INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 26 kwietnia i 21 maja 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej i momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 26 kwietnia i 21 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej i momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podpisał Pan przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości gruntowej. Nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego 20 maja 2004 r. i nie była wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, ani rolniczej. Według ewidencji gruntów stanowi łąki trwałe oraz zurbanizowane tereny niezabudowane. Płatność za grunt ma nastąpić w następujący sposób:

1. zadatek wysokości 100.000 zł – został zapłacony,
2. 150.000 zł – w dniu zawarcia umowy sprzedaży warunkowej
3. 250.000 zł – 30 dni od dnia zawarcia umowy sprzedaży warunkowej,
4. pozostała kwota, tj. 1.550.000 zł – płatna do dnia 28 lutego 2011 r.

Powyższe kwoty nie zawierają podatku od towarów i usług. Strony umowy zobowiązały się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży do dnia 30 kwietnia 2010 r. i w tym terminie nastąpi wydanie nieruchomości.

Nie wyklucza Pan, że w przyszłości dokona sprzedaży innych nieruchomości stanowiących majątek prywatny. W chwili obecnej nie jest Pan w stanie określić konkretnych terminów sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że powierzchnia nieruchomości gruntowej mającej być przedmiotem sprzedaż wynosi 2,0603 ha. Dokonując jej zakupu nie miał Pan planów dotyczących sposobu wykorzystania jej w ramach działalności gospodarczej (został zakupiony bez konkretnego przeznaczenia i powiększyła majątek prywatny). Od momentu zakupu grunt nie był przedmiotem żadnej działalności (nie był również przedmiotem dzierżawy). Dotychczas nie dokonywał Pan sprzedaży gruntów. Dla przedmiotowej działki nie ma opracowanego planu zagospodarowania przestrzennego, a z zaświadczenia Urzędu Miejskiego wynika, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wskazuje ją jako obszar zabudowy przemysłowo-gospodarczej, ze wskazaniem zmiany funkcji w przypadku likwidacji dotychczasowego przeznaczenia. Dotychczas nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą (działy specjalne produkcji rolnej – hodowla dżdżownic), z tytułu prowadzenia której jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada Pan inne nieruchomości gruntowe, które zamierza sprzedaż. W chwili obecnej jest to jeszcze nieruchomość rolna, dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy (podział na mniejsze działki, z przeznaczeniem na budownictwo jednorodzinne). Do chwili obecnej nieruchomość ta była wykorzystywana rolniczo, a jej sprzedaż nastąpi po geodezyjnym podziale, najprawdopodobniej za pomocą kilku transakcji (sprzedaż na rzecz osób fizycznych na cele mieszkaniowe – budownictwo jednorodzinne). Sprzedaż nastąpi we własnym zakresie za pomocą ogłoszeń zamieszczonych w prasie, Internecie lub innych środkach przekazu. Posiada Pan również nieruchomość o powierzchni 4 ha, która w planie zagospodarowania przestrzennego funkcjonuje jako grunt rolny z przeznaczeniem na cele rolnicze (tak też jest wykorzystywana), której sprzedaży Pan nie wyklucza. W chwili obecnej nie jest Pan w stanie określić kiedy konkretnie nastąpi sprzedaż.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opisana sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. W jakim momencie powstanie ewentualny obowiązek podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje prawdopodobieństwo naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług, ze względu na możliwość wystąpienia częstotliwości czynności sprzedaży. Obowiązek podatkowy powstanie w momencie wpływu środków pieniężnych do sprzedawcy. Wątpliwość co do obowiązku podatkowego wiąże się z tym, że nie jest Pan w stanie określić, kiedy i czy w ogóle nastąpi sprzedaż innych nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami – wg zapisu ust. 1 tego artykułu – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Według prawa unijnego, z mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku , działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. b VI Dyrektywy (art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady), Państwa Członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością określoną w ust. 2 (art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady) w szczególności dostawę działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez Państwa Członkowskie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu (art. 4 ust. 2, zdanie drugie VI Dyrektywy, art. 9 ust. 1 akapit drugi, zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, działalność ta wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nieprowadząca regularnej, zorganizowanej działalności gospodarczej, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego działki, przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak w sytuacji, gdy w momencie dokonywania pierwszej sprzedaży (np. nieruchomości) wiadomo, że w przyszłości dokonane będą kolejne tego typu transakcje, wówczas działanie to nabiera charakteru powtarzalnego wykonywania czynności, czego konsekwencją jest uznanie, iż osoba ta prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą uzyskując status podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że nieruchomość gruntową o pow. 2,0603 ha, mającą być przedmiotem planowanej dostawy, nabył Pan 20 maja 2004 r. bez konkretnego przeznaczenia, do majątku prywatnego i od tej daty przez cały okres posiadania, nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym nie była przedmiotem dzierżawy. Dla tego gruntu brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, że jest to obszar przeznaczony pod zabudowę przemysłowo-gospodarczą. Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na hodowli dżdżownic. Oprócz nieruchomości, którą zamierza Pan obecnie sprzedać, jest właścicielem innych nieruchomości gruntowych, które wykorzystuje rolniczo, ale w przyszłości zamierza również dokonać ich dostawy, nie potrafiąc określić terminu dokonania transakcji. Dla jednej z ww. nieruchomości, po podziale na mniejsze działki, wydano decyzję o warunkach zabudowy (na cele mieszkaniowe - budownictwo jednorodzinne). Ewentualna jej sprzedaż nastąpi na rzecz osób fizycznych. Oferty sprzedaży zamieszczone będą w prasie, internecie lub innych środkach przekazu. Nie wyklucza Pan również sprzedaży nieruchomości o pow. 4 ha, wykorzystywanej obecnie rolniczo, ale również nie wie kiedy to nastąpi.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazuje, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła dla Pana lokatę kapitału, bowiem zakupił ją Pan bez konkretnego przeznaczenia. Powyższe potwierdza również fakt, iż podane przez Pana informacje nie wskazują, żeby chciał Pan ją wykorzystać na cele osobiste (np. budowa domu na potrzeby własne). Nie była ona również wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności rolniczej.

