INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu 04 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

18.11.2007 r. Spółka podpisała umowę darowizny na rok 2008 z Parafią Rzymsko - Katolicką na kwotę 15.000,00 zł. w dniu 18.11.2007 r., proboszcz ww. Parafii zwrócił się z prośbą do Spółki o przyspieszenie wpłaty darowizny za rok 2008 w wysokości 15.000,00 zł, ze względu na zobowiązania parafii za wykonane prace remontowe i zakup paramentów liturgicznych. Zarząd, po rozważeniu możliwości finansowych Spółki, wyraził zgodę na przyspieszenie wpłaty i w dniu 20.11.2007 r. Spółka wykonała przelew na konto ww. Parafii, w wysokości łącznej 45.000,00 zł, z tego 30.000,00 zł darowizny za rok 2007 (zgodnie z umową) oraz 15.000,00 zł za rok 2008.

Parafia, zgodnie z przepisami, złożyła oświadczenia o wykonaniu umów darowizny i wpływie środków na rachunek bankowy parafii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym, Spółka miała prawo, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 18 ust. 1 pkt 7 i ust. 1c) odliczyć darowiznę od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok 2008...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie warunki zawarte w art. 18 ust. 1 pkt 7 i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały przez Spółkę zachowane, a w szczególności ust. 1c, ponieważ wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu i fakt przyspieszenia wpłaty nie odebrał Spółce prawa do odliczenia darowizny w zeznaniu rocznym ClT-8 za rok 2008 i odliczenia dokonała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Pod pojęciem darowizny należy, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rozumieć umowę darowizny, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem, umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Jest to jednocześnie czynność prawna pod tytułem darmym. Świadczenie darczyńcy ma charakter nieodpłatny, co oznacza, że nie może wiązać się z uzyskaniem przez darczyńcę jakiejkolwiek korzyści majątkowej, ani aktualnie, ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Powyższy zapis wskazuje, iż podstawą opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jest dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1 tej ustawy.

Art. 7 stanowi natomiast, iż dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (ust. 2).

Z powyższej regulacji wynika jednoznacznie, że ustalenie dochodu (podstawy opodatkowania) w danym roku podatkowym, dokonuje się poprzez wyliczenie różnicy między sumą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, a kosztami ich uzyskania poniesionymi w tymże roku podatkowym.

Od tak ustalonego dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym należy odliczyć darowizny przekazane w tymże roku podatkowym (art. 18 ust. 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „kult religijny”. Według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1978 r.) kult religijny oznacza „zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych”. w myśl podanej definicji, celom kultu religijnego służą zarówno te działania, które odnoszą się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczące obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury.

Odliczenia zmniejszające dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ww. ustawy, w którym wskazał, iż łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1. osób fizycznych,
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Przy czym, sam fakt przekazania darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej nie uprawnia darczyńcy do obniżki dochodu z tytułu darowizn. Darowizna musi być przekazana na ściśle określony cel, to jest na cel kultu religijnego. Dopiero spełnienie tego wymogu uprawni darczyńcę do obniżki dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Należy mieć na uwadze również postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Stosownie do art. 18 ust. 1g ww. ustawy, podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (art. 27 ust. 1), kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w dniu 18.11.2007 r. podpisała umowę darowizny na rok 2008 z Parafią Rzymsko – Katolicką na kwotę 15.000,00 zł i w tym też dniu proboszcz Parafii zwrócił się do Spółki z prośbą o przyspieszenie wpłaty darowizny za rok 2008, ze względu na zobowiązania Parafii. w związku z powyższym, Spółka w dniu 20.11.2007 r. dokonała przelewu środków na konto ww. Parafii w łącznej wysokości 45.000,00 zł, z czego 30.000,00 zł darowizny za rok 2007 (zgodnie z umową) oraz 15.000,00 zł za rok 2008. Parafia złożyła oświadczenie o wykonaniu umów darowizny i o wpływie środków na rachunek bankowy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż obdarowanym była Parafia i to na Jej konto w 2007 r., a nie jak przewidywała umowa darowizny na rok 2008, wpłynęła cała kwota w wysokości 45.000,00 zł darowana przez Spółkę, a poprzez to zrealizowany został cel darowizny, gdyż środki pieniężne przekazane zostały na kult religijny.

Zatem, skoro zgodnie z powołanym wcześniej art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania stanowi dochód osiągnięty w roku podatkowym, to należy go również pomniejszyć o wartość faktycznie poniesionych wydatków w tymże roku podatkowym, tj. przekazanej darowizny na cele kultu religijnego.

Reasumując, Spółka powinna dokonać odliczenia darowizny od podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok 2007. Nie jest bowiem możliwe odliczenie od dochodu osiągniętego za rok podatkowy 2008, darowizny poczynionej w roku 2007.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, iż Spółka do wniosku dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.