INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25.03.2010 r. (data wpływu 31.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty przekazanej do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty przekazanej do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 10.12.2009 r. dokonał likwidacji indywidualnego konta emerytalnego (IKE) prowadzonego przez T.S.A. Zgodnie z obowiązkiem T. odprowadziło do ZUS kwotę 12.260,72 PLN. Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że w dniu 11.12.2009 r. wpłynęła do oddziału kwota 12.260,72 dotycząca IKE, oraz że zgodnie z art. 37 ust. 5 o indywidualnych kontach emerytalnych powyższa kwota, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób dokonać rozliczenia opisanej kwoty w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (PIT-36)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwota, o której mowa w wysokości 12.260,72 PLN powinna zostać potraktowana jako składka na ubezpieczenie społeczne podlegająca odliczeniu w części „E” zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (PIT-36) w pozycji 139.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205 ze zm.) w przypadku gdy na IKE oszczędzającego przyjęto wypłatę transferową z programu emerytalnego, instytucja finansowa przed dokonaniem zwrotu, w ciągu 7 dni, licząc od dnia złożenia przez oszczędzającego wypowiedzenia, przekazuje na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego.

Jak stanowi art. 37 ust. 5 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych informacja o kwocie, o której mowa w ust. 3, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.), jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) na koncie ubezpieczonego ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, z wyłączeniem składek na otwarte fundusze emerytalne:

1. należnych - w przypadku ubezpieczonych niebędących płatnikami składek,
2. wpłaconych - w przypadku ubezpieczonych będących płatnikami składek oraz osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w formie stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych.

Przepis art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że stopy procentowe składek wynoszą:

1. 19,52% podstawy wymiaru – na ubezpieczenie emerytalne, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4;
2. 6,00% podstawy wymiaru – na ubezpieczenie rentowe;
3. 2,45% podstawy wymiaru – na ubezpieczenie chorobowe;
4. od 0,40% do 8,12% podstawy wymiaru – na ubezpieczenie wypadkowe.
   
   

Stosownie do art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy składki na ubezpieczenie emerytalne:

1. pracowników,
2. osób wykonujących prace nakładczą,
3. członków spółdzielni,
4. zleceniobiorców,
5. posłów i senatorów,
6. stypendystów sportowych
7. pobierających stypendium słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej,
8. osób wykonujących odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,
9. osób współpracujących ze zleceniobiorcami,
10. funkcjonariuszy Służby Celnej,
11. osób odbywających służbę zastępczą

• finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.
  
  

Natomiast, jak wskazuje zapis art. 16 ust. 4 ww. ustawy składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe:

1. osób prowadzących pozarolniczą działalność,
2. osób, o których mowa w art. 7 i 10,

finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161 poz. 1106) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887), zwanej dalej "ustawą", oraz § 2.

Jak wynika z przepisu art. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, użyte w ustawie określenia przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych i stypendiów wypłacanych bezrobotnym.

Stosownie do przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 ww. ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 (tj. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osobami z nimi współpracującymi) stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) możliwość odliczania składek na ubezpieczenie społeczne reguluje art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.

Według art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

• odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2009 r. dokonał likwidacji indywidualnego konta emerytalnego (IKE) prowadzonego przez T.S.A. Zgodnie z obowiązkiem T. odprowadziło do ZUS kwotę 12.260,72 PLN. Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że w dniu 11.12.2009 r. wpłynęła do oddziału kwota 12.260,72 zł dotycząca IKE, oraz że zgodnie z art. 37 ust. 5 o indywidualnych kontach emerytalnych powyższa kwota, została zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona. W związku z powyższym u Wnioskodawcy powstała wątpliwość w jaki sposób należy dokonać rozliczenia kwoty odprowadzonej do ZUS.

Zdaniem Wnioskodawcy kwotę odprowadzoną przez ING TFI S.A. Wnioskodawca może wykazać w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu poniesionej straty za rok 2009 jako zapłaconą składkę na ubezpieczenie społeczne podlegającą odliczeniu od osiągniętego w danym roku dochodu.

Podatek dochodowy od osób fizycznych jest – zgodnie ze swoją nazwą – podatkiem o charakterze dochodowym. Obciąża on zatem dochód osoby fizycznej.

Suma dochodów podlegających opodatkowaniu poza dochodami (przychodami) opodatkowanymi w sposób zryczałtowany – jest bazą do ustalenia wysokości podstawy obliczenia podatku. Baza ta podlega jeszcze obniżeniu o kwoty odliczane przez podatnika od dochodu w ramach przysługujących mu ulg podatkowych.

Ustawodawca pozwala na pomniejszenie podstawy opodatkowania o faktycznie poniesione przez podatnika wydatki związane ze sfinansowaniem składek emerytalno-rentowych. Odliczeniu podlegają zarówno składki emerytalno-rentowe zapłacone bezpośrednio przez podatnika, jak i składki, które zostały potrącone przez płatnika składek od dochodu podatnika.

Odliczenie od podatku dotyczy składek określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) dotyczy osób, które bezpośrednio finansują własne składki na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe. Są to przede wszystkim osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby objęte dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi (np. w związku z utratą pracy).

Przepis art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) – dalej u.s.u.s., stanowi bowiem, że osoby te finansują w całości, z własnych środków, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Natomiast przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) dotyczy odliczenia od podatku składek, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych przez płatnika ze środków podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny oraz przedstawione umocowania prawne należy stwierdzić, że przekazana kwota zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona nie stanowi składki o której mowa w ww. art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowa wpłata stanowiąca 30% składek podstawowych wpłacanych do programu emerytalnego jest kwotą uzyskaną z tytułu zapłaconych i zgromadzonych przez podatnika składek na ubezpieczenie emerytalne wpłaconych na IKE, ale przekazaną przez instytucję finansową, tym samym ww. przepis nie ma do niej zastosowania.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Dlatego dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.