Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-841/12/AL
z 6 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 8 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 października 2012r. (data wpływu 24 października 2012r.), z dnia 26 października (data wpływu 26 października 2012r.) oraz z dnia 26 października (data złożenia 2 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku ze świadczeniem usług sklasyfikowanych wg PKWiU 69.20.23.0, 69.20.24.0 i 69.20.29.0 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku ze świadczeniem usług sklasyfikowanych wg PKWiU 69.20.23.0, 69.20.24.0 i 69.20.29.0.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 października 2012r. (data wpływu 24 października 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 października 2012r. znak: IBPP1/443-841/12/AL oraz pismami z dnia 26 października 2012r. (data wpływu 26 października 2012r.) i z dnia 26 października 2012r. (data złożenia 2 listopada 2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chciałby założyć biuro rachunkowe, posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego. Czynności, jakie Wnioskodawca wykonywałby dla swoich klientów, ograniczałyby się wyłącznie do: prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenia rejestrów VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenia ewidencji środków trwałych i wyposażenia, sporządzania deklaracji podatkowych (VAT, NIP, PIT) do urzędów skarbowych, sporządzania i naliczania list płac zatrudnionych pracowników, sporządzania stosownych deklaracji do ZUS.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 października 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż nie będzie podpisywał w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych.

Symbole PKWiU dla czynności realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności: 69.20.23.0, 69.20.24.0,69.20.29.0.

Wartość sprzedaży z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie przekroczy kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

W ramach realizowanych czynności Wnioskodawca nie będzie świadczyć usługi w zakresie doradztwa podatkowego oraz usług prawniczych, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 13 ppkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy tak świadczonych usługach Wnioskodawca mógłby skorzystać ze zwolnienia z VAT, czy też od pierwszego dnia działalności musiałby być czynnym podatnikiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, jeżeli Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielał porad prawnych oraz, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości i nie przekroczy kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, wówczas będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją towarów i usług, która ma aktualnie zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 tego załącznika (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc, doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad.

Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych (…);
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i nnych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy (ust. 2 powyższego przepisu).

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 powołanej wyżej ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

–w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że świadczenie usług doradztwa wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest uprawniony do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w formie biura rachunkowego.

Wnioskodawca nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego. Czynności, jakie Wnioskodawca wykonywałby dla swoich klientów, ograniczałyby się wyłącznie do: prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenia rejestrów VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenia ewidencji środków trwałych i wyposażenia, sporządzania deklaracji podatkowych (VAT, NIP, PIT) do urzędów skarbowych, sporządzania i naliczania list płac zatrudnionych pracowników, sporządzania stosownych deklaracji do ZUS.

Wnioskodawca nie będzie podpisywał w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych.

Symbole PKWiU dla czynności realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności: 69.20.23.0, 69.20.24.0,69.20.29.0.

Wartość sprzedaży z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie przekroczy kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

W ramach realizowanych czynności Wnioskodawca nie będzie świadczyć usługi w zakresie doradztwa podatkowego oraz usług prawniczych, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 13 ppkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, iż aktualnie obowiązujące przepisy w zakresie podatku od towarów i usług (np. wskazana wcześniej poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług), w celu identyfikacji usług doradztwa, nie odwołują się do ich klasyfikacji według PKWiU czy też innej klasyfikacji statystycznej.

Z powyższych względów, szczególnego znaczenia nabiera szczegółowość i precyzja opisu usług, które wykonuje podatnik. W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca przedstawił zamknięty katalog czynności (usług), które zamierza wykonywać na rzecz swoich klientów, na podstawie kompleksowej obsługi księgowej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie biura rachunkowego. W katalogu tym nie zostały wymienione usługi w zakresie doradztwa.

Wnioskodawca podał, że usługi jakie zamierza wykonywać mieszczą się w grupowaniach PKWiU: 69.20.23.0 (usługi w zakresie księgowości), 69.20.24.0 (usługi sporządzania listy płac) oraz 69.20.29.0 (pozostałe usługi rachunkowo-księgowe). Doradztwo podatkowe zostało natomiast sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 69.20.3.

Dodatkowo Wnioskodawca stwierdził, że nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych oraz, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy faktycznie, w okolicznościach opisanych we wniosku Wnioskodawca, w zakresie zamierzonych usług, nie będzie świadczyć żadnych usług doradczych (również podatkowych), to Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy o VAT.

Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

Końcowo należy zauważyć, iż brak uprawnień do wykonywania usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie przesądza o faktycznym charakterze wykonywanych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż brzmienie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym, który określa krąg czynności zaliczanych do doradztwa podatkowego nie może przesądzać o konsekwencjach prawno-podatkowych w podatku od towarów i usług.

Źródłem prawa, które określa zarówno podmiot, jak i przedmiot opodatkowania oraz stawkę podatku od towarów i usług jest bowiem ww. ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałaby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze z wyjątkiem doradztwa rolniczego wymienionego w przepisach ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług) bądź zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.