INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 10 lutego 2010r.), uzupełnionym w dniach 18 i 24 marca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych środkami pochodzącymi z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2010r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął wniosek Spółki Jawnej z dnia 20 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych środkami pochodzącymi z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.Przy piśmie z dnia 4 lutego 2010r. Znak: ILPB1/415-134/10-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów przesłał przedmiotowy wniosek do tut. Biura celem załatwienia zgodnie z właściwością. Ww. wniosek wpłynął do tut. Biura w dniu 10 lutego 2010r.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 marca 2010r. Znak: IBPBI/1/415-126/10/BK, IBPBI/1/415-221/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 18 i 24 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jawna prowadzi pełne księgi handlowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i ustawą z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Posiada status zakładu pracy chronionej. W księgach rachunkowych ujmuje podatek od nieruchomości jako koszt pośredni na podstawie deklaracji na podatek od nieruchomości DN-1. Ze środków pochodzących ze zwolnień podatkowych, tj. podatku od nieruchomości, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i opłat, finansuje wydatki związane z poprawą warunków pracy i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. ZFRON Spółki nie jest zasilany z dotacji, czy też subwencji. Wszystkie środki zgromadzone na funduszu ZFRON stanowią środki własne. Wydatki takie jak: wydatki na remont maszyn i urządzeń, finansowanie robót budowlanych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu oraz zakup środków1) trwałych stanowią dla spółki koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli spełniają kryteria podatkowe, określone w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż ze środków ZFRON Spółka poniosła wydatki na zakup:

• usług budowlanych, tj. budowę budynku administracyjno – magazynowego proporcjonalnie do przewidywanego zatrudnienia osób niepełnosprawnych,
• zakup zwijarki (maszyny do produkcji), jako wyposażenia miejsca pracy osób niepełnosprawnych,
• rozbudowy systemu telewizji dozorowej, jako wyposażenia miejsca pracy osób niepełnosprawnych zatrudnionych na stanowiskach obsługi systemu telewizji dozorowej – portier (firma zatrudnia 4 osoby niepełnosprawne na tym stanowisku pracy).
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione ze środków ZFRON będą kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z ZFRON są kosztem uzyskania przychodów stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Na mocy powołanej regulacji podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieś wpływ na możliwość powstania przychodu. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni. Podatek od nieruchomości jest kosztem uzyskania przychodu innymi niż koszty bezpośredni związane z przychodami, potrącanym w dacie poniesienia. Natomiast w myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo bieżących rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione ze środków ZFRON, z wyjątkiem określonych odpowiednio w art. 23, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92), prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z:

1. podatków, z zastrzeżeniem ust. 2, z tym że:
   1. z podatków od nieruchomości, rolnego i leśnego - na zasadach określonych w przepisach odrębnych,
   2. z podatku od czynności cywilnoprawnych - jeżeli czynność przez niego dokonana pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzeniem zakładu;
2. opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym.
   
   

Natomiast w myśl art. 31 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r. prowadzący zakład pracy chronionej przekazuje środki uzyskane:

• z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1, na:
  1. Fundusz (tj. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych) w wysokości 10%,
  2. zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w wysokości 90%.
     
     

Zakłady Pracy Chronionej są obowiązane tworzyć Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON) i są jego dysponentami. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków Funduszu określa art. 33 ww. ustawy.

W świetle art. 33 ust. 2 tej ustawy, fundusz rehabilitacji tworzy się w szczególności:

1. ze środków, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b,
2. z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami,
3. z wpływów z zapisów i darowizn,
4. z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji,
5. ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych ze środków funduszu, w części niezamortyzowanej.
   
   

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych tworzony jest zarówno ze zwolnień podatkowych, np. z podatku od nieruchomości, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat – stanowiących środki własne podmiotu, jak również z innych środków otrzymywanych z zewnątrz.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła lub, iż jest to wydatek obowiązkowy, do którego poniesienia podmiot jest zobowiązany w związku z profilem prowadzonej działalności gospodarczej.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Jednocześnie, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wydatki na zakup usług budowlanych związanych z budową budynku administracyjno-magazynowego, zakup zwijarki (maszyny do produkcji) oraz wydatki związane z rozbudową systemu telewizji dozorowanej, Spółka jawna finansuje z części środków ZFRON pochodzącej ze zwolnień podatkowych, tj. z podatku od nieruchomości i naliczonych oraz pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i opłat.

Mając na względzie, iż Spółka jawna przekazuje na ZFRON środki pochodzące z ww. zwolnień, zaliczek i opłat, to środki te stanowią jej środki własne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Konsekwencją powyższego jest to, iż sfinansowane nimi wydatki nie będące wydatkami inwestycyjnymi, mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej po spełnieniu warunków określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których zakup lub wytworzenie został sfinansowany ww. środkami przekazanymi na ZFRON, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu o ile są dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku Wnioskodawcą jest Spółka jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Nadmienia się jednocześnie, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wpłat na rzecz ZFRON i PFRON związanych ze zwolnieniem Zakładu Pracy Chronionej z podatku od nieruchomości wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.