawy dobra materialnego musi być przeniesienie prawa do rozporządzania tym dobrem jak właściciel. Świadczenia Spółki mieć będą za przedmiot dobro materialne, do którego prawo do rozporządzania jak właściciel przeniesie ona na kontrahenta. Słuszność stanowiska zajętego przez Zainteresowanego potwierdzają, między innymi także wyrok z dnia 28 marca 2007 r. WSA w Gliwicach, sygn. akt III SA/GI 607/06, a także wyrok z dnia 30 października 2007 r. WSA w Gdańsku, sygn. akt I SA/Gd 578/07. Spółka, dla uzasadnienia swojego stanowiska przywołuje także interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu pod sygnaturą lLPP2/443-155/09-4/MR. Zdaniem Wnioskodawcy, Wariant I odpowiada stanowi faktycznemu jaki stanowił podstawę do wydania wskazanej interpretacji indywidualnej.

Ad. 2

Zdaniem Zainteresowanego, odpowiedź na pytanie nr 2 powinna wskazywać, że w opisanym powyżej Wariancie III, w przypadku gdy przenosił on będzie na kontrahenta własność książek (PKWiU ex 22.11), w tym książek posiadających numery ISBN, jego czynności należy zakwalifikować jako dostawę towarów, a nie jako świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Powyższy przepis znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), zgodnie z którym „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanych przepisów – w szczególności treści art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy – wskazuje, iż towary i usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystki, o których mowa w art. 119.

Ponadto zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług), Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,
• pod pojęciem usług rozumie się:
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji;
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Zatem - odnosząc definicję usługi zawartą w ww. rozporządzeniu do definicji usługi zawartej w art. 8 ustawy - wyjaśnić należy, iż pojęcie usług wynikające z powołanego rozporządzenia nie jest tożsame z definicją usługi zawartej w art. 8 ustawy, a pojęcie dostawy towaru w powołanym rozporządzeniu nie występuje.

W konsekwencji, dokonując oceny określonej czynności należy badać czy jest ona usługą w rozumieniu ustawy, a następnie ustalić czy usługa ta została wymieniona w klasyfikacji usług.

Natomiast dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce dostawa towaru uregulowana w art. 7 ust. 1 ustawy, kluczowe jest ustalenie, czy następuje - w ramach tej czynności - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Proces wydrukowania książki w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim jest książka. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia - aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie drukarnia będzie wyzbywać się własności użytych do tej produkcji materiałów, surowców i komponentów, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybiorą postać rzeczową książek. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku - art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym, nastąpi w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię majątkiem rzeczowym, co uczyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca:

• w Wariancie I, będzie przenosił na swojego kontrahenta własność wykonanych przez niego egzemplarzy towarów - książek (PKWiU ex 22.11). Podstawą przeniesienia przez Zainteresowanego na kontrahenta prawa własności towarów - książek będzie umowa, która określać będzie, że dla wykonania tych książek (lub innych druków) kupował on będzie we własnym imieniu, papier i inne materiały (tekturę, nici, kleje, kapitałki, krepy) niezbędne do prawidłowego wykonania określonej ilości egzemplarzy książek. W wariancie tym wszystkie materiały o charakterze materialnym na swój koszt i na swój rachunek zapewnia Spółka. Kontrahent przekazuje Wnioskodawcy jedynie materiały o charakterze niematerialnym - treść książek.
• w Wariancie III, przenosił będzie na swojego kontrahenta własność wykonanych przez niego egzemplarzy towarów - książek (PKWiU ex 22.11). Podstawą przeniesienia przez Spółkę na kontrahenta prawa własności towarów - książek będzie umowa, która określać będzie to, jakie materiały do wykonania egzemplarzy książek będzie ona nabywała we własnym imieniu, a jakie materiały dostarczał będzie kontrahent. Treść książek dostarczał będzie kontrahent, na nośniku informatycznym. Prawa autorskie do treści książek przysługiwać będą kontrahentowi. Zainteresowany wykonywał będzie egzemplarze książek z materiałów, z których część stanowić będzie jego własność a część (np. papier) dostarczana zostanie przez kontrahenta (tym elementem opis zawarty w Wariancie III różni się od stanu faktycznego opisu Wariantu I). W wariancie tym część materiałów o charakterze materialnym (50%-60%), na swój koszt i na swój rachunek zapewnia Wnioskodawca a część kontrahent. Tak jak w Wariancie I, kontrahent przekazuje Spółce materiały o charakterze niematerialnym - treść książek.
  
  

Jak wynika zatem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w Wariancie I będzie wytwarzać – angażując do tego określone własne materiały – produkt mający postać książki i będzie przenosić na nabywcę prawo do rozporządzania tym produktem jak właściciel. Taki charakter czynności przesądzał będzie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, o dostawie towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem, w sytuacji gdy Spółka przenosiła będzie na kontrahenta własność książek (PKWiU ex 22.11), w tym książek posiadających numery ISBN, czynności jej należy zakwalifikować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Natomiast w Wariancie III, w którym część materiałów o charakterze materialnym (50% -60%), na swój koszt i na swój rachunek zapewnia Wnioskodawca, z uwagi na to, że udział materiałów własnych przewyższa udział materiałów kontrahenta, częściowe wykorzystanie w procesie produkcji otrzymanych od niego materiałów nie wpływa na kwalifikację prawną wykonywanych czynności. Zatem, wykonywanie przez Spółkę czynności w opisanym Wariancie III, w przypadku gdy przenosiła ona będzie na kontrahenta własność książek (PKWiU ex 22.11), w tym książek posiadających numery ISBN, należy zakwalifikować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Dodatkowo podkreślić należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie dostawy książek. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów została rozstrzygnięta w odrębnych interpretacjach z dnia 15 czerwca 2010 r. Nr ILPP2/443-430/10-4/MR, ILPP2/443-430/10-5/MR, ILPP2/443 -430/10-6/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.