INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 31 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 1986 roku wraz z żoną i drugim małżeństwem, za fundusze podlegające małżeńskiej wspólnocie majątkowej, zakupili nieruchomość, na terenie której znajdował się budynek mieszczący piekarnię z wyposażeniem, sklep i dwie izby zaplecza.

Na terenie nabytej nieruchomości wraz z drugim małżeństwem Zainteresowany prowadzi w spółce działalność gospodarczą, opodatkowaną według progresywnej skali podatkowej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Żony z zawodu nauczycielki, przez cały okres prowadzenia działalności wykonywały swój zawód i nie uczestniczyły w żadnej formie w pracach spółki.

Budynek i urządzenia piekarni i sklepu zostały zaliczone od 1991 roku do majątku trwałego firmy, natomiast wartość działki została ujawniona w bieżącym roku i wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

W budynku nie było przeprowadzanych generalnych remontów, jedynie wykonana została wymiana okien i drzwi zewnętrznych oraz w niektórych pomieszczeniach położono glazurę.

Obecnie Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem zamierza sprzedać cały obiekt, a następnie zlikwidować działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że w trakcie kompletowania i sprawdzania dokumentów potrzebnych przy sprzedaży nieruchomości, prawnik zauważył, że umowa spółki cywilnej nie została zawarta w formie aktu notarialnego, który przenosiłby własność nieruchomości na własność spółki. w związku z tym, umieszczenie w ewidencji środków trwałych i amortyzowanie wartości budynku było nieprawidłowe, bo nieruchomość była jedynie przekazana do użytkowania bez przenoszenia własności. w związku z tym należy ją traktować jako indywidualną własność Wnioskodawcy i jego wspólnika oraz ich żon. w efekcie przed sprzedażą wykreślono z ewidencji środków trwałych budynek piekarni i przeprowadzono korektę odpisów amortyzacyjnych za minione 5 lat podatkowych. Nieruchomość w całości sprzedano w dniu 10 marca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak w opisanej sytuacji wyliczyć dochód i podatek dochodowy każdej z 4 osób – właścicieli nieruchomości uzyskany ze zrealizowanej sprzedaży nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów”, każda z 4 osób, właścicieli sprzedawanej nieruchomości, opodatkowana jest od przychodu w wysokości 25% dochodu ze sprzedaży. Ze względu na to, że wraz ze wspólnikiem Zainteresowany prowadzi w spółce działalność gospodarczą, przychód, tj. połowa dochodu ze sprzedaży nieruchomości, podlega kumulacji z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej i będzie podlegał opodatkowaniu wg progresywnej skali podatkowej. Dochód ze sprzedaży nieruchomości w części przypadającej żonom winien być zwolniony z opodatkowania, gdyż przez cały okres istnienia spółki, żona Wnioskodawcy wykonuje swój zawód nauczyciela na podstawie umowy o pracę, a żona wspólnika zakończyła już pracę zawodową i jest na wcześniejszej, nauczycielskiej emeryturze.

Po wysłuchaniu sprzecznych opinii doradców podatkowych zadecydowałem, że dochód ze sprzedaży nieruchomości winien byt zwolniony z opodatkowania. Nieruchomość zakupiono w 1986 r. i pomimo błędnego umieszczenia budynku w 1991 r. w ewidencji środków trwałych, wartość nieruchomości nie została wniesiona do majątku spółki. Budynek piekarni był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast żona Wnioskodawcy oraz żona wspólnika zatrudnione były w szkolnictwie, nie uczestniczyły w pracach spółki jedynie użyczały swej własności dla potrzeb prowadzonej firmy. Usprawiedliwieniem powstałego zamieszania może być fakt, że umowa spółki zawarta w 1987 r. była bez zastrzeżeń zaakceptowana przez Urząd Skarbowy. Wycena nieruchomości i odpisy amortyzacyjne w działalności rzemieślniczej to hasło początku lat 90-tych, kiedy to powstawały nowe przepisy, których się wszyscy uczyliśmy, choć popełnione wtedy błędy rzucają swój cień do chwili obecnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej. Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, iż w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej, przychód z tytułu jego zbycia będzie powstawał również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika – stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Stąd bez znaczenia dla sposobu opodatkowania sprzedanej nieruchomości pozostaje fakt, iż nieruchomość ta stanowiła współwłasność majątkową, a żona Wnioskodawcy i żona wspólnika nie prowadziły w niej działalności gospodarczej.

Reasumując, przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Będzie podlegać kumulacji z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej (wg progresywnej skali podatkowej), proporcjonalnie do prawa w udziale w zysku jakie przypada na Wnioskodawcę zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. w związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do wspólnika Wnioskodawcy i jego żony oraz żony Zainteresowanego.

Ponadto, tut. organ informuje, że do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.