Jednocześnie należy zauważyć, iż okoliczności przedstawione we wniosku oraz jego uzupełnieniach (planowana obecnie i w bliżej nieokreślonej przyszłości sprzedaż gruntów, w tym gruntów, w odniesieniu do których – na Pana wniosek – wydano decyzje o warunkach zabudowy domami jednorodzinnymi) wskazują, że planowana obecnie sprzedaż dokonywana będzie w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. W związku z tym stanowić będzie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku zostaną wypełnione podstawowe elementy, w związku z którymi przepis art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje konkretne działania za działalność gospodarczą, a osoby je wykonujące za podatników tego podatku.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że dostawa przedmiotowej działki będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż na poczet obecnie planowanej dostawy nieruchomości otrzymał Pan zadatek w kwocie 100.000 zł. Pozostała do zapłaty kwota uregulowana ma być w następujących terminach: w dniu zawarcia umowy warunkowej – kwota 150.000 zł, 30 dni od dnia zawarcia ww. umowy – kwota 250.000 zł, do dnia 28 lutego 2011 r. – pozostała kwota, tj. 1.550.000 zł. Wydanie nieruchomości nastąpi w dniu zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, którą strony umowy zobowiązały się podpisać do dnia 30 kwietnia 2010 r.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (ust. 4 powołanego artykułu).

W myśl ust. 11 tegoż artykułu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zadatku i zaliczek, tj. kwot otrzymanych przez wydaniem towaru, powstanie na zasadach wynikających z art. 19 ust. 11 ustawy, natomiast z tytułu wydania towaru (przy uwzględnieniu faktu rozliczenia uprzednio zadatku i zaliczek) – na zasadzie art. 19 ust. 1 (jeżeli sprzedaż nie będzie wymagała wystawienia faktury) lub ust. 4 (w przypadku obowiązku udokumentowania transakcji fakturą VAT).

Z uwagi na fakt, iż w stanowisku zawartym we wniosku wskazał Pan, że obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki powstanie z chwilą wpływu środków pieniężnych do sprzedawcy, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.