INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 18 listopada 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. stawki podatku – jest nieprawidłowe,
2. dokumentowania świadczonych usług hotelowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz dokumentowania świadczonych usług hotelowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności sprzedaje niektóre usługi w formie pakietów. Pakiet taki stanowi połączenie kilku różnych typów usług, ale stanowiących integralną całość. Na przykład pakiet „Romantyczny weekend”, w ramach którego Wnioskodawca świadczy usługę noclegową, gastronomiczną oraz usługi SPA. Świadczone w ramach ww. pakietu usługi opodatkowane są różnymi stawkami podatku VAT, tj. 7% i 22%. Zainteresowany wskazał, iż wystawia faktury po wykonaniu usługi umieszczając w nazwie usługi nazwę pakietu, np. „Romantyczny weekend”, w podziale na odpowiednie stawki podatku VAT. Zatem, pozycja na fakturze „Romantyczny weekend” 7% skupia wszystkie usługi opodatkowane tą stawką, analogicznie jest w przypadku pozycji „Romantyczny weekend” 22%.

Na pakiet „Romantyczny weekend” oferowany przez Wnioskodawcę składają się następujące usługi:

• usługa hotelowa – PKWiU 55.10.10,
• usługa gastronomiczna – PKWiU 56.10.11,
• kwiaty cięte, w tym bukiety – PKWiU 01.12.22,
• usługi związane z poprawą kondycji fizycznej – PKWiU 93.04.10.
  
  

W opinii Zainteresowanego, pakiet „Romantyczny weekend” jest usługą kompleksową, tzn. klient dokonuje zakupu pakietu jako całości, a nie zawartych w ramach pakietu usług odrębnie. Pakiet oferowany jest jako jedno świadczenie. Na ww. pakiet składa się kilka usług – elementów składowych, tym niemniej specyfika tejże oferty sprawia, że nie można pakietu traktować jako serii następujących po sobie usług składowych, lecz jest to jedna kompleksowa usługa i jako taka jest nabywana przez klienta.

Wnioskodawca wskazał, iż usługą główną w ramach pakietu „Romantyczny weekend” jest usługa hotelowa (PKWiU 55.10.10), która stanowi podstawę oferty także pod względem wartościowego udziału w całkowitej cenie pakietu. Usługami pobocznymi są usługa gastronomiczna, dostarczenie bukietu oraz usługi związane z poprawą kondycji fizycznej – masaż relaksacyjny (odpowiednio PKWiU 56.10.11, 01.12.22 oraz 93.04.10).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy z punktu widzenia formalnego i prawno-podatkowego poprawne jest umieszczenie na fakturze VAT dokumentującej sprzedaż w pozycji „Nazwa usługi” nazwy całościowej pakietu zamiast wyszczególniania wszystkich pojedynczych usług wchodzących w skład pakietu...
2. Czy możliwe jest opodatkowanie całego pakietu jedną stawką podatku VAT...
3. Jeżeli tak, to czy bardziej odpowiednią jest stawka 7%, czy 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 5 ust 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać nazwę (rodzaj) towaru i usługi. Przytoczony przepis nie nakłada na podatnika konieczności korzystania z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do oznaczania świadczonych przez podatników usług. Zainteresowany stoi na stanowisku, iż umieszczenie na fakturze VAT nazwy pakietu, stanowiącego handlową nazwę dla grupy świadczonych przez niego usług jest poprawne pod względem formalnym i nie narusza przepisów dotyczących zasad wystawiania faktur.

W ocenie Zainteresowanego, sprzedawane przez niego pakiety stanowią kompleksową usługę skierowaną do Gości hotelu. Jest to jedna całościowa transakcja, która może być opodatkowana jedną stawką VAT w wysokości 22%. Każdy pakiet stanowi osobną integralną ofertę handlową i fakt, iż na dany pakiet składać się mogą usługi opodatkowane różnymi stawkami VAT, nie przesądza o niemożności zastosowania jednej stawki 22% dla pakietu jako całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• za nieprawidłowe w zakresie stawki podatku oraz
• za prawidłowew zakresie dokumentowania świadczonych usług hotelowych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Stosownie do treści ww. przepisów prawa, usługi są identyfikowane na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%, a także zwolnienie od podatku.

W art. 41 ust. 2 ustawy postanowiono, iż dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 139 załącznika nr 3, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku 7%”, wymieniono usługi z grupowania PKWiU 55.1 „Usługi hoteli”.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zasady te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, jakie minimalne wymagania musi spełniać faktura VAT. Jednym z nich jest wymóg zamieszczania nazwy (rodzaju) towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru/usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na fakturze każdy towar/usługę i podać jego nazwę. Umieszczona na fakturze VAT nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru czy rodzajową usługi, tak aby do użytej nazwy towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/usługą, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru/usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności sprzedaje niektóre usługi w formie pakietów. Pakiet taki stanowi połączenie kilku różnych usług, ale stanowiących integralną całość. Na przykład pakiet „Romantyczny weekend”, w ramach którego Zainteresowany świadczy usługę noclegową, gastronomiczną oraz usługi SPA. Wnioskodawca wskazał, iż usługą główną w ramach ww. pakietu jest usługa hotelowa – PKWiU 55.10.10, która stanowi podstawę oferty także pod względem wartościowego udziału w całkowitej cenie pakietu. W opinii Zainteresowanego, pakiet „Romantyczny weekend” jest usługą kompleksową, tzn. klient dokonuje zakupu pakietu jako całości, a nie zawartych w ramach pakietu usług odrębnie. Zdaniem Zainteresowanego, umieszczenie na fakturze VAT nazwy pakietu, stanowiącego handlową nazwę dla grupy świadczonych przez niego usług jest poprawne pod względem formalnym i nie narusza przepisów dotyczących zasad wystawiania faktur.

Podkreślić należy, że w przypadku gdy świadczenie obejmuje jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia, to nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT. Zatem należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do powyższego, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, Podatnik opodatkowuje je tak jak usługę zasadniczą.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów stwierdzić należy, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa pod nazwą „Romantyczny weekend”, dla której usługą główną jest usługa hotelowa o symbolu PKWiU 55.10.10, podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 139 załącznika nr 3 do ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż umieszczenie przez Wnioskodawcę na fakturze VAT – dokumentującej sprzedaż ww. usługi – w pozycji „Nazwa usługi” nazwy całościowej pakietu jest prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w § 5 ust. 7 rozporządzenia postanowiono, że w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również: symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, lub przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku lub przepis dyrektywy, który zwalnia od podatku tę dostawę lub to świadczenie.

Z powyższego przepisu wynika, iż obowiązek umieszczenia na fakturze VAT symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub odpowiedniego przepisu dyrektywy Rady UE 112/2006 lub odpowiedniego przepisu ustawy lub rozporządzenia wykonawczego, mają podatnicy dokumentujący dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług podatnik. Natomiast podatnicy dokonujący dostaw lub świadczenia usług opodatkowanych stawką 0%, 3%, 7%, nie mają obowiązku podawać na fakturach dokumentujących ww. transakcje symboli PKWiU lub przepisu ustawy albo dyrektywy.

Podkreślić należy, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się do klasyfikacji podanej przez Zainteresowanego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.